به یاد قیام مردمی ۳۰ تیر – شعری از فریدون مشیری

پنجشنبه, 29ام تیر, 1391
اندازه قلم متن

 رگبار بی امان قساوت

هرگز سپیده‌ دم را

این گونه سرخِ سرخ ندیدم

رگبارِ بی‌امان قساوت را

هرگز

این سان درازنا نشنیدم،

موج عظیم مردم،

جوشان و دادخواه

فریاد می‌کشیدند:

«ازجان خود گذشتیم،

با خون خود نوشتیم،

یا مرگ یا مصدق،

یا مرگ یا مصدق»

پژواک این خروش

تا اوج آسمان خدا پرکشیده‌ بود

و آیا! به جای پاسخ

رگبار بی امان قساوت

بانگ گلوله های منظم

هم‌رنگ خون، رها

آوار مغزهای پریشان

بر سنگ‌فرش‌ها

رگبار بی امان قساوت تمام روز

پیوند لحظه‌ها را

از هم گسسته‌ بود.

موج عظیم مردم،

با غرش مصدق پیروز است،

مصدق پیروز است.

کوبان چون منجنیقی

دیوار پایداری دشمن را

درهم شکسته بود.

پیروزی بزرگ به دست آمد،

آن رهبر، آن پدر

آن روز اولین سخنش این بود:

«ای همرهان مرا

پایین پای این شهدا خاک می کنید!»

اما بزرگ ارتشداران فرمانده،

در روز واقعه،

این واپسین وصیت او را

از بیم آن که شورش و غوغا شود پدید

در منتهای سنگدلی مصلحت ندید،

ناچار

با پیکر تکیده ی زندان‌کشیده‌اش

تندیس افتخار

همراه آرمان بزرگش:

ایران سربلند، ایران استوار،

در روستای دوری

در خاک آرمید.

بسیار سال‌ها که گذر کرد،

فرماندهان مغرور،

اینک

در خاک خفته‌اند

آن گونه بی‌نشان که توانی گفت،

هرگز نبوده‌اند و کلامی نگفته‌اند.

اما هنوز

همواره و همیشه

هر تیرماه همهمه ای از صدای تیر

رگبار بی امان قساوت

در گوش جان مردم آگاه

بیدار می شود.

تا جاودان

حماسه‌ی آن روز با‌شکوه

پیروزی اراده ی مردم

در نسلِ بعد نسل

در برگ‌برگ تاریخ

روشن

چو آفتاب

پدیدار می شود.


به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید

۴ نظر

  1. حرفها همه کلیشه ای و خسته کننده. کجاست راه حل شما
    جهت اطلاع تازی یک واژه کاملا ایرانیست که فردوسی بزرگ از ان استفاده کرده.
    تکرار مکررات یک واقعه به روشنگری نمیرسد. .
    اگر اینطور بود شما فریب ملا را نمیخوردید

  2. هنوز هم مزگ و زنده باد مرده باد.
    شما از نام ملی فقط اسمش را یدک میکشید.
    ولی در عمق و ریشه تفکرتان تازی گریست.
    به دلیل کهولت سن از درک روحیه جوانان امروز که از زنده باد و مرده باد خسته شدهاند
    ناتوان هستید.
    تفکر ایرانی یعنی امید و عشق و اتحاد

  3. هموطن گرامی،
    باعث خوشحالی است که “شادی و امید و عشق و اتحاد” خواست شما باشد. اما طرز برخورد شما در این کامنت ها متاسفانه چیزی از “شادی و امید و عشق و اتحاد” با مخاطبانتان را نشان نمیدهد! مضافا اینکه اطلاق “تازی” به اعراب که همسایگان ما هستند، نیز حاکی از عرب ستیزی و دشمنی به جای مدارا و تساهل است! این در حالیست که به خصوص “اتحاد” زمانی ممکن میشود که بلد باشیم نظرات خود را بدون ایجاد تنش طرح کنیم و کوشش در اقناع طرف مقابل داشته باشیم و نه تخطئه و اهانت به دیگری!
    در ضمن کسانی که تاریخ خود را فراموش کنند یا نخواهند آن را بدانند ساده تر فریب میخورند. مبارزه سیاسی بدون شناخت تاریخ میسر نیست. بویژه تاریخ مبارزات مردم کشور برای آزادی و دموکراسی.
    شاد باشید
    کاربر سایت ملیون ایران

  4. شما هنوز در همان فضای مرگ و زنده باد ۵۷ و قبل از ان گیر کردید. تفکر مرگ و اندوه و گذشته نگری حاصل ۱۴۰۰ تازی گریست. شما اگر واقعا ملی هستید٬ به ارزشهای پیش از اسلام که شادی و امید و عشق و اتحاد بوده توجه داشته باشید.
    ولی نه شما هم با وجود یدک کشیدن اسم ملی تفکر تازی در رگ و ریشه تان نفوذ کرده.
    به دلیل کهولت سن هم نمیتوانید جوانهای امروز را که از مرگ و زنده باد و مرده باد خسته شده اند را درک کنید.