بازگشت به صفحه اول

از گويا

 
 

باغ مسعود پر از ميوه است

ژيلا بنی يعقوب

دوستداران مسعود پنجشنبه و جمعه ۱۶ و ۱۷ شهريور در خيمهء بزرگ لويی جرگه، "پنجمين کنگرهء مسعود شناسی" را در دانشگاه پلی تکنيک کابل برگزار کردند. گزارش ژيلا بنی يعقوب را از اين کنگره می خوانيد

Baniyaghoob@yahoo.com

«دنيای امروز بيش از هر زمان ديگر به نمونهء مسعود شهيد، رهبر مقاومت افغانستان نياز دارد.»

اين جمله را روزهای گذشته، بارها و بارها، دوستان افغانی و غيرافغانی احمدشاه مسعود در برنامه‌های بزرگداشت پنجمين سالگرد شهادت او در کابل گفتند.

دوستداران مسعود پنجشنبه و جمعهء گذشته (۱۶ و ۱۷ شهريور) هنگام ورود به خيمهء بزرگ لويی جرگه، محل برگزاری «پنجمين کنگرهء مسعودشناسی» در دانشگاه پلی تکنيک کابل با عکس بزرگ مسعود و «کريستوف دوپنفيلی» روزنامه‌نگار فرانسوی روبه‌رو شدند.

تصويری که کريستوف را لبخند زنان و در حال هديهء کتابش به رهبر مقاومت افغانستان نشان می‌داد و مسعود را نيز باهمان کلاه پکول هميشگی‌اش. اين تصوير شرح هم داشت: «مسعود شهيد در کنار دوستشان کريستوف دوپنفيلی، روزنامه‌نگار و فيلمساز فرانسوی»

کريستف، امسال نامش در برنامه‌های بزرگداشت مسعود زياد برده شد. نويسنده‌ای که شانزدهم ماه مه امسال، پيش از خودکشی در پاريس در نامه‌ای برای خانواده ودوستانش نوشت: «جهان بدون مسعود برای من معنا ندارد.»

اين جملهء کريستوف ۵۵ ساله را «يونس قانونی» همرزم ديروز مسعود و رييس امروز پارلمان افغانستان در جلسهء افتتاحيه کنگرهء مسعودشناسی نيز تکرار کرد و با شادمانی اين مژده را به ميهمانان کنگره داد که خانواده کريستوف، اکنون در جمع ما و در اين کنگره هستند.

کريستوف برای نخستين بار در تابستان ۱۹۸۱ پس از پايان تحصيلاتش در رشتهء روزنامه‌نگاری وارد افغانستان شد و از آن پس به مدت ۲۵ سال رنج و مقاومت مردم افغانستان رادر گزارش‌ها و فيلم‌های مستندش به تصوير کشيد. او در اوج جنگ و خشونت‌طالبان، در جبهه‌های افغانستان در کنار مسعود بود و فيلمی مستند با عنوان «مسعود افغان» ساخت.

يونس قانونی درباره فرمانده‌اش، مسعود گفت: «او يک رهبر پرتاب شده از خارج برای مردم افغانستان نبود،او يک رهبر طبيعی و برخاسته از متن ملت بود.»

قانونی با صدای بغض‌آلود از خاطرات دوران جهاد و مقاومت گفت: «مسعود، يک نظامی صاحب استراتژی و يک دوست صميمی در اوج اضطراب بود. شنيدن صدای مسعود، مايهء آرامش جبهه‌ها بود.»

«بريس للوند» وزير سابق محيط‌ زيست فرانسه، سخنران ديگر کنگرهء مسعود شناسی، همين که پشت تريبون قرار گرفت، سيب سرخ رنگی را بالا برد و گفت:«اين سيب سرخ از باغ مسعود شهيد از پنجشير می‌آيد.من ديروز آن‌جا بودم. تمام درخت‌های باغ مسعود پر از ميوه است.من در اين پرباری درختان نشانه‌ای از خداوند را ديدم. همهء ما در اين تالار،باغبان‌های باغ مسعود هستيم. اگر ما باغبان‌های خوبی باشيم، همهء جهان طعم ميوه‌های خوب باغ او را خواهند چشيد.»

اين سخنان، جمعيت چندهزار نفری را در خيمهء بزرگ لويی جرگه چنان به شور آورد که دقايقی طولانی کف زدند.هم برای «للوند» دوست فرانسوی مسعود و هم برای سيب‌های باغ مسعود.

«الکساندر» نمايندهء ويژهء سازمان ملل در امور افغانستان، سخنانش را با واژه‌هايی عربی آغاز کرد: «بسم‌الله الرحمن الرحيم» و بعد هم «سلام‌عليکم» سپس به کمک مترجم، صحبت‌هايش را پی گرفت: «مسعود همچون قهرمان بزرگ اسلام، ابومسلم، بود. به نظر علت توقف طالبان در پشت دروازه‌های پنجشير، ادارهء سالم آن توسط مسعود بود. مديريتی که فساد در آن جايی نداشت و نمونهء کامل تقسيم مسووليت بود. قدرت در پنجشير هرگز در دست يک نفر متمرکز نبود.»

