بیتا دریاباری: آموزش زنان، کوتاه ترین مسیر برای نابودی فقر است

چهارشنبه, 12ام اردیبهشت, 1397
اندازه قلم متن

ماهرخ غلامحسین‌پور

«بیتا دریاباری»، به خاطر زحمات بشردوستانه اش، از سوی دانشگاه «گلدن گیت» سانفرانسیسکو موفق به دریافت درجه دکترای افتخاری شد. او که تحصیلات دانشگاهی اش در حوزه کامپیوتر است، از جمله زنان فعال و موفق در حوزه های اجتماعی و فرهنگی است.

بیتا دریاباری از سال ۱۳۸۶ تلاش گسترده ای در حوزه توانمندسازی زنان در خاورمیانه را آغاز کرد. سال ۱۳۸۷، بنیاد وقف بیتا دریاباری را در دانشگاه استنفورد راه اندازی کرد. او سال ۱۳۹۲ نیز مبلغ دو میلیون دلار به بخش شاهنامه دانشکده پمبروک دانشگاه کمبریج کمک مالی کرد تا پژوهش بر روی این اثر جاودانه فارسی رونق بگیرد. راه اندازی «بنیاد زن نمونه» برای پشتیبانی از حقوق زنان به ویژه در زمینه آموزش و احداث یک مرکز آموزشی برای پشتیبانی از تحصیل زنان کرانه باختری رود اردن، ساخت موسساتی برای آموزش زنان بنگلادش، افغانستان و پاکستان وراه اندازی بنیاد «پارس» در کالیفرنیا برای حمایت از مهاجران، بخش دیگری از فعالیت های انسان دوستانه او بوده است.

دریاباری تا کنون نشان ها و مدال های مختلفی نیز دریافت کرده که از آن جمله می توان به نشان خیرخواه سال از طرف بنیاد پایا و برگزیده شدنش به عنوان زن برگزیده از طرف شورای روابط بین الملل و دریافت مدال افتخار جزیره آلیس اشاره کرد.

دریاباری در این مراسم برای جمعیت زیادی از دانشجویان این دانشگاه که هم‎زمان در حال برگزاری مراسم فارغ التحصیلی خود در سالن اجتماعات بودند، در خصوص تاثیر شگفت و روزافزون شبکه ها و زنجیره های حمایت‎گر انسانی و لزوم حفظ ارزش های بشری سخن‎رانی کرد.

او در ابتدای سخنانش گفت که جهان را جای زیبایی می داند اما نه از این بابت که فرد متنعمی است، بلکه از این بابت که هر روز شاهد آن است کسانی که نمی شناسد، به آن ها که هرگز ملاقات‎شان نکرده اند، یاری می رسانند: «من انسان هایی را می بینم که قلب‎شان برای آن دیگری در آن سوی کره خاکی می تپد. من گاهی شاهد اشک و اندوه کسانی هستم که برای یک ساکن غم‎دیده در آن سوی کره خاکی زمین دل می سوزانند.»

بیتا دریاباری با اشاره به کارکرد مثبت شبکه هایی هم‎چون فیس‎بوک که با تسهیل گردش آزاد اطلاعات، آحاد جامعه جهانی را به هم پیوند داده اند، گفت: «آن چه فضایی مثل فیس‎بوک را حائز ارزش کرده است، عنصری به نام اثرگذاری شبکه است و اثرگذاری شبکه زمانی به وقوع می پیوندد که کیفیت آن شبکه ها با رشد روزافزون اعضای آن رو به گسترش باشد. این روزها اعضای دور و نزدیک خانواده ما که شاید چندان اطلاعاتی هم در باب سیاست نداشته باشند، دارای فضایی آزاد برای اظهار عقیده هستند. به باور من، چیزی شبیه به فیس‎بوک اما بسیارارزشمندتر از آن در عالم واقعی وجود دارد و آن هم “شبکه های انسانی” است؛ شبکه هایی که ما را به هم نزدیک می کند تا از درد و شادی هم‏دیگر غفلت نکنیم و انسانیت را از یادمان نبریم. این شبکه ها می توانند از دوستان و خانواده و همکاران و شرکایمان شروع شده و به زمین زیبا و ساکنانش منتهی شوند.»

دریاباری تجربه های روزهای نوجوانی خود را با دانشجویان حاضر در این مراسم در میان گذاشت و از روزهای ۱۶ سالگی خود گفت: «اگر خانواده ام در روزهای نوجوانی و زمانی که ایرانِ انقلابی درگیر تب و تاب سیاست بود و من از پوشیدن روسری امتناع می کردم، جرات و شهامت مهاجرت به من نداده و مرا ترغیب نمی کردند تا مسیر دیگری برای زندگی خود انتخاب کنم، شاید هرگز امروز و در مقابل شما نایستاده بودم و این شانس را نداشتم که با شادمان کردن قلب انسان هایی از جامعه مهاجر، تنها و یا حتی جنگ‎زده پیرامونم، نسبت به مسیری که برگزیده ام، احساس خرسندی کنم.»

او در بخش دیگری از سخنانش به تاثیرگذاری «شبکه هم‎فکران وهمکاران» اشاره کرد؛‌ آن هایی که می توانند در جریان تشکیل شبکه های انسانی، به دوستانی موثر و قابل اعتماد مبدل شوند: «می خواهم بگویم برخی از آن ها در عملی کردن پروژه ها و ابتکاراتی که موفقیت شما را تعریف می کنند، یاری رسانتان خواهند بود و به سرمایه های واقعی دنیای کوچک‎تان مبدل خواهند شد. زمانی هم که احترام و اعتمادشان را به دست بیاورید، کارهای خارق العاده ای برایتان انجام خواهند داد و به عضوی از همان شبکه مبدل خواهند شد که شما ساخته اید.»

او افزود: «گاهی مورد سرزنش قرار گرفته ام که می توانستم اندوخته ام را صرف امور سودآورتر مالی کنم اما ترجیح من این بوده است که به آموزش و ایجاد توسعه پایدار و موثر در روند زندگی کسانی بپردازم که خودم از همان جا سربر آورده ام و خوب می دانم آموزش زنان، کوتاه ترین مسیر برای نابودی فقر فزاینده در جهان است. جهان ما برای بهبود روزافزونش به تیمار زنان محتاج است و با این که در ایران بیش از ۹۰ درصد زنان تحصیل می کنند اما زنان کشورهایی هم‏چون افغانستان، پاکستان، فلسطین و عراق به معنای واقعی کلمه به آموزش محتاج هستند.»

دکتر«عباس میلانی»، مدیر برنامهٔ مطالعات ایرانی در دانشگاه استنفورد در حاشیه این مراسم، اعطای جوایزی از این دست به عضوی از اعضای جامعه ایرانی ساکن امریکا را باارزش و اهمیت دانست و گفت: «خانم دریاباری توانسته است در فرصتی به نسبت اندک، به یکی از چهره های تاثیرگذار ایرانیان مهاجر بدل شود. موفقیتش در این راه به گمانم چند علت داشته است؛ سخاوتمندی او که با ایران‏دوستی و مهر به فرهنگ و ادب ایران در آمیخته و مایه و ملات مهم این مهر هم حفظ و بسط میراث پرغنای فرهنگ ایران است.»

این استاد دانشگاه استنفورد معتقد است کسب درجه دکترای افتخاری از دانشگاه گلدن گیت سانفرانسیسکو، عملا موفقیت زنان و مردان مهاجر ایرانی است که برای اثبات قابلیت های یک مهاجر در جامعه میزبان تلاش می کنند:«آن چه در مورد خانم دریاباری ارزشمند است، توجه او به وضع زنان و تلاش برای ایجاد فرصت های برابر برای آن ها است. او می کوشد با استبداد، چه در چهارچوب خانه و رابطه زن و مرد و چه در عرصه اجتماع و رابطه مردم و قدرت مبارزه کند. او با وقت و توجه خود همان قدر سخاوتمند است که با مال و ثروتش. در هم‏دلی با کسانی که روزگارشان را به سختی می گذرانند، اهل تکبر و تظاهر نیست و لاجرم مهرش به دل می نشیند. موفقیت او، موفقیت زنان و مردان مهاجر ایرانی و مایه افتخار ایرانیان در هر جای ایران پهناور امروز است.»

دریاباری که به تازگی در سفر به کشور ویتنام، از مراکز نگه‏داری کودکان فقیر و بی سرپرست این کشور بازدید کرده، این تجربه را یکی از غم انگیزترین و در عین حال اثربخش ترین تجربه های زندگی خود عنوان کرده است؛ مسیری که می گوید به او یادآوری کرده که انسان برای بقا، چاره ای به جز هم‏دلی،‌ بخشایش و پشتیبانی حقیقی از هم‏دیگر ندارد و در جریان این هم‏دلی، اشتراکاتی هم‏چون زبان،‌ نژاد و جغرافیا را عناصر قابل اعتنایی نمی بیند.
از: ایران وایر


به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید

هنوز نظری اضافه نشده است. شما اولین نظر را بدهید.