صدیقه وسمقی، شاعر و اسلام پژوه که پس از بازگشت به ایران برای چند ساعت بازداشت شده بود، به دنبال احضارش روز یکشنبه ۳۰ مهرماه به دادسرای شهید مقدس اوین مراجعه کرد ولی در همان‌جا بازداشت و به بند زنان زندان اوین منتقل شد. بازداشت او به حکم غیابی‌اش در سال ۹۳ مربوط می‌شود. خانم وسمقی در زمانی که در خارج از ایران بود با شکایت وزارت اطلاعات از سوی دادگاه شعبه ۲۸ انقلاب به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به پنج سال حبس به صورت غیابی محکوم شد.
سایت زیتون با اعلام این خبر نوشت خانم وسمقی، عضو دوره اول شورای شهر تهران روز ۳۰ مهرماه پس از مراجعه‌اش به شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب در دادگاه «۱۲ دقیقه‌ای» به ریاست قاضی محمد مقیسه محاکمه و پس از آن قرار وثیقه «سه میلیارد» تومانی برای او صادر شده است. سایت زیتون نوشته مبلغ وثیقه به «یک میلیارد» تومان کاهش یافته است اما به دلیل این‌که خانم وسمقی نتوانسته این مبلغ وثیقه را مهیا کند به زندان اوین منتقل شده است.
صدیقه وسمقی روز ۲۳ مهرماه به همراه همسرش از آلمان به تهران برگشت و بلافاصله در فرودگاه امام خمینی از سوی ماموران وزارت اطلاعات برای چند ساعت بازداشت و پس از آن آزاد شد. او یک روز پس از بازداشت موقتش در تاریخ ۲۴ مهرماه طبق درخواست ماموران بازداشت‌کننده به دادسرای زندان اوین مراجعه کرد اما به او گفته شد هنوز پرونده‌اش به دادسرا منتقل نشده و او را در روزهای آتی احضار می‌کنند.
خانم وسمقی به علت بیماری چشمی بینایی خود را از دست داده و یکی از دلایل بازگشتش به ایران بوده است.
صدیقه وسقمی به عنوان نویسنده و تحلیل‌گر مسایل سیاسی مدتی در روزنامه اطلاعات و مجله سروش نوشت و همچنین در دانشکده الهیات دانشگاه تهران «فقه اسلامی» تدریس کرد. او در اولین انتخابات شورای شهر تهران در سال ۷۷ کاندیدا شد و پس از رای آوردن از سال ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۰به عنوان نماینده مردم تهران در شورای شهر فعالیت کرد. اما این نویسنده و عضو سابق شورای شهر تهران به دنبال فشارهای وزارت اطلاعات در سال ۱۳۹۰ ایران را ترک کرد و به عنوان استاد میهمان در دپارتمان اسلام‌شناسی دانشگاه جورج آگوست گوتینگ آلمان مشغول به فعالیت شد.
صدیقه وسمقی در تاریخ ۳۰ مهرماه ۹۵ در نامه‌ای به حسن روحانی، رییس جمهور ایران از تصمیمش برای بازگشت به ایران نوشت و اظهار امیدواری کرد که بازداشت نشود: «این‌جانب پس از حدود پنج سال تحمل تبعید و تحمیل آن به همسر فداکار و وفادار تصمیم دارم همراه ایشان به خانه‌ام باز گردم. دهه ۵۰ و ۶۰ زندگی که من و همسرم در ان به سر می‌بریم، فصل تحمل تبعید نیست. از سوی دیگر با توجه به شرایط جسمانی من و به ویژه ضعف شدید بینایی، تحمل زندان نیز دشوار می‌نماید.»
او با احتمال بازداشتش نوشته است: «هر چند می‌دانم سیاست حاکم پشیمان‌سازی کسانی است که به خانه باز می‌گردند، سیاستی که آزادی را برای ما محدود به انتخاب میان سکوت، تبیعد و زندان کرده است.»
صدیقه وسمقی که به نواندیش دینی معروف است در این نامه با اشاره به این‌که او و خیلی‌های دیگر گمان می‌کردند که پس از ریاست جمهوری حسن روحانی، دوره تهدیدها و محدودیت‌ها تمام شده است نوشت اما : «اطلاع یافتم که با شکایت وزارت اطلاعات، شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به صورت غیابی مرا به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام محاکمه و در تاریخ ۱۶ تیرماه ۹۳ رای پنج سال حبس صادر شده است.»
خانم وسمقی همچنین از فشارهای که به او از سال ۸۷ اعمال می‌شده نوشته است: «از سال ۸۷ اعمال محدودیت‌ها نسبت به من روز به روز چنان افزایش یافت که دیگر نه تنها در مجامع عمومی و دانشگاهی، بلکه حتی در مجامع خصوصی و دست آخر در خانه خود نیز مجاز به طرح دیدگاه‌ها و مواضع فکری خویش، حتی در حوزه دین نبودم. محدودیت‌ها به صورت غیرقانونی توسط ماموران وزارت اطلاعات اعمال می‌شد تا آن‌که در سال ۸۹ وزارت اطلاعات مرا احضار و صریحا تهدید نمود.»
وسمقی با اظهار این‌که وزارت اطلاعات او را تهدید به سکوت کرده، نوشت: «خواست آن وزارت این بود که ساکت باشم، اشعارم را منتشر نکنم، در اعتراض به ظلم و فساد سخنی نگویم و چیزی نویسم.»
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید