"ایران ما" در گفتگو با موسوی ، از وی خواست به تشریح مواضع تشکل متبوع خود در قبال رویداد مهم انتخابات ، سرنوشت ائتلاف دموکراسی خواهی و حقوق بشر و ارزیابی از روی کارآمدن یک رئیس جمهور اصولگرا بپردازد.

آقای موسوی !موضع ادوار تحکیم در دوره اول انتخابات ، عدم شرکت بود و در دوره دوم حمایت تلویحی از هاشمی رفسنجانی . اساس تحلیل ادوار در هر دو دوره چه بود ؟
ادوار در مرحله اول صراحتا اعلام کرد به دلیل این که سناریویی که محافظه کاران برای این انتخابات تدوین کرده اند که در واقع ادامه مجلس فرمایشی هفتم است ، سیاست تداوم یکپارچگی حاکمیت و انتصاب رئیس جمهور است ، در انتخابات شرکت نمی کند ...

اما در همان مقاطع زمانی کسانی هم مثل دکتر معین کاندیدا شده بودند . شما نمی توانستید با طیف حامیان معین به اجماع برسید؟
ما در عین احترام به حضور کروبی و با وجود قابل قبول دانستن برنامه هایی که دکتر معین در نامه خود - بعد از تایید صلاحیت مجدد – ارایه کرده بودند ، چون برای آن برنامه ها ضمانت اجرایی قوی و محکمی نمی دیدیم ، ترجیح دادیم در صحنه انتخابات نقشی ایفا نکنیم.

و در دور دوم چه ؟
در مرحله دوم به دلیل صف آرایی و آرایش خاص میان دو کاندیدا و حامیان شان و نیز مسائلی از قبیل مشاهده میزان تخلفات و تداوم آن در مرحله اول و نیز عدم رسیدگی به تخلفات ، به این برداشت رسیدیم که صف آرایی در واقع میان مجموعه ای از حامیان هاشمی و طیفی از ارگان ها و نهاد های نظام به عنوان حامیان رقیب وی شکل گرفته است. در همین مرحله با صدور بیانیه ای نسبت به اجرایی شدن سیاست های محافظه کاران به مردم اعلام هشدار کردیم و گفتیم در انتخابات به گونه ای حرکت کنند که با رای خود به عملی شدن سیاست های پشت پرده محافظه کاران کمک نکرده باشند.

ما شنیده بودیم ظاهرا شما در همان مقع نامه ای هم برای هاشمی رفسنجانی فرستاده بودید. این خبر صحت داشت؟
بله ، ما صبح روز اول تیرماه ( دو روز قبل از انتخابات مرحله دوم) با توجه به مجموعه اطلاعاتی که از استانهای مختلف جمع آوری کرده بودیم که خود حاکی از ادامه نگران کننده تخلفات انتخاباتی و سازماندهی شدن آن حتی برای مرحله دوم رای گیری بود در نامه خود به آقای هاشمی تصریح کردیم که با توجه به این که مسئله انتخابات دیگر یک مسئله واقعا رقابتی نیست ، ایشان یا انصراف دهند و در صورتی که این گزینه برایشان عملی نیست ، درخواست کنند انتخابات یک هفته به تعویق بیفتد و حضور خود در مرحله بعدی را مشروط به رسیدگی به تخلفات کنند.اگر این راهکار هم به هر دلیل برای ایشان مقدور نبود ، انتخابات و نتیجه آن را – که با توجه به فضای مسئله دار آن قابل پیش بینی بود – نپذیرند.

ظاهرا ایشان پیشنهاد آخر را پذیرفتند.
بله و با توجه به مجموع فشارهایی که به ایشان وارد شد مبنی بر اینکه نتیجه انتخابات فرمایشی را تایید کنند ، همین که ایشان نپذیرفتند که بر ناسالم بودن روند انتخابات صحه بگذارند و نامه گلایه آمیزی هم نوشتند ، حرکت قابل قبولی بود.

بعد از شکست سه کاندیدای اصلی این انتخابات (هاشمی ، کروبی و معین) ظاهرا اجماعی در بین سیاسیون ایجاد شده مبنی بر حرکت در چارچوب نرم های جامعه مدنی؛ از قبیل تشکیل حزب و فعالیت سیاسی خارج از نهاد های رسمی حکومتی .در این میان تشکیل جبهه و ائتلاف دموکراسی خواهی و حقوق بشر چه سرنوشتی می یابد؟ نقش "ادوار" به عنوان نماینده طیفی از تفکرات جامعه دانشگاهی در این عرصه چیست ؟
هواداران این ائتلاف معتقد به اعمال تغییرات مسالمت آمیز در نهادهای موثر و تصمیم گیر کشور و دگرگونی در وجوهی از ساختار حقوقی نظام هستند. ما همه معتقدیم نباید از طرق خشونت آمیز جلو برویم. طبیعتا گروههایی که دغدغه اعمال وبسط دموکراسی در کشور را دارند باید بتوانند با حضور در جلسات رایزنی ها ، به ارایه و دفاع از دیدگاههای خود در زمینه راههای نیل به تدوین منشور جبهه دموکراسی خواهی و حقوق بشر بپردازند. سازمان ادوار هم قاعدتا در همین راستا آماده است که با روشن کردن نسبت و موقعیت خود با این جبهه ، وارد مذاکره با دیگر گروههای داوطلب عضویت در جبهه شود تا همگی با درصدی اشتراکات فکری به یک برآیند مشترک در فاز فعالیت سیاسی برسند.به هر حال عضویت در جبهه دموکراسی خواهی و حقوق بشر در دستور کار ما در ادوار قرار دارد.

ظاهرا در حال حاضر طیف حامیان دکتر معین پرچمدار تشکیل این جبهه شده اند ، درست است؟
البته طیف های دانشجویی از حدود یکسال قبل پیشنهاد دموکراسی خواهی و سازماندهی حول توسعه و بسط دموکراسی در کشور را داده بودند ، اما به هر دلیلی پیشنهاد آنها با بی مهری مواجه شد که شاید بتوان دلیل آن را عدم آمادگی گروهها در آن مقطع برای پذیرش این موضوع دانست. در حال حاضر هم طیفی از گروههای سیاسی نسبت به این موضوع نظر مثبت دارند که وقتی مسئله از سوی دکتر معین و جبهه مشارکت مطرح شد ، آنها و نیز دانشگاهی ها از موضوع استقبال کردند. حال باید دید ظرفیت انعطاف پذیری برای حضور گروهها و تشکل های علاقمند به عضویت در این جبهه به چه شکل سازمان خواهد یافت.

از این بحث که خارج شویم ، موضوع روی کار آمدن فردی با مختصات فکری احمدی نژاد را برای آینده سیاسی کشور چطور ارزیابی می کنیدو فکر می کنید وی در جمع مطالبات متناقص گروههای مختلف حامیان نظامی و توده های رای دهنده چطور حرکت خواهد کرد؟
من معتقدم آقای احمدی نژاد به عنوان یک فرد در مجموعه حاکمیت حضور ندارد. حاکمیت در پی کسی بود که منویات تیمی را نمایندگی کند که کشور را اداره می کنند و با حضور احمدی نژاد در منصب ریاست جمهوری این فرصت برای آنها فراهم شد. ببینید ! من بعید می دانم که سیاست وسیع سرکوب در دستور کار تیمی باشد که حامی احمدی نزاد هستند. اینها در پی یکپارچه کردن حاکمیت بودند که بتوانند به حضور و حکومت خود ادامه دهند و بقا داشته باشند. برای بقای خود هم باید رفتارهای متناسب با شرایط جامعه را در پیش بگیرند.

یعنی امکان سرکوب و بسته شدن فضای سیاسی ، فرهنگی و اجتماعی کشور را در دولت نهم منتفی می دانید؟
در یک حالت ممکن است فضای اداره کشور به سمت سرکوب سیستماتیک برود و آن این که غربی ها – به طور خاص آمریکا – بخواهند با سرعت و شیب زیاد با حکومت برخورد کنند ؛ در این صورت تیم حامیان احمدی نژاد احتمالا با احساس بی آینده بودن ، سیاست های سرکوبگرانه را در پیش خواهد گرفت. البته من بعید می دانم آمریکا در شرایط فعلی بخواهد با حرکت شیبدار تند با ایران برخورد کند. آنها احتمالا در این مقطع به ایجاد چالش و بحران های مقطعی برای نظام خواهند پرداخت.

شما به استراتژی به کارگیری سیاست بقا از طرف محافظه کاران اشاره کردید. در این باره توضیح دهید.
محافظه کاران برای ادامه بقا باید در طول زمان کارنامه ای از خود ارایه دهند که در طی آن مشخص شود به قول ها و وعده هایی که به مردم داده اند تا چه حد عمل کرده اند. من فکر می کنم محافظه کاران در شرایط کنونی وضعیت دشواری دارند ؛ آن قدر دشوار که احتمالا به آرایش جدید و بروز انشعابات و انشقاق های مختلف در میان آنان منجر خواهد شد. همین الان شکاف هایی میان طیف های مختلف جناح محافظه کار ایجاد شده که قطعا به مرور زمان به خندق های گسترده تبدیل خواهد شد. اینها در عرصه داخلی و در بعد فرهنگی اگر خیلی باز و منعطف حرکت کنند ، دچار ریزش نیروهای اصولگرا در طیف حامیان خود خواهند شد و اگر بسته جلو بروند ، با بخش ها و اقشار مختلف جامعه درگیر خواهند بود.
در بعد اقتصادی هم مردم منتظرند روز به روز آثار مثبت وعده های احمدی نژاد را در زندگی خود ببینند. در واقع حرکت دولت نهم تحت تاثیر شرایطی خواهد بود که منبعث از وعده های احمدی نژاد ، همچون اره ای روی کتف دولت نهم سنگینی خواهد کرد؛ اره ای که در هر حرکت به جلو یا عقب به ساییدگی بخشی از بدنه حامیانش منجر خواهد شد.

در ابعاد جهانی چطور ؟ دولت محافظه کار احمدی نژاد با جهان خارج چطور می خواهد به تعامل برسد؟
در بعد جهانی ، نو محافظه کاران داخلی و همتایان آمریکایی آنها به نوعی در مقابل هم تنها مانده اند که بویژه سیاست های طرف آمریکایی ، محدودیت هایی را به دولت و جریان محافظه کار داخلی تحمیل خواهد کرد و این موضوع را حامیان نظامی پشت پرده دولت نهم هم بخوبی می دانند ؛ چرا که بالاخره آنها هر چند لباس نظامی پوشیده اند ، ولی عموما چهره هایی هستند که علائق و سوابق سیاسی دارند و قدرت تحلیل شرایط را دارند.

و سئوال آخر این که موضع ادوار در مقابل دولت محافظه کار احمدی نژاد چه خواهد بود و فکر می کنید فضای دانشگاهها در دوران ریاست جمهوری وی به چه سمت خواهد رفت؟
ما در مورد ایشان پیشداوری نمی کنیم و ترجیح می دهیم مرحله به مرحله رفتارها و عملکرد دولت را نظارت کنیم.طبیعتا اگر دولت نهم در راستای نقض وعده ها و برنامه های تبلیغات انتخاباتی خود حرکت کند و درصدد مسدود کردن فضا و عرصه عمومی جامعه – از جمله دانشگاهها – برآید ، به عبارت دیگر سیاست سرکوب را در پیش بگیرد ، دانشجویان سکوت نخواهند کرد و از همه ظرفیت خود برای متعادل کردن فضا استفاده خواهند کرد.