|
بیانیه انجمن بین المللی روزنامه نگاران ایرانی: جمهوری اسلامی، مسئول جان سحرخیز است
آرش بهمنی
دوشنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۰
همزمان با انتشار خبر اعتصاب غذای عیسی سحرخیز، عضو هیات مؤسس انجمن بین المللی روزنامه نگاران ایرانی، این انجمن با صدور اطلاعیه‌ای نسبت به وضعیت ناگوار وی هشدار داد. این روزنامه نگار دربند، در اعتراض به شرایط خود در زندان دست به اعتصاب غذا زده است.
انجمن بین المللی روزنامه نگاران ایرانی در بیانیه خود با اشاره به این‌که "نسبت به جان عیسی سحر خیز، روزنامه نویس برجسته کشور و عضو هیات موسس این انجمن سخت بیمناک است"، نوشت: "عیسی سحرخیز سومین روز اعتصاب غذای خود را درحالی پشت سر می گذارد که مدت هاست نیازمند مداوای خارج از زندان است".
پیش از این فرزند عیسی سحرخیز، در مصاحبه با "روز" پیرامون وضعیت پدر خود گفته بود: "وضعیت جسمی پدر من به شدت وخیم است؛ غده ای در بدن ایشان پیدا شده که نمی دانیم چیست و نگران ایم که خدای نکرده سرطانی باشد، اجازه درمان هم که نمی دهند، حتی به بیمارستان اعزام نمی کنند که آزمایش و عکس انجام گیرد و مشخص شود که این غده چیست؛ از طرفی پدرم دچار نوسان فشار خون شدید است، سرگیجه و تهوع و سردردهای شدید که حتی به غش کردن هم می کشد ولی باز هم اجازه درمان و اعزام به بیمارستان نمی دهند. 4 مهره کمر و دو مهره گردنش هم جابجا شده". به گفته مهدی سحرخیز، پدرش در اعتراض به عدم رسیدگی به وضعیت اش و عدم اعزام به بیمارستان، از روز پنج شنبه گذشته، دست به اعتصاب غذا زده است.
در بخش دیگری از بیانیه انجمن بین المللی روزنامه نگاران ایرانی با یادآوری اعتصاب غذای هدی صابر، آمده است: "نزدیک به چهار ماه پیش، هدی صابر روزنامه نگار دیگر ایرانی در یک اعتصاب غذا جان خود را از دست داد. ماموران با تعلل در رساندن او به پزشک سبب مرگش شدند و سپس حتی از برگزاری مراسم دفن و عزاداری برای او هم جلوگیری کردند و این خطری است که اکنون جان عیسی سحرخیز را هم تهدید می کند".
سحرخیز که از تیرماه سال 88 تاکنون در بازداشت به سر می برد تاکنون موفق به استفاده از مرخصی نشده است. وی توسط دادگاه انقلاب به سه سال حبس تعزیری و 5 سال محرومیت از حقوق اجتماعی و سیاسی محکوم شده است.
این عضو انجمن دفاع از آزادی مطبوعات پیش از این با انتشار نامه‌ای خطاب به احمد شهید، نوشته بود که مسئولان جمهوری اسلامی در پی آن هستند تا "آرام و بی سر و صدا" تمامی زندانیان سیاسی را از میان ببرند و صدای آن ها را خاموش کنند.
سحرخیز، مدیر کل مطبوعات داخلی وزارت ارشاد در دولت اصلاحات و مدیر مسئول روزنامه توقیف شده "اخبار اقتصاد" و ماهنامه توقیف شده "آفتاب" است. وی همچنین از بنیانگذاران انجمن دفاع از آزادی مطبوعات است و مدتی به عنوان نماینده مدیران مسئول در هیات نظارت بر مطبوعات حضور داشت؛ سحرخیز هنگام بازداشت توسط نیروهای امنیتی به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و دنده های وی آسیب دید. در همان زمان همسر وی اعلام کرده بود که "دنده شکسته او بد جوش خورده و خیلی اذیت اش می کند".
انجمن بین المللی روزنامه نگاران ایرانی در بیانیه خود "ضمن اعتراض شدید به زندانی کردن عیسی سحرخیز و روزنامه نگاران دیگر دربند" اعلام کرده که" جمهوری اسلامی ایران مسئول هر اتفاق ناگواری است که برای این روزنامه نویس ایرانی روی دهد".
این در حالی است که فرزند وی مهدی سحرخیز نیز گفته است: "وضعیت پدرم به شدت نگران کننده و جان او در خطر است؛ ما واقعا نگران ایم و رسما هشدار می دهیم که هر اتفاقی برای پدرم بیفتد مسئولیت اش با مسئولان جمهوری اسلامی است".
