چه مى توان کرد، در مقابل یک حکومت بى رحم و بى شفقت؟ چه مى توان کرد در مقابل یک رهبر سنگدل؟ رهبرى که از لحظه ى به دست آوردن مقام رهبرى، گفت که دیگر دوست و آشنا برایش مفهومى نخواهد داشت، و قدم در راهى خواهد گذاشت که ظاهرا امام اول شیعیان یکى از طى کنندگان آن بوده است:
اصرار بر اصل دین و کوتاه نیامدن از آن.
خامنه اى یک اشتباه بزرگ در این زمینه مرتکب مى شود:
آن چه او اصل دین مى پندارد، دو وجه دارد، که حضرت على آن طور که در تاریخ ها نوشته اند، بر هر دو وجه آن توجه داشته است، ولى خامنه اى، مى خواهد تنها با یک وجه غلاظ و شداد، کار حکومت اش را به پیش بِبَرَد.
در بدترین و بى رحمانه ترین حکومت هاى استبدادى جهان، ما همواره شاهد گذشت و بخشش گاه و بیگاه محکومان بوده ایم. دیده ایم که رهبر مستبد، به هر دلیلى، در یک برهه از زمان، فرد سیاسى محکوم به زندان و حتى اعدام را بخشیده است. دیده ایم که رهبر مستبد، براى افراد میانجى ارزش قائل شده و به خاطر تقاضاى آن ها محکومى را از بند آزاد کرده است.
اما در حکومت اسلامى خامنه اى، ما با یک رهبر نه تنها سنگ دل، بلکه کلا فاقد دل و احساس رو به رو هستیم. او تصور مى کند که با این شیوه ى حکومتدارى، و به کار بردن جمله ى خوش آب و رنگ «هر چه قانون حکم کند» مى تواند اسلام را بر کشور حاکم کند.
اما کدام حاکمیت اسلام؟ اسلام، سال هاست به خاطر فقدان وجه دوم، در ایران به باد داده شده، و در ارکان اعتقادى متشرع ترین افراد نیز تزلزل ایجاد کرده است. اسلام یک وجهى و زمخت خامنه اى، باعث بیزارى مسلمانان عادى از دین حاکم شده، و در بهترین حالت موجب گشته تا فرد مسلمان، اسلام خود را از اسلام حاکمیت جدا بداند.
*****
مهدى کروبى، مرد سالخورده ى مسلمانى ست، که هم لباس روحانى بر تن دارد، هم اعتقاد راسخ به اسلام دارد، و از کارگزاران رده بالاى حکومت نیز بوده، و همین امروز هم آرزویش بازگرداندن دوران طلایى امام است.
امروز، این مرد ٨٠ ساله، دست به اعتصاب غذاى خشک براى مقابله با ظلم آشکار و عجیب حکومت خامنه اى زده است.
کروبى، موسوى، و خانم رهنورد، که به عنوان رهبران جنبش سبز شناخته مى شوند، بیش از ٢۴٠٠ روز است که بدون محاکمه، و به فرمان مستقیم و بى چون و چراى سید على خامنه اى، در حصر خانگى به سر مى برند.
این حصر، حصر عادى هم نیست؛ حصرى ست که کینه و عداوت از آن مى بارد.
خانم کروبى، توضیح مى دهد که در تمام مدت حصر کروبى، ماموران امنیتى، با او، در محل حصر او حضور داشته اند و با او زندگى کرده اند!
باور کردنى نیست که در طول حصر یک نفر، ماموران امنیتى، یک لحظه هم فرد محصور را به حال خود نگذارند و بیست و چهار ساعته، در کنارش بمانند. من چنین حبسى، در تاریخ قرن حاضر و قرن پیش سراغ ندارم.
خواست آقاى کروبى چیست؟ آیا او مى گوید مرا که قطعا بى گناهم آزاد کنید؟ آیا مى گوید، حالا که ماهیت احمدى نژاد مشخص شد و نگاه او به خودتان را دیدید، بیایید از من عذر خواهى کنید؟ آیا مى گوید بیایید عمر رفته ى مرا به من بر گردانید؟
نه! خواست آقاى کروبى ساده تر از این حرف هاست اگر خامنه اى گوش اش بشنود، و فکر نکند با انجام خواست ایشان، اصل اسلام و قاطعیت رهبر به خطر مى افتد. آقاى کروبى مى گوید:
١- ماموران امنیتى تان را که ٢۴ ساعته کنج دلِ من نشسته اند، از من دور کنید و آن ها را در جاى دیگرى غیر از اتاق هاى محل زندگى ام مستقر کنید.
٢- ما را که بدون محاکمه چند سال است حبس و حصر کرده اید، محاکمه کنید. بگذارید ما از خودمان دفاع کنیم بعد حکم صادر کنید.
فقط همین! باور کنید فقط همین! این ها خواسته هاى زیادى ست آقاى خامنه اى؟! آیا اسلام مى گوید، مامورش بغل دست محکوم زندگى کند، و ٢۴ ساعته در کنار او بپلکد؟ آیا اسلام، به محکوم اجازه دفاع از خود نمى دهد، و حاکم هر چه بگوید، باید همان انجام شود؟
و به این تقاضاها تا کنون توجهى نشده است، و آقاى کروبى از امروز صبح دست به اعتصاب غذاى خشک زده است. اعتصاب غذاى خشک یعنى این که اعتصاب کننده، آب هم نمى نوشد. با وضعیت سنى و جسمى آقاى کروبى، اعتصاب غذاى خشک، معنى اش مرگ قطعى در چند روز آینده است.
از ما مردم که کارى بر نمى آید. امید داشته باشیم که دلى در سینه ى خامنه اى وجود داشته باشد، و لااقل این دو خواست آقاى کروبى را بپذیرد.
از: گویا
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید