خبر یک شوک بود! برای آنها که اهمیت آن را دریافته باشند.
مجلس شورای عربستان سعودی جمعه هفتم مهر ماه با صد وهفت رأی موافق، طرح “تعیین مفتی های زن” را تصویب کرد. بر اساس این طرح که به ابتکار یکی از اعضای مجلس شورای عربستان”سامیه بخاری” تهیه شده، زنان تحصیلکرده سعودی اجازه خواهند داشت در رده بالای فقه همچون مردان فتوا بدهند.
این طرح در صورت اجرا تأثیر عمیقی نه تنها برزندگی زنان ایران بلکه تمام کشور های دیگری خواهد گذاشت که به داشتن اسلام بعنوان دین رسمیشان، شناخته میشوند.
آه که چقدر سالیان دراز آرزو کرده، قلم زده بودم که چنین امری از ایران آغاز شود. چرا که فرهنگ ایرانی و زبان فارسی را آنقدر مناسب و آماده و حتی در آرزوی چنین حضور و ظهوری دیده بودم که نمی فهمیدم چرا باید مانع آن باشند. با آنهمه ایزد بانو، مهر، آناهیتا، خورشید خانم، با ادبیات ایرانی که وقتی بررسیش میکردم می دیدم چطور در ناخودآگاهش جای خالی ایزد بانو چون نقطۀ رنج چشمگیر است. ثریائی که در رُمان اسماعیل فصیح در اغما بود، آن دختر جوان نیلوفر گوشه لب، در بوف کور هدایت، مرجان در داستان داش آکل. اینها را بار ها و بار ها نوشته ام. حتی در تفسیر فیلم “گذشته” اصغر فرهادی که جستجویش را از “جدائی” شروع کرد و به ” گذشته” رسید” نوشتم رنج این “جدائی “که در پایان فیلم با کوشش برای بیدار کردن معشوق خفته به مدد عطر های گذشتۀ مأنوس انجام می گیرد، جدائی روح ایرانی از داشتن چهره زنانه در مرکز جهان معنوی وکنکاش پنهان این روح ست برای بیدار کردن این معشوق دوردست.
آنوقت سعودی ها آمدند و زودتر از مردان ِ قدرت در ایران زنان را وارد تصدی جهان معنوی کردند.
نمیدانم چه شد که زنان فعال ایرانی خودشان در طی سالها دنبال این مسئله را نگرفتند و خواسته شان در حد بیرون ماندن یک مشت مو از زیر روسری یا شرکت بعنوان تماشاچی در استادیوم های ورزش، کوچک و کوتاه ماند.
اما بی تردید اکنون محض رقابت و عقب نماندن از سعودی ها هم که شده، تغییراتی در امور حقوقی زنان ایرانی پیش بینی می شود. هر چند توپی که در میدان انداخته اند آنقدر بزرگ است که برای عقب نماندن از آن، نیاز به نمایش توپ بزرگتری خواهد بود که پله های لازم و حرکات ضروری برای توان پرتاب آن تا به امروز برداشته نشده و ایران را در مخمصۀ بزرگی قرار می دهد.
حرکت سعودی ها درست بعد ازآنکه هفته ها بود ایران ابراز می کرد: زنان حق ولایت ندارند، لاجرم حق ریاست جمهوری و قضاوت نیز ازآنان سلب میشود، “آچمز” کردن ایران در عرصه رقابت و نوعی کیش مات است. حالا چطور ایران میتواند در عرصه اثبات برتری خود، حقوق بالاتری به زنان ایرانی بدهد؟
چه خوب بود که چنین حقوقی توسط خود زنها درخواست و کسب شده باشد نه در میدان رقابت سیاسی مردان. چون نمیتوان طرح سعودی ها را خارج از مجموعۀ فعل و انفعالات قدرت در منطقه بررسی کرد.خارج از جستجوی کسب مدال شایستگی در زمینه انطباق دین با جهان مدرن. مدال مهربان تر بودن با زنان. اما اکنون به هر حال این موضوع ِ به غایت مهم هم از جوانب مختلف، جای بررسی دارد هم مغتنم شماری فرصت.
باید درخواستهائی فراتر ازاجازه ی فتوا داشت و به آن رسید. باید بررسی کرد چرا چنین مواردی در طی سالها در دایره تقاضای فعالان زنان قرار نگرفته است؟ آیا سیاستهای خاصی تحمیل میشده تا آنها را به جزئیات سرگرم سازند؟
اینها و سوالات دیگر و بررسی های گسترده پیش روی ماست.
پانوشت:
زن حق ولایت ندارد؟ اختیار دارید!
http://melliun.org/iran/138454
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید