چند دستگی و تفرقه ميان گروههايی که دو سال و نيم پيش برای کودتای ۲۲ خرداد باهم متحد بودند، در آستانه انتخابات فرمايشی ۱۲ اسفند ماه به اوج خود رسيده است. در اين ميان کشمکش ميان جناح دولت و باند رهبر بر سر ترکيب مجلسی که رای مردم در آن دخالتی نخواهد داشت به خصومت آشکار گرائيده است.

از طرف ديگر آن بخش از اصول گرايان که خود را مخالف "جريان انحرافی" احمدی نژاد- مشايی و در خط رهبر اعلام می کردند، تاکنون نه فقط نتوانسته اند بر سر ترکيب مجلس نهم توافق کنند بلکه خود به دسته های رقيب "جبهه پايداری" مصباح(سينه چاکان رهبر) "جبهه متحد اصول گرايان" مهدوی کنی(ذوب شدگان در ولايت) و باند لاريجانی و قاليباف که جناح مصباح آنان را ساکتين فتنه می نامد تقسيم شده اند. کشمکش ميان اين گروهها برسر ترکيب مجلس آينده به مجادلات علنی کشيده شده است. آيت اله خامنه ای که از کودتا تا به امروز اعتبار و نفوذ خود را در حاکميت به ميزان زيادی از دست داده، قادر نيست آن چنان که می خواهد اين دسته های رقيب را با منويات خود همراه کند و به کشمکش و خصومت های درونی حاکميت پايان دهد. دعوای اين گروهها برسر ترکيب مجلس بخشی از جنگی است که ازهم اکنون برای دوران پس از خامنه ای درگرفته است. و بنظر می رسد که مصباح يزدی و هواداران او در همدستی با فرماندهان سپاه خود را برای اشغال بالاترين مدارج حکومتی آماده می کنند.

در برابر اين حاکميت بحرانی و منزوی که غرق در بحران سياسی، اقتصادی و انزوای ملی و بين المللی است، مردمی قرار دارند که اکثريت عظيم شان نه رژيم را قبول دارند و نه ديگر حاضربه شرکت در انتخابات، آنهم انتخاباتی که فرمايشی ترين نوع خود در همه دوران ۳۳ ساله جمهوری اسلامی است، هستند. چه آنها که در دو دهه گذشته در انتخابات شرکت نمی کردند و دست کم حدود ۳۰ درصد حائز شرايط رای دهندگی را شامل می شدند و چه آن اکثريت بزرگی که رايشان در انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸ توسط آيت اله خامنه ای و گماشتگان او به سرقت رفت، اين بار همراه با هم مصمم اند انتخابات را تحريم کنند و همراه با اين اکثريت عظيم همه جريانات اپوزيسيون و همه اصلاح طلبان و طرفداران منقد و ناراضی نظام برای نخستين بار در تاريخ جمهوری اسلامی در مساله تحريم با هم همسو و هم راه شده اند. تحريم گسترده اين انتخابات حتمی است. آنچه هنوزحتمی نيست توان تحريم کنندگان در بازتاباندن دامنه واقعی اين تحريم در جهان است. حاکميت برآن است که با ارائه آمار ساختگی مدعی شود مردم در انتخابات شرکت کرده اند. شکل تحريم بايد و می تواند به گونه ای باشد که مشت دروغگو را باز کند و همه دنيا واقعيت تحريم را همان گونه که هست به چشم خود ببيند.

شرط موفقيت تحريم!

موفقيت در اين راستا در گرو سه شرط اساسی است که فعلا يکی از آن سه شرط (اجماع بر سر تحريم) مسلم است. توافق و اجماع بر سر دو شرط ديگر نيز به همان اندازه مهم است و بايد در مدت کوتاهی که باقيمانده به آن دست يافت.

شرط دوم- توافق عمومی برسر شکل تحريم

با توجه به شرايط سياسی جامعه و ظرفيت های کنونی جنبش دموکراسی خواهی به نظر می رسد که بهترين و موثرترين شکل تحريم که در تهران و شهرهای بزرگ ايران زمينه فراگير شدن دارد پذيرش يک روز حصر داوطلبانه خانگی (در روز انتخابات) است. اگر تحريم کنندگان همگی در روز انتخابات به ياد و به احترام نمادهای مقاومت جنبش سبز که در روز انتخابات بيش از يک سال از حصر آنان می گذرد، يک روز حصر خانگی را به خود تحميل کنند و روز جمعه ۱۲ اسفند را در خانه بمانند، رژيم به هيچ وجه نخواهد توانست دامنه و گستردگی تحريم را از انظار جهانيان پنهان کند. بدترين کار ممکن در روز ۱۲ اسفند ماه فراخوان به تظاهرات خيابانی است. اين کار در روز انتخابات به رژيم فرصت می دهد که آن را به دستهای خارجی که از برگزاری موفقيت آميز انتخابات مردمی می ترسند نسبت دهد. و چون با توجه به اشغال نظامی خيابانها توسط نظاميان و بالا بودن هزينه تظاهرات خيابانی نمی توان انتظار جمعيت زيادی از آن داشت، اين تاکتيک به هيچ وجه به صلاح جنبش سبز نيست و به ارتقاء روحيه مردم کمک نمی کند. تظاهرات خيابانی به هيچ وجه برای روز انتخابات مناسب نيست.