الکساندر با اين باور که مسعود قادر به آوردن ارزش‌ها برای افغانستان بود اما غرب آن را نفهميد، گفت:«در پنج سال گذشته همهء ما مرتکب اشتباهاتی شديم.»و توضيح داد که منظورش از «همهء ما» جامعهء جهانی به‌ويژه غرب است: «جامعهء جهانی اکنون با نبود خرد و راه‌حل‌های مسعود مواجه شده است. کمبودی که مردم و حکومت افغانستان را بيش از گذشته با کاستی‌ها مواجه کرده است.»

نمايندهء سازمان ملل از حضور گستردهء طالبان در افغانستان امروز نيز سخن گفت: «امروز به نمونهء مسعود بيش از گذشته نياز داريم تا ما را قوی‌تر کند و طالبان را شکست دهيم. فراموش نکنيم که اگر طالبان دوباره در افغانستان حضور گسترده و قدرتمند پيدا کرده،توسط نيروهای خارجی است و ربطی به افغانستان ندارد.»

با شنيدن همين سخنان بود که اکثر جمعيت _چند هزار نفری حاضر در کنگرهء مسعودشناسی از جا برخاستند و شعار دادند:«مرگ بر پاکستان.» اين در حالی بود که در چند کيلومتر آن‌سوتر حامد کرزای، رييس جمهوری افغانستان مشغول پذيرايی از مهمانش، پرويز مشرف، رييس‌جمهوری پاکستان بود.

مصطفی کاظمی، همرزم مسعود در سال‌های جهاد و مقاومت که در سال‌های اول دولت کرزای، وزير بازرگانی بود و اکنون نمايندهء پارلمان افغانستان است با لحنی متفاوت از سايرين سخن گفت: «من می‌خواهم با شما صريح سخن بگويم، می‌خواهم بگويم با خودمان روراست باشيم و ببينيم رفتارهای امروز ما چقدر با آرمان‌های مسعود، هم‌خوانی دارد. ما ياران مسعود، برنامهء عمل خود را بازنگری کنيم، ما کجاها دچار فساد و بازی‌های تاکتيکی شده‌ايم، چرا واقعيت‌ها را نمی‌گوييم و نمی‌دانيم آرمان ها و راه مسعود برای حيات ما ضروری است.»

او با اين اعتقاد که دشمن‌شناسی دوستان مسعود اشتباه است، گفت: «چرا تيزبين نيستيم و مدام دچار لغزش در دشمن‌شناسی می‌شويم. چرا نمی‌فهميم جامعهء محتاج کمک‌های خارجی، يک جامعهء مرده است و استقلال و وحدت ملی‌اش هم وابسته به خارجی‌ها خواهد بود.»

او انتقادهای تندتری را هم متوجهء ياران مسعود و هم متوجهء مقامات دولتی کرد: «دشمن، وارد مرزهای ما شده و طالبان بعضی از شهرها را تصرف کرده اند، در همين حال همه می‌گويند به ما چه؟ هم مجاهدين می‌گويند به ما چه، هم مسوولان و مقامات دولتی. اين‌ها نويد مرگ است.»

او طعنه‌های ديگری هم زد: ‌«کسانی با تملق جايگاه و مقامی را که شايسته‌شان نيست، گرفته‌اند. چقدر ما می‌توانيم تحمل کنيم که کسانی از محل بودجهء کمک به افغانستان برای خود کاخ می‌سازند؟»

«برهان‌الدين ربانی» رهبر جمعيت اسلامی و عضو پارلمان افغانستان نيز در مراسمی که ديروز به مناسب پنجمين سالروز شهادت احمد شاه مسعود در استاديوم بزرگ شهر کابل برگزار شد با رويکردی انتقادی سخن گفت:«به جای برگزاری مراسم تو خالی برای مسعود مرام، خواسته‌ها و آرمان‌های مسعود را عملی کنيم.دولت ما اشتباهاتی می‌کند که بايد با دلسوزی آنها ترميم کنيم.»

او از نيروهای خارجی مستقر در افغانستان نيز انتقاد کرد و گفت آن‌ها دو اشتباه بزرگ داشتند: «اگر فقط بخشی از پولی را که صرف تقويت نيروهای خود در اين‌جا کردند به تقويت ارتش ملی افغانستان اختصاص می‌دادند امروز به جای اين‌که فرزندان خودشان کشته شوند، سربازان ما کشته می‌شدند. اشتباه ديگرشان اخراج مجاهدين از ارتش و نيروهای انتظامی افغانستان بود. آن‌ها امروز می‌توانستند مدافعان خوبی در برابر تهاجم دوبارهء طالبان باشند.»

عبدالحميد مبارز، يکی ديگر از ياران مسعود بود که در کنگرهء مسعود شناسی لب به انتقاد گشود: «فضای کشور در اثر تجاوزهای دوبارهء طالبان، عمليات‌های انتحاری القاعده، فقر، بيکاری و اعتياد زنان و جوانان به يک فضای خطرناک تبديل شده است. روح مسعود از ما آزرده است، چرا که از معيارهای او يعنی آزادی، فقرزدايی، استقلال، عدالت و تماميت ارضی دور شده‌ايم.»

او نيز همچون ديگران از نياز امروز جامعهء افغانستان به مسعود حرف زد: «همچون مسعود در راه توحيدی ساختن جامعه،مبارزه کنيم.»

 

 
 
بازگشت به صفحه اول

ساير مطالب مربوط به امور بين المللی