چرا جمهوری اسلامی از شادی کردن مردم هراس دارد؟

چهارشنبه, 14ام خرداد, 1393
اندازه قلم متن

ahmad.hashemi

جمهوری اسلامی نشان داده حتی حاضر است پس از صرف میلیاردها دلار بر روی پروژه ناشفاف هسته‌ای‌اش، این به اصطلاح حق مسلم ملت ایران را به قربانگاه مصلحت ببرد ولی کوچک‌ترین اغماضی در آزادی پوشش، رقص و شادی را روی برنمی‌تابد و آن را مخل امنیت ملی و اخلاق عمومی به‌شمار می‌آورد

چندی پیش، صدا و سیمای جمهوری اسلامی، گزارش تصویری کوتاهی از بازداشت شش تن از رقصنده های ایرانی که موزیک ویدئوی مشهور «هپی/ شاد» از فارل ویلیامز را بازسازی کرده بودند پخش نمود. «شاد» مقامات ایران را خوشحال نکرد چراکه فارغ از اعترافات اخذ شده و متداول “صداوسیمایی” در این ویدیو، افراد بازداشت شده از نظر حاکمیت، سه گناه نابخشودنی را بطور همزمان مرتکب شده بودند: بدحجابی، رقص و شادی.

قلمرو شادی، قلمرو سوگ
دستگیری افراد رقصنده، بار دیگر یکی از تهدیدات و چالش های اساسی را که جمهوری اسلامی متوجه خود می داند برجسته کرد. این تهدید چیزی نیست جز فراگیر شدن روحیه شادی و نشاط که حاکمیت آن را پاشنه آشیل خود بشمار می آورد.

کارگزاران نظام در قلمرو سوگواری بطور بی چون و چرایی یکه تاز بوده و موجودیت و مشروعیت خود را به آن پیوند داده اند. سخن معروف بنیانگذار جمهوری اسلامی مبنی بر اینکه “ما هر چه داریم از این محرم است. محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است” و تاکید فراوانی که روحانیان بر گریه و سوگواری دارند بطوریکه از مردم می خواهند “حتی اگر قادر به گریستن نیستند تباکی و تظاهر به گریه کنند” بر اهمیت فرهنگ سوگواری و سوگ پروری دلالت دارد.

در حالی که جمهوری اسلامی در قلمرو سوگ بی رقیب بوده و دست بالا را دارد در مقوله نشاط و شادی آفرینی، عرصه را اگر نه بطور کامل حداقل تا حد زیادی به رقبای دیگر و از جمله رسانه های فارسی زبان خارج از کشور واگذار کرده است. تاکید بر موضوعاتی از قبیل “ناتوی فرهنگی” و “شبیخون فرهنگی” غرب می تواند نشان دهنده میزان نگرانی مسئولان کشور در این زمینه باشد.

از ترویج فرهنگ سوگواری تا اسلامی کردن «شادی»
نهادهای ریز و درشت زیادی به منظور ترویج فرهنگ سوگواری و ارزش های منبعث از آن در جمهوری اسلامی ایجاد شده اند که آخرین مورد آن راه اندازی «دانشکده علمی- کاربردی مداحی» در کشور و ایجاد رشته مداحی در مقطع کاردانی و کارشناسی می باشد. حسن آهی، ‌رئیس خانه مداحان کشور هم تعداد مداحان فعال و تمام وقت را ۲۲ هزار نفر و تعداد کل آنها شامل مداحان پاره وقت را تا ۱۰۰ هزار نفر ارزیابی کرده و افزوده است: «امسال (۱۳۹۳) بطور جدی دنبال آن هستیم تا خواهران مداح شناسایی و تعیین سطح شوند و همچنین ارتقای سطح یابند.»

البته در سال های اخیر در کنار ترویج فرهنگ سوگواری و پس از تلاش های ناموفق در مبارزه با مفهوم «شادی» در کشور در قالب برنامه هایی از قبیل مبارزه با جنگ نرم دشمن و تهاجم فرهنگی غرب، تلاش ها برای اسلامی کردن این مفهوم آغاز شده است. در این راستا اقداماتی توسط افراد موسوم به «روحانیان تلویزیونی» از قبیل حجج اسلام مرادی، نقویان، پناهیان، دانشمند و بویژه حجت الاسلام محسن قرائتی در تئوریزه کردن مفاهیمی مانند “شادی حلال”، “تفریحات اسلامی” و “عید بدون گناه” و افزایش میزان برنامه هایی از قبیل مراسم “مولودی خوانی” و جشن همراه با کف زدن صورت گرفته است.

در سال های اخیر همچنین اقداماتی از قبیل ملزم کردن مجریان صدا و سیما به پوشیدن لباس های شاد و رنگ روشن برای مخاطب افزایی و رقابت با رسانه های خارج از کشور بطوریکه حتی در برخی برنامه ها آنها همدیگر را اصطلاحا به اسم کوچک و نه نام خانوادگی خطاب قرار می دهند می تواند از جمله اقدامات دولتمردان و سیاستگذاران جمهوری اسلامی برای پیشروی در قلمروی شادی ارزیابی شود.

یا روسری یا توسری
جمهوری اسلامی ایران، به دلیل خاستگاه فکری و ماهیت وجودی خود از ابتدا با چالش های زیادی روبرو بوده است ولی شاید بتوان گفت بزرگ ترین چالش و تهدید فرهنگی که حاکمیت با آن روبرو می باشد عنصری بنام “پوشش” آزادانه می باشد.

ضدیت با پوشش آزادانه از ابتدای انقلاب اسلامی و اعلام تدریجی و قهرآمیز پوشش چادر و انتشار رایگان و حتی اجباری کتاب هایی از قبیل کتاب «مساله حجاب» مرتضی مطهری در بین شهروندان و نهادهای حکومتی خود را نشان داد.

مبارزه با اشکال مختلف شیک پوشی، کم پوشی و رنگین پوشی، و تحمیل لباس های تیره و متحدالشکل و ترویج شکل خاصی از حجاب، و همزمان راه اندازی نهادهایی از قبیل “شورای امر به معروف و نهی از منکر”، “گشت منکرات نیروی انتظامی”، “جامعه اسلامی ناصحین”، “ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر” و در سال های اخیر “گشت ارشاد” و “گشت امنیت اخلاقی” چندین مثال در این زمینه می باشد.

اگر دیروز تحمیل حجاب مورد نظر نظام در قالب شعار «یا روسری یا توسری» صورت می گرفت امروز در قالب همایش برگزاری همایش “ما نگرانیم” در قم و “تظاهرات علیه بدحجابی” و شعار “ای مرد غیرتت کو حجاب همسرت کو” انجام می گیرد. پیشنهاد حداد عادل برای پرداخت “یارانه حجاب”، جنجال آفرینی محافل تندرو در کشور به خاطر روبوسی ژیل ژاکوب مدیر جشنواره فیلم کن با لیلا حاتمی در نیز آخرین مورد از واکنش و حساسیت ها نسبت به موضوع پوشش و ارتباط با جنس مخالف در کشور است.

شبکه های اجتماعی و “شادی هم حق مسلم ما است”
با وجود محدودیت های مختلفی که بعد از انقلاب ۵۷ بر فعالیت های اجتماعی در کشور اعمال شده است مردمان ایران زمین تشنه عشق ورزی، شادی، نشاط و رقص در کشور بوده و با وجود تمام ناملایمات، همچنان تلاش می کنند شادی پیشه کنند.

انتشار ویدیوهای جدید هپی/شاد در کشور بعد از دستگیری شش رقصنده اولیه، راه اندازی کمپین هایی از قبیل “ایرانیان شاد را آزاد کنید”، “آزادی های یواشکی” و “حجاب اختیاری، حق زن ایرانی”، “ما همه بد حجابیم”، و “خنده و شادی حق مسلم ماست” حاکمیت را مستاصل کرده است و کار را بجایی رسانده که “کفن پوشان”‌ برای مبارزه با آنچه بدحجابی خوانده می شود بسیج شده اند و فردی مانند هادی شریفی که عنوان فعال فرهنگی اصولگرا را با خود یدک می کشد ایده حق التذاذ مردان و حق “تجاوز به زنان بدحجاب” را مطرح می کند.

ایدئولوژی گریزی و قدسیت زدایی از امور همراه با به راه افتادن موج های مختلف ترویج شادی و کامجویی در اشکال مختلف و بطور کلی، تغییرات فرهنگی را که بویژه در دو دهه اخیر خیز بیشتری برداشته است باید به فال نیک گرفت. تحولات ریز و درشت از انتشار مجموعه های جدید “هپی” در رسانه های جمعی و یوتیوب و گرایش فزاینده عمومی به رقص، نشاط و عشق ورزی گرفته تا تشکیک و نسبی گرایی در ساحت های فکری، عقیدتی و حتی اخلاقی، آموزه های رسمی حاکمیت جمهوری اسلامی را به چالش کشیده اند.

روحیه چالش طلبی و پرسش گری، عرصه های فرهنگی را درنوردیده و به حوزه سیاست، اجتماع و اقتصاد هم رسیده است. امروز شهروندان ایران در حال پرسیدن سوالاتی از این دست هستند که چرا باید پروژه هسته ای که هم هزینه ها و هم هدف نهایی آن غیرشفاف بوده و عواقب سنگینی از قبیل انزوا و تحریم های بین المللی و خطر رویارویی نظامی را بر کشور تحمیل کرده است باید حق مسلم ملت ایران انگاشته شود؛ ولی مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر، اشتغال، اقتصاد پویا، آزادی بیان، آزادی انتخاب دین، و نهایتا و از همه مهمتر شادی و رقص و پوشش آزادانه حق مسلم ما نباشد.

با این وجود، جمهوری اسلامی نشان داده حتی حاضر است پس از صرف میلیاردها دلار بر روی پروژه ناشفاف هسته ای اش، این به اصطلاح حق مسلم ملت ایران را به قربانگاه مصلحت ببرد ولی کوچک ترین اغماضی در آزادی پوشش، رقص و شادی را روی برنمی تابد و آن را مخل امنیت ملی و اخلاق عمومی به شمار می آورد.

احمد هاشمی، کارمند سابق وزارت خارجه ایران

وبلاگ نویسنده: http://ahmaddhashemi.blogspot.com/

از: گویا


به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید

هنوز نظری اضافه نشده است. شما اولین نظر را بدهید.