|
||
|
هجدهمین سالگرد قتل دکتر عبدالرحمن برومند هفده سال پيش، روز پنجشنبه 29 فروردين 1370 ، دکتر عبد الرحمن برومند رئُيس هياُت اجرائُيه نهضت مقاومت ملی ايران بدست فرستادگان مزدور و جنايتکار رژيم جمهوری اسلامی بقتل رسيد.
اگر چه برومند دیگر در میان ما نیست؛ اگرچه او نمیتواند شاهد دست آورد های مبارزات خویش باشد، و ببیند که چگونه امروز اکثريت عظيمی از ایرانیان و بالا خص نسل جوان بضرورت جدايی ديانت از حکومت بعنوان يکی از اصول پایه ای حاکميت ملی و دموکراسی در ايران پی برده است و آنرا ميطلبد، اصلی که در حکومت های دموکراتيک درکنار اصل تفکيک قوای سه گانه تبديل به امری بديهی شده است، اما نسل های آینده پافشاری و ازخودگذشتگی او و امثال او را، در روزهایی که در این راه اقلیت فعالی بیش نبودند، از یاد نخواهند برد. اینهاست آنچه که معماران کوته بین جمهوری اسلامی قادر به درک آن نبودند؛ تاجایی که وقتی بشريت هر روز شاهد فروپاشی نظام های ديکتاتوری يکی پس از ديگری است آمران و کارگذاران بی خرد آن هنوز هم با سماجت و بی تو جهی به انزجار ملت از آنان، به هرزه در پی آنند تا حتی به بهای خطرات باز هم حاد تری برای کشور به عمر حکومت منفوری که نه فقط یا آزادی، که با انسانیت دشمنی دارد دوام بیشتری بخشند. اگر او امروز در میان ما بود می توانست شاهد آن باشد که کوشش سی ساله ی استبداد توتالیتر بنام دين در ايران، تلاش های مبلغين وتار يخ نويسان دستگاه فقاهتی بمنظور تحريف نهضت ملی نه تنها به نتيجه دلخواه ِ آنان نرسيده، بلکه همانطور که انتظار ميرفت اثر معکوس داشته است و در وجدان آگاه ملت بزرگ ايران جايی برای حاکميت شريعت، و لايت و فقاهت نمانده است. در مقابل، مشعل ابدی فروزان بر فراز احمد آباد خانه هر ايرانی پایبند به استقلال این کشور و آزادی مردم آن را روشن نگهداشته و فر ياد هشدار بختيار و یاران او سرانجام بگوش دل ها نشسته، جدايی ديانت از حاکميت شعار و خواست عمومی شده است. اگر او درمیان ما بود می دید که چگونه تلاش های بیهوده ی ارتجاع توتالیتر که در صدد است با کشتار و زندان مشعلداران این راه، این آتش جاوید را خاموش گر داند سراسر بی ثمرمانده و رسوایی بیشتر خودکامگان تبهاکار را درپی داشته است. نهضت مقاومت ملی ایران یاد این شخصیت ارجمند نهضت ملی، ریُیس هیآت اجرایُیه خود و یار دیرینه و وفادار شاپور بختیار رهبر خود را گرامی می دارد و بدین مناسبت، همزبان با بختیار، در مراسم بزرگداشت برومند در روز شنبه 6 ارديبهشت 1370 تکرار میکنیم که: "ما بار ها گفته ايم و نوشته ايم که همسايگان ما بايد اطمينان حاصل کنند که ايران نه ژاندارم خليج فارس خواهد شد ونه تحمل ژاندارم خارجی را خواهد کرد. ..... با يد برغم اختلافات در جزئُيات وسليقه ها بی توجه به طرح قلدران خارجی ومزدوران داخلی آنها برای استقرار يک رژيم ملی گرا و دموکراتيک در کشورمان تلاش کنيم. بايد امروز بيش از هميشه، توجه داشته باشيم که افسانه آخوند های معتدل يعنی افرادی که هم خود را پيرو مکتب خمينی ميدانند وهم خود را به سياست خارجی ضد خمينی فروخته اند ، برای فريب ما ساخته و پرداخته شده است و قابل اعتماد نيست. با يد ايمان داشته باشيم که فقط رژيم دموکراسی برای ما راه حل منطبق با منافع کشورمان است . ... تجليل عمومی و همصدايی که از برومند شده و ميشود پاسخ فدا کاری و از خود گذشتگی تحسين آفرينی است که او برای فروزان نگاه داشتن شعله مقاومت ومبارزه از خود نشان داد، برو مند در راه عظمت ايران مرد و مطمئُن بود که ايران هرکز نخواهد مرد". ايران هرگز نخواهد مرد هياُت اجرايُيه نهضت مقاومت ملی ايران 27.01.1388
|
