حقوق کشور ایران در دریای مازندران
نباید به گروگان غنی سازی
اورانیوم تبدیل گردد
جمهوری اسلامی
کشور ما را به آستانه ی فرو پاشی کشانده است. در شرق، غرب و جنوب کشور
عوامل بیگانه به بهانه ی "رفع ستم ملی" اسلحه بدست گرفته و با اِعمال
ترور و کشتار، خود را برای روزی آماده میکنند، که ایران مورد حمله قرار
گیرد و آنها نیز بتوانند بعنوان ستون پنجم بیگانه به نقشی که به ایشان
واگذار شده عمل نمایند. همسایگان ما در جنوب کوشش دارند نام خلیج فارس را
به "خلیج عربی" تغییر دهند و ادعای مالکیت بر جزایر ایرانی در هر اجلاس
کشورهای عربی طرح می شود و مورد تأکید قرار میگیرد. کالاهای چین و ترکیه
بازارهای ایران را تصرف کرده است و صنایع داخلی یکی پس از دیگری ورشکست و
کارگران آنها بیکار میشوند. حاکمان بر منابع گاز چوب حراج زده اند و
درصددند برای جلب پشتیبانی هندوستان و پاکستان از ماجراجویی های بین المللی
خود گاز ایران را با تخفیف سی درصدی برای سالهای دراز به آنان بفروشند.
میلیاردها دلار سرمایه ملی را به شرکت های روسی میدهند، در حالیکه این شرکت
ها هر روز به بهانه ای از تکمیل و راه اندازی نیروگاه بوشهر خودداری
میکنند. همه این تمهیدات برای ادامه غنی سازی اورانیوم است که قرار است
ایران را به بهشت برین تبدیل نماید و به ادعای آنان اگر غنی سازی برای مدتی
و به منظور پیدا کردن یک راه حل مشترک با کشورهای قدرتمند جهان معوق شود،
دنیا به آخر میرسد. آنها در این راه تا کشاندن مملکت به سرحد فاجعه جنگ و
رکود ناشی از تحریم اقتصادی پیش میروند. علی رغم همه اینها توافق جدید گروه
١+
٥ با تدوین قطعنامه تازه ای علیه ایران بار دیگر نشان میدهد
که کوشش جمهوری اسلامی برای جلوگیری از همکاری قدرت های جهانی در این زمینه
نتیجه ای نداشته است.
این روزها سران نظام حاتم بخشی جدیدی را از کیسه ملت آغاز
کرده اند که در صورت تحقق و امضاء یک توافقنامه بین المللی از جانب جمهوری
اسلامی بر سر آن، نظام حاکم بخشی از منابع زیر زمینی و حق حاکمیت ایران را
به روسیه و سایر کشور های حوزه دریای مازندران واگذار خواهد کرد. این عمل
مسئولین جمهوری اسلامی خیانت به منافع ملی است و بحق مورد اعتراض همه وطن
دوستان ایران قرار گرفته است. چه، مطابق قرارداد ١۹٢١ ایران و شوروی، دو
کشور امضاء کننده ی قرارداد دارای حق مشترک و مساوی از دریاچه مازندران
(خزر) بودند. همچنین در سال ١۹۴۰و هنگام جنگ دوم جهانی، مجددا قراردادی بین
ایران و شوروی به امضا میرسد که بر اساس آن دو کشور دارای حق مساوی در
دریاچه مازندران میباشند. این قرار داد
تا زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بقوت خود باقی ماند و
حتی پس از آن نیز کشورهای تازه استقلال یافته، طی بیانیه ای در دسامبر ١۹۹١
متعهد شدند که کلیه معاهدات بین المللی اتحاد جماهیر شوروی سابق را محترم
شمرده، رعایت نمایند.
در شرائط کنونی که سیاست های جاهلانه ی جمهوری اسلامی در
صحنه سیاست خارجی هم خود رژیم و هم کشور ایران را در موضع ضعف و انزوای
کامل قرار داده است، احتمال آن وجود دارد که روسیه و سایر کشورهای مجاور
دریاچه مازندران که منابع انرژی و گاز آن بیش ار ٦۵۰ میلیارد بشکه تخمین
زده شده است، بتوانند با بی اعتنائی به معاهدات بین المللی، بخشی از سهم
پنجاه درصدی ایران را به خود اختصاص داده، منافع ملی و تمامیت ارضی ایران
را خدشه دار کنند.
نهضت مقاومت ملی ایران اعلام میکند که نظام جمهوری اسلامی
نظامی غاصب است و حق ندارد بنام ملت ایران و از کیسه آن حاتم بخشی کرده،
قرار داد های معتبر بین المللی را بزیان کشور ما تغییر دهد. ما از کشور های
ساحل دریای مازندران میخواهیم که برای حفظ حسن همجواری در منطقه، توافق کلی
در مورد سهمیه بر دریای خزر را به زمانی محول نمایند که در ایران حکومتی
برخاسته از رای آزاد و اراده مردم ایران برسر کار باشد.
ایران هرگز نخواهد مرد
نهضت
مقاومت ملی ایران
13 آبانماه
1386
برابر
4 نوامبر 2007
http://www.namir.info
http://www.melliun.org/nehzatm.htm
|