بعد از آشکار شدنِ استفاده ى روس ها از پایگاه هوایى نوژه براى سوخت گیرى و تعمیرات جزیى و تعویض قطعات و بار زدنِ مهمات سنگین و پرواز به سمت سوریه براى بمباران مواضع داعش و مخالفان رژیم اسد، وزیر دفاع جمهورى اسلامى در سخنانى شفاف اظهار داشت:
«حضور هواپیماهاى روس در ایران، تصمیم «نظام» است و ربطى به مجلس ندارد.»
این بیان صریح و بدون تعارف، که حشمت الله فلاحت پیشه، یکى از نمایندگان مجلس شوراى اسلامى، از آن به عنوان «تشر نظامى» یاد کرد، موجب چند اظهار نظر منتقدانه ى ملایم، از طرف برخى حکومتیان شد؛ از آن جمله، على لاریجانى، رییس مجلس، اظهار داشت که:
«…وزیر دفاع باید «ادب حکمرانى» را در این مسائل رعایت مى کردند.»
وزیر دفاع هم در واکنش به این سخنان، «ادب حکمرانى» را رعایت کردند و «مودبانه» به آقاى لاریجانى پاسخ دادند:
«… ضمن ابراز تاسف از سوءتفاهم ایجاد شده، منظور از سخنان من این بود که اتخاذ تصمیم به استفاده ى روس ها از فضا و پایگاه نظامى جمهورى اسلامى، نیاز به تصویب مجلس ندارد.»
معناى دیگر سخن «مودبانه» وزیر دفاع این است که «همان که گفتم صحیح است و مجلس در این زمینه کاره اى نیست و تصمیم را «نظام» مى گیرد.»
اما «نظام» کیست یا چیست؟ «نظام» شخص ولى فقیه، یعنى آیت الله سید على خامنه اى ست، که ولایت او، مطلقه است و بر عمل همه ى ارکان نظام، و قوانین آن ارجحیت دارد. ولى فقیه، یعنى آیت الله خامنه اى، تابع هیچ قانونى نیست و سخنى که مى گوید و تصمیماتى که مى گیرد «فصل الخطاب» است.
در حکومت اسلامى، به گفته ى آقاى خمینى بالاترین موضوع، حفظ نظام اسلامى ست. براى حفظ این نظام، که مقدس خوانده مى شود، و در ردیف مقدسات دینى قرار مى گیرد، حتى مى توان واجباتى مثل نماز را ترک کرد. وقتى مى توان براى حفظ این نظام، نماز و کل واجبات اسلامى را تعطیل کرد و حتى مکان هاى مقدس و مساجد را با خاک یکسان کرد، دیگر بخشیدن یک یا چند پایگاه و حتى کل سرزمین ایران به بیگانه، حتى بیگانه ى بى دین و کافر و ضد ایران که جاى خود دارد.
بر سر راه آقاى خامنه اى، به عنوان ولى فقیه، هیچ مانعى، حتى مانعى مثل «قانون اساسى» یا «مجلس» و «قوانین مصوب» وجود ندارد. او مى تواند بر خلاف تمام این عوامل، اگر به عنوان مانع عمل کنند، تصمیم بگیرد و پیروان او موظف به اطاعت اوامر او هستند.
این اُسّ و اساسِ اسلامِ سیاسى و حکومتى ست. وقتى بنا بر مصلحت، حتى آیاتى نازل مى شود که آیات قبلى را «منسوخ» و «بلااستفاده» مى کند، وقتى بنا بر مصلحت، حضرت محمد (ص) هنگام نماز خواندن، با یک چرخش از سمت «بیت المقدس» به طرف «مکه» سمت قبله را تغییر مى دهد، وقتى آقاى خمینى با ردیف کردن ده ها وعده ى «دروغ» که در دین اسلام جزو گناهان کبیره است حکومت را در دست مى گیرد، دیگر بخشیدن یک یا چند پایگاه به روس ها از طرف «نظام» کار غیر ممکنى نخواهد بود.
اصولا در اسلام حکومتى، هیچ حدّ و مانعى براى حفظ قدرت وجود ندارد. در این دین، براى حفظ قدرت سیاسى، تمام منکرات را مى توان تبدیل به معروف کرد، تمام واجبات را منسوخ کرد، تمام محرمات را مشروع کرد. این ها اغراق یا سخنان بى پایه و از سر دشمنى و مخالفت نیست. این ها را، هم در گفتار و نوشتار آقایان شنیده ایم و خوانده ایم، و هم در طول چهار دهه ى گذشته انجام آن ها را به چشمِ خود شاهد بوده ایم.
این که در این حیص و بیص، عده اى نقش آفرین و سیاهى لشکر حکومتى، که به خوبى از قدرت مطلق ولى فقیه خبر دارند، بحث یاوه و مسخره ى رعایت «قانون اساسى» و پرس و جو کردن نظر «مجلس شوراى اسلامى» را مطرح مى کنند، جز فریب دادنِ خود و مردم چیز دیگرى نیست. این که آقاى خمینى روزگارى گفت: «مجلس در راس همه امور است» آن هم دروغ بزرگى بود که خودِ او بهتر از هر کسِ دیگر، یاوه بودن آن را مى دانست.
از: گویا
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید