دکتر مصطفی بادکوبه ای: خون گریه کن

یکشنبه, 26ام آبان, 1392
اندازه قلم متن

badkubeei

هرچه خواهی بر شهید کربلا خون گریه کن
ماه ها بنشین و بر آن ماجرا خون گریه کن

در دل تاریخ، سرگردان بمان، تا روز حشر
همصدا با نوحه ی اهل عزا خون گریه کن

تا فراموشت شود وضع پریشان وطن
بر پریشانحالی ی آل عبا خون گریه کن

از غم امروز گر گویی به خشم آید خدا
در غم دیروز از بهر خدا خون گریه کن

نوحه ی تزویر می خوانند یاران ستم
در کنار ظلم بنشین، بی ریا خون گریه کن

چون اسیر بند و زندان نیست این جا هیچ کس
بر غل و زنجیر سبط مصطفی خون گریه کن

شعله های اعتیاد ار سوخت نسلی را چه باک
تو به یاد شعله های نینوا خون گریه کن

مصلحت را بر حقیقت برگزین از روی عجز
قصه ی “هیهات مِنَ الذله” را خون گریه کن

چون جوانان وطن را نیست رنج و کاستی
بر عروس قاسم نیکو لقا خون گریه کن

تشنه ی مهر و محبت نیست این جا کودکی
بر یتیم تشنه ی دشت بلا خون گریه کن

زآنکه دامان وطن ایمن ز فقر است و فساد
در عزای چادر دردانه ها خون گریه کن

از شهادت می گریز اما به امید ثواب
هر چه خواهی بر شهید کربلا خون گریه کن

دکتر مصطفی بادکوبه ای
۲۲ آبان ۱۳۹۲


به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید

۷ نظر

  1. این صحبت طرفداران جمهوری اسلامی مثل اینست که جمع جنایتکاری بخواهد در مورد موجه بودن یا نبودن عقاید این و آن حرف بزند

  2. تف بذاتت بادکوبه ای..امام حسین قیامش بر علیه ظالمین بر ملتها بود..واقعه کربلا وشهادت امام حسین ویارانش..رمز یکپارچگی همه مظلومان برعلیه ستمگران جهان است..ولی توی متعصب بدون جز زباله های بی دروپیکر تاریخ چندتا نژادپرست بیسواد بیش نیستی!!!هرکه با ال علی دافتد ورافتد.

  3. بسیار زیبا ، سپاس . کاش همه متعصبین مذهبی از این دست عقائد را هر از گاهی بشنوند ، شاید اثر کند

  4. آفرین بر این استاد عزیز.فقط همین را میتوانم بگویم دراین روز که نور را در پستونهان میکنند این نامادرزادها

  5. «ما را چه به بدبختی لبنان و فلسطین * جایی که وطن یکسره در آه و فغان است»
    درود بر این مرد وطن‌پرست آریایی!

  6. درود بر بادکوبه ایی وطن دوست
    درود بر تمامی ایرانیان وطن دوست و ملی گرا و آریایی
    زنده باد آزادی ، دمکراسی ،

  7. این سروده ی دکتر بادکوبه ای من را به یاد شعر ملک الشعرای بهار انداخت که گفت:

    در محرّم ، اهل ری خود را دگرگون می کنند …….از زمین آه و فغان را زیب گردون می کنند
    گاه عریان گشته با زنجیر میکوبند پشت…..گه کفن پوشیده ، فرق خویش پرخون می کنند
    گه به یاد تشنه کامان زمین کربلا…………………… جویبار دیده را از گریه جیحون می کنند
    وز دروغ کهنه ی « یا لیتنا کنّا معک» …………شاه دین را کوک و زینب را جگرخون می کنند
    خادم شمر کنونی گشته، وانگه ناله ها……..با دو صد لعنت ز دست شمر ملعون می کنند
    بر “یزید” زنده میگویند هر دم، صد مجیز ………..پس شماتت بر یزید مرده ی دون می کنند
    پیش ایشان صد عبیدالله سر پا، وین گروه ………ناله از دست “عبیدالله مدفون” می کنند
    حق گواه است، ار محمد زنده گردد ورعلی……….هر دو را تسلیم نوّاب همایون می کنند
    آید از دروازه ی شمران اگر روزی حسین، ……….شامش از دروازه ی دولاب بیرون می کنند
    حضرت عباس اگر آید پی یک جرعه آب، …………….مشک او را در دم دروازه وارون می کنند
    گر علی اصغر بیاید بر در دکانشان …………….درد و پول آن طفل را یک پول مغبون می کنند
    ور علی اکبر بخواهد یاری از این کوفیان، ..روز پنهان گشته، شب بر وی شبیخون می کنند
    لیک اگر زین ناکسان خانم بخواهد ابن سعد ……خانم ار پیدا نشد، دعوت ز خاتون میکنند
    گر یزید مقتدر پا بر سر ایشان نهد، ………………خاک پایش را به آب دیده معجون می کنند
    سندی شاهک بر زهادشان پیغمبر است……..هی نشسته لعن بر هارون و مامون می کنند
    خود اسیرانند در بند جفای ظالمان، ………… بر اسیران عرب این نوحه ها چون می کنند؟
    تا خرند این قوم، رندان خرسواری می کنند ……وین خران در زیر ایشان آه و زاری می کنند