از: روز
----
اتهام جدید عبدالفتاح سلطانی؛ دریافت جایزه حقوق بشر نورنبرگ
مائده سلطانی، دختر این وکیل سرشناس درباره این دیدار و اتهام های جدیدی که علیه پدرش مطرح شده است به رادیو فردا چنین گفت:
مائده سلطانی: مادر من به همراه بقيه اعضاء خانواده و مادربزرگم، روز يکشنبه توانستند به مدت ده دقيقه با پدرم يک ملاقات حضوری داشته باشند. البته اين ملاقات در حضور داديار و بازپرس پرونده صورت گرفت.
به پدر شما طی يک ماه اخير چه اتهاماتی تفهيم شده است؟
به پدرم تا الان چهار اتهام تفهيم شده است، سه تا از اين اتهامات، از جمله اتهاماتی بود که پيش از اين هم با آنها مواجه بود. ساير اعضا کانون مدافعان حقوق بشر هم با اين اتهامات مواجه بودند، يعنی اتهام مشارکت در تاسيس کانون مدافعان حقوق بشر، تبليغ عليه نظام، اجتماع و تبانی به قصد اقدام عليه امنيت ملی، از جمله اتهاماتی بوده است که تقريبا همه اعضا کانون مدافعان حقوق بشر، مثل خانم نسرين ستوده، آقای سيف زاده و ساير اعضا بازداشتی اين کانون، با آنها مواجه بوده اند.
اما اتهام چهارم که برای ما خيلی عجيب و جديد بود و به پدرم تفهيم شده است، تحصيل مال نامشروع از طريق جايزه حقوق بشر شهر نورنبرگ بود.
يعنی دريافت اين جايزه حقوق بشری به عنوان تحصيل مال حرام تلقی شده است؟
بله. اصلا چنين اتهامی وجود ندارد که کسی به خاطر فعاليت های حقوق بشردوستانه اش مورد تقدير قرار گرفته، متهم قلمداد شود.
اين جايزه از سوی دفتر حقوق بشر شهر نورنبرگ، دو سال پيش، يعنی در سال ۲۰۰۹ به پدر من تعلق گرفت. که البته پدر من هيچ گاه نتوانست برای دريافت اين جايزه از ايران خارج شود، اما امروز او را بابت دريافت اين جايزه متهم می کنند.
در شش سال اخير، اين چهارمين بار است که پدر شما راهی زندان شده می شود. فکر می کنيد که آقای سلطانی کی آزاد می شوند؟
کلا از لحاظ قانونی، اين بار که پدرم برای بار چهارم دستگير شده اند، آخرين دفاع توسط داديار از خودشان گرفته شده است و تحقيقات پرونده نيز تمام شده است. اصولا و طبق روال قانونی ايشان می توانند با يک قرار وثيقه، آزاد بشوند و در کنار خانواده باشند.
تحقيقاتی که در مورد پدرم لازم بوده و بازجويی هايش انجام شده است و پرونده اش بايد به دادگاه ارجاع داده شود و پدرم بايد منتظر تاريخ و احضارنامه برای تشکيل دادگاه باشند.
اينکه حالا ايشان چند مدت ديگر در زندان باقی خواهد ماند؟ سوالی است که خود ما هم از مسئولان داريم چون اگر پدرم با توجه به اينکه تحقيقات پرونده تمام شده است، از اين لحظه به بعد، همچنان در زندان بماند، بازداشت ايشان غير قانونی خواهد بود.
ما منتظريم که به زودی پدرم با يک قرار، که می تواند قرار کفالت باشد يا قرار وجه التزام، آزاد بشوند، چون دليلی وجود ندارد که الان ديگر ايشان کماکان در بازداشت به سر ببرند.
از: راديو فردا
----
شکنجۀ گروهی زندانیان بی دفاع در زندان مرکزی کرمان
بنابه گزارشات رسیده به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در
ایران" شکنجه وحشیانه و قرون وسطایی 12 زندانی بی دفاع برای
مدتی طولانی در زندان
مرکزی کرمان .
روز شنبه 16 مهر ماه 12 نفر از زندانیان بی دفاع
بدون هیچ دلیلی از بند
خارج و به اطلاعات زندان منتقل شدند.بدستور علی عامری معاون
زندان مرکزی کرمان گارد
زندان اقدام به درست کردن
یک تونل انسانی نمود که در 2 طرف آن گارد زندان با
باتونهای پلاستکی
مستقر شده بود. زندانیان باید چندین بار از این تونل بصورت رفت
و برگشتی عبور می کردند. زندانیان هنگام عبور از این تونل آماج
باتونهای پلاستکی گارد زندان قرار می گرفتند.