- توجه داشته باشيم که اين يک فرصت نادر است که مردم بتوانند، در برابر استبداد به يک اقدام مشترک بزرگ، اما بدون هرگونه هزينه ای، دست بزنند. فقط در چنين شرايطی و در چنان روزی (۱۲ اسفند) است که اين گونه فرصت طلايی برای اقدام مشترک همگانی و بدون هزينه پديد می آيد. مردم در خانه می نشينند و در حالی که، همبستگی و اتحاد ميليونی خود را در يک اقدام همگانی به نمايش می گذارند.

- بی ترديد غيبت گسترده و بی سابقه مردم در خيابانها و ميادين تهران و شهرهای بزرگ، بازتاب وسيع و بی درنگ در جهان و سراسر ايران خواهد داشت، آيت اله خامنه ای شرکت گسترده مردم را در انتخابات نمايشی ۱۲ اسفند ماه "پيش بينی" کرده است. پيش بينی او که خود نيز آن را باور ندارد، چيزی نيست مگر رهنمود به برگزارکنندگان نمايش و رسانه ها و سخنگويان رژيم که آنان را موظف می کند از هم اکنون برای ارائه آمارهای کاذب آماده شوند. اعتصاب خانگی مردم تهران و شهرهای بزرگ در روز جمعه ۱۲ اسفند ماه پيشاپيش ادعای رسانه های تبليغاتی حاکميت را تکذيب می کند.

- بازتاب موفقيت تحريم در ايران و جهان بلافاصله روانشناسی جنبش دموکراسی خواهی را ارتقاء می دهد. مردم بارديگر حس می کنند که می توانند در همبستگی و اقدام مشترک خون تازه ای در رگهای جنبش دموکراسی خواهی سبز جاری کنند و ترفندهای رژيم را خنثی کنند. موفقيت اين تحريم بدون هزينه، جنبش سبز را برای برداشتن گام های بعدی آماده می کند. پس از آن می شود دوباره از تظاهرات و اعتراضات خيابانی و حتی اشکال ديگری از اعتصاب سخن گفت.

شرط سوم- هماهنگی همگانی در تبليغ

- سومين شرط لازم برای موفقيت تحريم و همگانی کردن اعتصاب خانگی آن است که همه فعالان و جرياناتی که اعتصاب خانگی را به عنوان موثرترين شکل تحريم می پذيرند، از هم اکنون ضرورت و اهميت آن را با هر روش تبليغی و ترويجی ممکن برای مردم توضيح دهند.و حتی الامکان تبليغات خود را در اين زمينه همسان کنند.

شگفت انگيز است که همه با تحريم موافق اند، اما بر سر مساله ای به اين اهميت که شکست و يا موفقيت آن برای روحيه و روانشناسی جنبش تعيين کننده است، تاکنون تلاش چشمگيری برای توافق روی شکل تحريم و هماهنگ کردن فعاليتهای تبليغی صورت نگرفته است.هرکس در رسانه های نوشتاری و راديوها و تلويزيونهای خارجی ساز خود را می زند و ظاهرا کمتر کسی به اهميت وحدت عمل و وحدت گفتار برای موفقيت تحريم انتخابات توجه دارد.

فعالان سياسی در تحليل های نوشتاری و يا گفتگوهای راديويی و تلويزيونی با رسانه های فارسی زبان خارج ايران بايد همه تلاش خود را در يکماه آينده بر همين مساله متمرکز کنند. شبکه های اجتماعی سبز نيز بايد در همين راستا فعال شوند. فعالان جنبش دموکراسی خواهی بايد فعاليت های خود را از هم اکنون بر شعار نويسی روی ديوار، روی اسکناس و تبليغ شفاهی در ميان مردم متمرکز کنند.

فراموش نکنيم که موفقيت تحريم در گرو وحدت عمل همه مردم و همه گرايش های متفاوت و مخالفی است که خود را در دفاع از حق رای، انتخابات آزاد و پايان دادن به استبداد در ايران ذينفع می دانند.

وحدت عمل در تحريم انتخابات فرمايشی می تواند گام بزرگی در هماهنگی و اتحاد همه جريانات سياسی ضد استبدادی در ايران باشد. فراگير شدن جنبش دموکراسی خواهی و شکل گيری آلترناتيو ملی نه در تلاشهای پنهانی و فرصت طلبانه آلترناتيوسازهای حرفه ای که هر روز در گوشه ای از جهان برای جلب حمايت های مالی و سياسی قدرت ها يی که به دنبال مطامع خاص خود هستند، آلترناتيوسازی می کنند بلکه در متن وحدت عمل مردم در اين گونه فرصت ها ست که زمينه شکل گيری پيدا می کند.
۱۲ بهمن ماه ۱۳۹۰
علی کشتگر