دومين شب تظاهرات اعتراضی در کوی دانشگاه
صدها دانشجو عليه انتخابات فرمايشی اعتراض کردند

• دانشجويان پس از راهپيمايی در كوی در حالی كه تعداد آنان رفته رفته افزوده می شد، قصد خروج از كوی و ورود به خيابان امير آباد را داشتند كه با مقاومت شديد نيروهای حفاظتی كوی دانشگاه روبرو شدند
• دانشجويان شعار می دادند: ما می‌گيم رهبر نمی‌خايم, حكم حكومتی مياد
• اكثر شعارها خطاب به اصلاح طلبان حکومتی داده می‌شد كه با پذيرش حكم حكومتی چهره واقعی خویش را آشکار و آخرين حلقه اتصال خود با ملت و جامعه دانشجويی را قطع خواهند کرد

چهارشنبه ۴ خرداد ١٣٨۴ – ٢۵ مه ٢٠٠۵
دی تی نيوز: خبر دريافتی از کوی دانشگاه در سه شنبه شب:
كوی دانشگاه تهران ديشب برای دومين شب پياپی شاهد تجمع اعتراض آميز دانشجويی در واكنش به رد صلاحيت كانديداهای انتخابات رياست جمهوري، حكم حكومتی رهبری در خصوص تجديد نظر شورای نگهبان درباره رد صلاحيت معين و مهر عليزاده، و به خصوص خبرهايی مبنی بر استقبال و پذيرش حكم حكومتی از جانب جبهه مشاركت و سازمان مجاهدين انقلاب اسلامی بود. دانشجويان معترض از حدود ساعت بيست و يک شب گذشته در مقابل ساختمان نوزده گرد آمدند و با خواندن سرودهای يار دبستاني، ای ايران و . . . و شعارهايی بر عليه شورای نگهبان، حكم حكومتی و پذيرش آن توسط اصلاح طلبان اقدام به راهپيمايی در محوطه كوی دانشگاه نمودند. اين افراد در ابتدا جمعيتی در حدود صد نفر را تشكيل مي‌دادند و پيش از هر چيز به سوء استفاده احزاب و تشكيل‌های اصلاح طلب از تجمع شب گذشته اعتراض داشتند. دانشجويان پس از راهپيمايی در كوی در حالی كه تعداد آنان رفته رفته به بيش از پانصد نفر مي‌رسيد قصد خروج از كوی و ورود به خيابان امير آباد را داشتند كه با مقاومت شديد نيروهای حفاظتی كوی دانشگاه در اين راه به توفيقی دست نيافتند.
گفتنی است كه از ساعاتی پيش از آغاز ناآرامی سراسر كوچه‌ها و معابر اطراف كوی دانشگاه و خيابان اميرآباد شاهد حضور گسترده نيروی انتظامی و گارد ويژه بود. همچنين درهای ورودی كوی دانشگاه توسط نيروهای حفاظتی به شدت كنترل شده و حتی در بعضی از موارد به منظور جلوگيری از خروج احتمالی دانشجويان از محوطه كوی با جوشكاری و بستن زنجير مقاوم سازی شده بود. پس از جلوگيری از خروج دانشجويان از كوی دانشگاه و در حالی كه هر لحظه بر تعداد آنان افزوده مي‌شد دانشجويان از پشت نرده‌های كوی شروع به شعار دادن نمودند. اكثر شعارها خطاب به اصلاح طلبان حکومتی داده مي‌شد كه با پذيرش حكم حكومتی چهره واقعی خویش را آشکار و آخرين حلقه اتصال خود را با ملت و جامعه دانشجويی قطع كرده بودند، شعارهايی چون:
آزادي، مساوات، تحريم انتخابات
شعار هر دانشجو، تحريم انتخابات
ما مي‌گيم [رهبر] نمي‌خايم حكم حكومتی مياد, معين و كروبی و اكبر ... مياد
معين .... ، جزئی از اين نظام است
مشاركت مجاهدين ، ننگت باد ننگت باد
علاوه بر شعارهايی كه در مورد اصلاح طلبان شنيده مي‌شد شعارهايی ديگری نيز به گوش مي‌رسيد، همچون
دانشجو مي‌ميرد ، سازش نمي‌پذيرد
ملت چرا نشستين، ايران شده فلسطين
اين مجلس هفتم به خدا ... بشر شد ، ديدی چه خبر شد
آزادی استقلال، جمهوری فدرال
نصر و من الله و فتح قريب ، ننگ بر اين ... مردم فريب
حداد عادل مكر تو باطل / مجلس كجا و تو كجا/ آه واويلا/ شكايت ما به خدا/ آه واويلا
وای به تو، وای بر تو
مرگ بر استبداد – مرگ بر ديكتاتور
... ... ، فانوس رو به باد است

در ادامه دانشجويان با گرد آمدن در كنار هم به اعلام مواضع خود در مورد مسائل اخير پرداختند. يكی از دانشجويان با اعلام انزجار از بعضی از احزاب و گروههای اصلاح طلب كه سعی دارند تجمعات اعتراضات كوی دانشگاه را، حمايت از معين جلوه دهند از تقليل خواست‌های دانشجويی به بازي‌های احزاب و حاكميت انتقاد كرد.
اين دانشجو در حالی كه به شدت از جانب ساير دانشجويان مورد تشويق قرار مي‌گرفت هشدار داد، رد صلاحيت ها و حكم حكومتی كه متعاقب آن صادر شد بازی ساده لوحانه ارباب قدرت برای تحميق ملت ايران است و اگر جريانات اصلاح طلب وارد اين بازی ‌شوند، در واقع آخرين پل‌های پشت سر خورد را برای ارتباط با ملت و دانشجويان از دست داده‌اند. در ادامه دانشجويان ضمن نقد حركت ... حاكميت و در رأس آن شورای نگهبان خواستار برگزاری انتخاباتی آزاد با حضور همه جريانات و احزاب سياسی حاضر در كشور شدند. اينان ضمن تأكيد بر حق دانشجويان در خصوص اعتراض به چنين سياست‌های وقيحانه‌ای دغدغه اساسی و حقة جامعه دانشجويی را آزادی عقيده، آزادی بيان، آزادی مشاركت, دموکراسی, حقوق بشر و عدالت اجتماعی دانستند و اعلام كردند كه تا برآورده شدن اين خواسته‌ها از پای نخواهند نشست و در انتخابات فرمايشی شركت نخواهند كرد.

حدود ساعت سی دقيقه بامداد تجمع درحالی به پايان رسيدکه شمار معترضین بیش از هشتصد نفر مینمود. گفتنی است دانشجويان در حالی به اتاق‌های خود بازگشتند كه بر ادامه تجمع در شب‌های بعد تأكيد مي‌كردند.