به دلیل شدت و حجم ضربات در اکثر مواقع زندانیان به زمین می
خوردند و در این حالت هم آماج باتونهای گارد زندان و هم زیر
پای زندانیانی که قصد فرار از ضربات
باتونها را داشتند
قرار می گرفتند.
این شکنجه جمعی برای مدت طولانی ادامه داشت که منجر به زخمی
و کبود شدن بدن آنها گردید و زندانیان به سختی قادر به حرکت
بودند.
در تمامی مدتی که زندانیان بی دفاع تحت شکنجه قرار داشتند
علی عامری معاون
زندان و اکبر شهابی رئیس اطلاعات زندان خود ناظر و دستور دهندۀ
این اعمال وحشیانه بودند.
علی عامری، اکبر شهابی و گرامی قاضی ناظر بر زندان از شکنجه
گران این زندان می باشند و حتی در مواردی آنها اقدام به ضرب و
شتم و توهین خانواد های زندانیان می نمایند.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، شکنجه های وحشیانه و
غیر انسانی و گروهی را محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر
خواستار اعمال فشار علیه رژیم ولی فقیه علی خامنه ای جهت پایان
دادن به جنایت علیه بشریت در ایران است.
فعالین حقوق بشر
و دمکراسی در ایران
18 مهر 1390 برابر با 10 اکتبر 2011
----
مهدی خدایی، فعال حقوق بشر همچنان محروم از ملاقات حضوری و مرخصی
سه شنبه 19 مهر 1390
خبرگزاری هرانا: مهدی خدایی از اعضای مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران و دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه آزاد شهر ری در بند ۳۵۰ زندان اوین همچنان محروم از مرخصی است.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، این فعال حقوق بشری که هم اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوین تحمل حبس می‌کند به دلیل عدم درخواست عفو و یا تخفیف مجازات از دادستانی و هم چنین به دلیل عدم پذیرش مصاحبه تلویزیونی در دوران بازجویی و اعتراف به اتهامات دیکته شده اطلاعات سپاه از حقوق یک زندانی محروم است.
مهدی خدایی در حالی ۵۸۷ امین روز بازداشت خود را در زندان اوین سپری می‌کند که تا کنون یک روز نیز از حق مرخصی استفاده نکرده است، وی از ملاقات حضوری و حق تماس تلفنی به مانند اکثر زندانیان محبوس در این بند نیز محروم است.
مهدی خدایی دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه آزاد شهرری و مسئول
بخش دانشجویی مجموعه فعالان حقوق بشر بوده است. وی برای اولین
بار در تیرماه سال ۸۷ از سوی مامورین وزارت اطلاعات بازداشت
شده و مدت ۳۸ روز را در سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین سپری
کرده است، برای این پرونده از شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست
قاضی صلواتی حکم ۴ سال حبس تعزیری به اتهام اقدام علیه امنیت
ملی از طریق برپایی تجمعات دریافت کرده است.
نامبرده هم چنین در ۱۱ اسفند سال
۸۸ توسط ماموران اطلاعات سپاه پاسداران جمهوری اسلامی بازداشت
شد و بیش از۱۰ ماه را در بند ۲ الف زندان اوین سپری کرد.
دادگاه او در ۳۱ مرداد ۸۹ در شعبه ۲۸ داادگاه انقلاب به ریاست
قاضی مقیسه برگزار شد و به اتهامات عضویت و فعالیت در تشکیلات
مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران با هدف اخلال در امنیت کشور و
فعالیت تبلیغی بر علیه نظام جمهوری اسلامی به ۳ سال جبس تعزیری
محکوم شد. دادگاه تجدید نظر تهران حکم ۷ سال حبس تعزیری او را
تایید کرده است.
----
پنج نفر در زندان مرکزی ارومیه اعدام شدند
سه شنبه 19 مهر 1390
خبرگزاری هرانا: عد از ظهر روز
دوشنبه در زندان مرکزی ارومیه شش شهروند کُرد اعدام شدند.
بنابر گزارش کُردپا، بعد از ظهر
روز دوشنبه ـ ۱۸ مهرماه ـ پنج شهروند کرد اهل روستای «درمان
آباد» از توابع ارومیه، به اتهام قاچاق مواد مخدر در زندان
مرکزی این شهر به دار آویخته شدند.
فرهاد اسلام دوست، محمد جنگلی، جمال شیخ‌زاده، فرهاد خلکه، رضا
خلکه، و دهقان سلامتی پنج تن از اعدام شدگان هستند.
از ابتدای سال جاری تاکنون ۱۴
شهروند کُرد به اتهام قاچاق مواد مخدر توسط دستگاه قضایی
جمهوری اسلامی ایران اعدام شده‌اند.
