دیروز آقای روحانی در ضیافت افطاری که با جمعی از فعالین عرصه اقتصاد داشت عنوان نمود که سیاست های اصل ۴۴ برای این بود که اقتصاد به مردم واگذار شود اما در عوض بخشی از اقتصاد که دست یک «دولت بی تفنگ» بود، تحویل یک «دولت با تفنگ» شد… ما داشتیم این اصطلاح «دولت با تفنگ» که اشاره ای کنایه آمیز به سپاه است را در ذهنمان بالا پائین می‌کردیم که یکهو به سرمان زد که ببینیم واقعا چند تا دولت در این کشور وجود دارد. سطور زیر حاصل تفکر و تعمق در این باره است:
دولت عادی یا دولت بی تفنگ: این دولت در سطحی ترین لایه قرار دارد و همان دولتی ست که مردم می‌روند و هر چند سال یک بار با رای خود رئیس جمهور و نمایندگان مجلسش را انتخاب می‌کنند و آنها را به نمایندگی از خود عهده دار رتق و فتق امور کشور می‌نمایند. گرچه در نهایت این دولت شاید در نهایت بتواند کمی به فتق امور بپردازد و رتق آن از عهده اش خارج است.
دولت با تفنگ: نام دیگر آن دولت برادران قاچاقچی می باشد و اشاره اش همانطور که بالاتر گفته شد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ست…این دولت که در بدو شکل گیری قرار بود از نهال نوپای انقلاب اسلامی در برابر خطرات محافظت نماید حالا که انقلاب اسلامی به تعبیر رهبر معظم انقلاب تبدیل به درخت تناوری شده است، دنبال کار دیگری نرفته و حدود سی سال است که پای این درخت لمیده و دارد از سایه و میوه های آن استفاده می‌کند… از آنجا که درخت مال خودشان است این عزیزان برای دفع مزاحمین و دور کردن غیر خودی ها از اطراف شاخه های پر از میوه این درخت، به ناچار مجهز به اسلحه و نیز انواع نیروهای خودجوش و آتش به اختیار می‌باشند.
دولت سایه: شکر خدا در این مورد ما کمبود نداریم… اولین دولت سایه مربوط به دار و دسته «جمنا»یی هاست… جمنا یا همان «جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی» از آنجا که بعد از انتخابات رای نیاوردند بحثهایی را مطرح کردند که اصولا حکومت الهی مشروعیتش را از مردم نمی‌گیرد و رای مردم پیف پیف بو می‌دهد و قرار بود با حذف بخش «مردمی» از عنوان خود به «جنا» (جبهه نیروهای انقلاب) تغییر نام دهند… این دولت که از دو دولت «کار و کرامت» و دولت « ۹۶ درصدی ها» تشکیل شده است به موازات دولت مستقر که زیر آفتاب دارد عرق می‌ریزد، دارند در سایه کار خودشان را می‌کنند.
دولت در سایه دیگر «دولت بهار» است که خب به دست محترم شورای نگهبان در همان ابتدای راه به قول شاعر «بهارشون رنگ زمستون گرفت» اما آنها بیکار ننشسته و هر روز برای خودشان «زنده باد بهار» می‌خوانند و ادای درخت در می آورند و پول جمع می‌کنند و از این کارها.
دولت در حصر: دولتی که حتی همین دولت مستقر هم در برابرش «دولت رفع کوتی» محسوب می‌شود… دولتی که رئیس جمهورش به جای چهار سال الان هشت سال است که پیگیر مطالبات مردم و رای دهندگان است که در نوع خود در جمهوری اسلامی بی نظیر است.
دولت در تبعید: در این مورد هم البته تا دلتان بخواهد دولت وجود دارد…دولت شاهنشاهی داریم…دولت کمونیستی داریم…دولت کمونیستی شاخه این وری داریم…دولت کمونیستی شاخه اون وری داریم… دولت کمونیستی ناب محمدی داریم… دولت مریم و مسعود داریم… دولت هخا اینا داریم…دولت ری استارت داریم… دولت شاهزاده سرین داریم… خیلی داریم… البته اینها همه هم ارز و همسنگ هم نیستند ولی خب همگی شان در این شاخه طبقه بندی می‌شوند.
دولت خراسان: این یک دولت کاملا خودمختار و مستقل است که با رهبری سید احمد علم الهدی به بخشهایی از استان خراسان حکمفرمایی می‌کند و در آن نواحی قوانین و ضوابط خودشان را دارند و کاری هم به کار دولت مرکزی ندارند…قدیمها در چنین مواقعی دولت مرکزی قشون می‌فرستاد که این دولتهای خودخوانده محلی را سر جایشان بنشاند اما در شرایط فعلی دولت مرکزی باید امیدوار باشد که دولت خراسان قشون نفرستد که دولت مرکزی را گوشمالی بدهد.
دولت آقا امام زمان: این دولت که البته هنوز صاحبش پیدا نشده و قرار است بالاخره یک جمعه ای بیاید، نقش چندانی در اداره کشور ندارد…گاهی کسانی پیدا می‌شوند و ادعا می‌کنند که خودشان هستند و انتظار دارند که حکومت زمامداری و امور مملکت را تحویلشان دهد که خب حکومت معمولا بیلاخ نشانشان داده و چوب توی آستین شان می‌کند. البته ما نمی‌دانیم واقعا مکانیزمی برای راستی آزمایی در این مورد وجود دارد یا نه ولی تا به حال هرکس مدعی شده که ولی عصر (عج) است قبل از اینکه بتواند ادعای خودش را ثابت کند توسط منتظران مهدی به عنوان کذّاب جر و واجر شده است.
از: ایران وایر
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید