ادامه فشار بر اعضای جبهه ملی ایران


بر اساس اخبار رسیده در حالیکه نهادهای امنیتی بر فشار خود بر جبهه ملی ایران افزوده اند و پس از بیانیه 25 مهرماه این قدیمی ترین
تشکل دموکراسی خواه ایران، احضار اعضای این تشکل کماکان ادامه دارد و وزارت اطلاعات به آنها اعلام کرده است که از ادامه فعالیت جبهه ملی جلوگیری خواهد نمود. آقایان دکتر علی رشیدی و حمیدرضا خادم هنوز در بازداشت بسر میبرند. احضارها در هفته اخیر ادامه یافته است. همچنین تلفنهای تهدیدآمیز به برخی دیگر از اعضای ارشد جبهه ملی نیز کماکان ادامه دارد.

----

برگزاری گسترده جشن شب یلدا توسط زندانیان سیاسی در زندان گوهردشت کرج

بنابه گزارشات رسیده به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران" زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج جشن شب یلدا را بصورت گسترده برگزار کردند.

روز چهارشنبه 30 آذر ماه حوالی ساعت 22:00 تمامی زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج در راهروی سالن 12 جمع شدند و جشن شب یلدا را برگزار کردند.زندانیان سیاسی علیرغم محدودیتهای زیاد و نداشتن حداقل امکانات لازم باعث نشد که مراسم جشن شب یلدا طولانی ترین شب سال که برای ایرانیان نوعی مبارزه با شب سیاه تا رسیدن به سپیده می باشد را برگزار نکنند .آنها  با شعر خوانی جشن شب یلدا را آغاز کردند،اشعار مضمون مبارزه با شب سیاه استبداد و بخصوص استبداد حاکم ولی فقیه بود.

در ادامۀ جشن شب یلدا تعدادی از زندانیان اقدام به خواندن ترانه سرودهای ملی ،میهنی و انقلابی نمودند و مضمون این ترانه سرودها ضد دیکتاتوری و استبدادی بود.
در بخشی دیگری از مراسم جشن شب یلدا یکی از هموطنان بهایی در مورد تاریخچۀ شب یلدا پرداخت و اینکه ایرانیان باستان به زمان دقت و اهمیت قائل بودند و خود گویای علم بالای آن در این باره می باشد.

مراسم شب یلدا تا ساعت 23:30 ادامه یافت و زندانیان سیاسی با شادابی، عزم خود را برای رسیدن به آزادی و پایان دادن به شب تیره استبداد حاکم ولی فقیه علی خامنه ای جزم کردند و اعلام کردند که برای رسیدن به آزادی و دمکراسی هیچ چیز مانع آنها نخواهد شد کماینکه در طی این مدت تحمل رنج و شکنجه و سلول انفرادی و محکومیتهای سنگین و فشارهای مضاعف علیه خانواده های خود را پذیرا شدند و سر تسلیم فرود نیاوردند.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران

01 دی 1390 برابر با 22 دسامبر 2011

----

خدیجه مقدم فعال جنبش زنان اولین جایزه حقوق بشر شهر بوخوم را دریافت کرد!

مادران پارک لاله: یکشنبه ۱۸ دسامبر به مناسبت روز جهانی حقوق بشر، برنامه ی شب ایرانی در کلیسا کریستوس در شهر بوخوم برای اهدای اولین جایزه حقوق بشر این شهر به خانم خدیجه مقدم فعال حقوق بشر و جنبش زنان و با شرکت میهمان افتخاری، شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل، برگزار شد .این مراسم از طرف سازمان عفو ​​بین الملل ، کانون ایران آزاد و با حمایت شهرداری شهر بوخوم اجرا شد .

مراسم، با کارهای هنری گروهی از جوانان به سرپرستی امید پوریوسف از گروه تپش ۲۰۱۲ ، آغاز شد و در فواصل سخنرانی ها ، صدای زیبای تکتم ، خواننده جوان اپرا ، آذین بخش شب ایرانی بود .

خانم شهردار "آسترید پلتزمن شولتن " ضمن خوش امد گویی به شیرین عبادی و خدیجه مقدم و ابراز خوشنودی از آشنایی با این دو، سخنرانی خود را راجع به نقض حقوق بشر در ایران ایراد کرد.

در قسمت بعدی ، دبیرکل سازمان عفو ​​بین الملل ولفگانگ گرنز،  گزارش  خود را  درباره بهار عربی و جنبش هایی که در کشورهای عربی اتفاق افتاده است شروع و با انتقاد از ادامه نقض حقوق بشر در این کشورها و همچنین درباره نقض فاحش حقوق بشر در ایران و سیاست های دولت آلمان و قرار داد های مختلف این کشور با چنین دولت های سرکوبگر، سخنرانی خود را به پایان رساند.

سپس شیرین عبادی سخنرانی خود را با تشکر از توضیحات جامع و کامل دبیرکل سازمان عفو ​​بین الملل ولفگانگ گرنز در رابطه با نقض فاحش حقوق بشر در ایران آغاز کرد. وی با اشاره به موارد دیگر عدم رعایت قوانین حقوق بشری در ایران پرداخته و با انتقاد از تحریم های اقتصادی و جنگ که فقط به ضرر مردم ایران است، بار دیگر با اشاره به مساله انرژی اتمی در ایران و خطرات جهانی آن تاکید کرد.

در قسمت آخر برنامه و قبل از اعطای جایزه به خدیجه مقدم ، ایشان سخنرانی خود را با ورق زدن کتاب تاریخ ۳۳ سال گذشته و شرایط زندگی یک زن و مادر فعال حقوق بشر آغاز کرد. از تحصن مادران و خانواده ها در مقابل زندان اوین در سال ۵۷ و آزادی زندانیان سیاسی دوره شاه، که بعد ها همین عزیزان دوباره به زندان های جمهوری اسلامی افتادند.

از کشتار زندانیان سیاسی دهه ۶۰ و قبر های دسته جمعی در گلزار خاوران، از به وجود آمدن کمپین یک میلیون امضاء ، از مادران خاوران، از مادران صلح،  مادران پارک لاله، از دستگیری های مادران و حامیان آنان که بیش از صد بار اتفاق افتاده است.

از نداها، سهراب ها، کیانوش ها و مادران داغدار آن ها، از احکام سنگینی که حامیان مادران پارک لاله به علت همدردی با خانواده های جان باختگان گرفته اند، از احضاریه هایی که حامیان مادران به تازگی دریافت کرده اند ، از اعدام زندانیان عادی و سیاسی و اعدام کودکان زیر ۱۸ سال، از شرایط زندانیان سیاسی-عقیدتی، جان باختگان، شکنجه شدگان، از فشار بر اقلیت های مذهبی، قومی و جنسیتی .....

خدیجه مقدم به یاد همه مادران داغدار و آسیب دیده ۳۳ سال گذشته و با تکرار سخنان دایه سلطنه، مادر فرزاد کمانگر که بعد از به قتل رسیدن فرزندش گفت: به ما نگویید مادران داغدار، به ما بگویید مادران با افتخار، جایزه خود را در آخر برنامه به همه مادران و مادر بهکیش  که ۶ نفر از اعضای خانواده اش بوسیله رژیم جمهوری اسلامی به قتل رسیدند به عنوان اسطوره مقاومت مادران ، تقدیم و تکرار کرد: ما هرگز، هرگز از پای نخواهیم نشست .....

استقبال از این برنامه فوق العاده  بود و حضور پر رنگ حامیان مادران پارک لاله و نمایندگان آنان از لندن، ایتالیا، فرانکفورت ، کلن و هم چنین تعداد زیادی از حامیان مادران پارک لاله از شهر دورتموند گرمای همبستگی با مادران پارک لاله و خانم خدیجه مقدم عزیز را ، صد چندان کرده بود.

----

گزارشی از شرایط قرون وسطایی زندان فجر دزفول

بنابه گزارشات رسیده به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران" زندان فجر دزفول یکی از زندانهای قرون وسطایی ولی فقیه علی خامنه ای است که زندانیان در شرایط غیر انسانی و فاقد حداقل امکانات اولیه انسانی هستند.بدلیل ازدحام بیش از حد زندانیان علیرغم اینکه زمستان است و هوا سرد می باشد دهها زندانی باید در حیاط زندان با حداقل پوشش بخوابند.هر زندانی فقط 2 پتو دارد.هنگام بارندگی پتوها و لباسهایشان خیس می شود ولی پناهگاهی وجود ندارد که به آن پناه ببرند و تا صبح به دلیل سرما به خود می لرزند و بیدار می مانند .تمام سلولها ،راهروها و حتی سرویسهای بهداشتی مملو از زندانی است.

آب زندان در اکثر مواقع قطع می باشد و اگر آبی وجود داشته باشد سرد است و زندانیان امکان استفاده از حمام  را ندارند.

زندان فجر دزفول از 8 بند تشکیل شده و هر بند دارای حداکثر 4 سلول می باشد .ابعاد سلولهای آن متفاوت می باشد در هر سلول بیش از 50 نفر جای داده شده اند که چندین برابر ظرفیت آن می باشد. تقریبا تمامی زندانیان کف خواب هستند. در هر بند 340 نفر جای داده شده است.تعداد زندانیانی که در زندان دزفول زندانی هستند بیش از 2500 نفر می باشد.در حالی که ظرفیت استاندارد آن حداکثر 800 نفر می باشد. به دلیل ازدحام بیش از حد، زندانیان بصورت کتابی کنار هم می خوابند و در مواردی به صورتی شیفتی می باشند.

هر بند دارای 4 حمام می باشد که اکثر مواقع تعدادی از آنها غیر قابل استفاده بوده واز طرفی بدلیل ازدحام زیاد زندانیان ،عدم وجود آب گرم و قطع ممتد آب زندان، زندانیان برای مدت طولانی امکان استحمام ندارند.

وضعیت بهداشتی این زندان غیر بهداشتی است . شپش و ساس در بین زندانیان بی داد می کند و زندانیان به دلیل عدم امکان استحمام به بیماریهای مختلفی پوستی مبتلا هستند.

بهداری زندان فاقد امکانات پزشکی لازم بوده و زندانیانی که بیمار هستند به حال خود رها شده اند و در مواردی به دلیل عدم رسیدگی به موقع فوت می کنند.

غذای زندان به لحاظ کمی و کیفی بسیار پایین و عملا غیر قابل استفاده می باشد. زندانیانی که از طرف خانواده هایشان حمایت مالی محدود می شوند سعی می کنند با خرید کنسرو و بیسکویت و غیره از فروشگاه زندان نیازهای جسمی خود را تامین کنند ولی اکثر زندانیان که خانواده های آنها امکان تامین مالی آنها را ندارند از سوء تغذیه شدید رنج می برند.

در حال حاضر حداقل 3 زندنی سیاسی در این زندان قرون وسطایی زندانی می باشند: زندانی سیاسی غلام عباس(سعید) ساکی،فعالی سندیکایی علی نجاتی و یک زندانی دیگر می باشند.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران،ایجاد زندانهای قرون وسطایی و قرار دادن زندانیان بی دفاع تحت شرایط غیر انسانی را محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر و گزاشگر ویژه خواستار ارجاع پرونده جنایت علیه بشریت رژیم ولی فقیه علی خامنه ای به شورای امنیت سازمان ملل متحد می باشد.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران

02 دی 1390 برابر با 23 دسامبر 2011

----

آوازه خوان آزادی همنشین قاتلین شد

مصاحبه با همسر آریا آرام نژاد

فرشته قاضی

پنجشنبه ۱ دى ۱۳۹۰

همزمان با انتقال آریا آرام نژاد و 5 فعال سیاسی زندانی به بند سارقان و مجرمان خطرناک، همسر این آهنگساز و خواننده حامی جنبش سبز، در مصاحبه با "روز" از وضعیت سلامتی و امنیت همسرش ابراز نگرانی کرده و از مسئولان قضایی و دادستان شهر بابل خواسته است با حضور در زندان "متی کلا"، جلو رفتار غیر مسئولانه زندانبانان را بگیرند.

عادله ضیایی به "روز" گفته است که همسرش را به اتفاق 5 فعال سیاسی زندانی به بندی منتقل کرده اندکه در آن هیچ گونه امنیّت جانی ندارد و از همه امکانات اولیه محروم اند.

آریا آرام نژاد، هنرمند مازندرانی  که پس از عاشورای خونین 88 آهنگی با عنوان "علی برخیز"  با صدای او منتشر شد،در 26 بهمن 88 به اتهام اقدام علیه امنیت ملی دستگیر شد.

وی پس از 50 روز بازداشت در سلول انفرادی، با قرار وثیقه آزاد و همزمان از سوی دادگاه انقلاب بابل به 9 ماه حبس تعزیری محکوم شد. سپس 9 ماه محکومیت او از سوی دادگاه تجدید نظر به 6 ماه کاهش یافت و سرانجام 17 آبان ماه جاری در منزل شخصی اش بازداشت شد.

آریا دربند مجرمان خطرناک

همسر آریا آرام نژاد که به شدت نگران وضعیت سلامتی اوست از تماس تلفنی این هنرمند زندانی در روز سه شنبه خبر داده و گفته است: "آریا که تماس گرفت صدا خیلی بد می آمد؛ نه او صدای مرا خوب می شنید و نه من صدای او را واضح داشتم.به هر حال او سه شنبه  بعد از ظهر، با آریا وعلیرضا فلاحتی که در حال گذراندن مدت حبس شان هستند، به طور ناگهانی همراه با 4 نفر دیگر به بند سارقان و مجرمان خطرناک منتقل شده اند. برخوردها بسیار زشت و زننده ودور از شأن یک فعال هنری ودیگر فعالان سیاسی دربند بوده و الان آریا به همراه 5 نفر دیگر در بند قاتلان وسارقان در شرایط  بسیار بد و بدون امنیت جانی وبدون کمترین امکانات به سر می برند".

خانم ضیایی افزوده است: "وقتی آریا و 5 نفر دیگر برای انتقال به بند دیگر با مدیر داخلی زندان صحبت کردند با برخورد بد واین جواب مواجه شده اند که اگر ناراحت هستید شمارا به زندان دیگر منتقل کنیم؛ در حال حاضر آریا وعلیرضا فلاحتی تصمیم گرفته اند اگر این شرایط تغییر نکند خودشان درخواست انتقال به  بند انفرادی مخوف و غیر استاندارد متی کلا را بدهند . ما تازه متوجه شده ایم که چرا اشکان ذهابیان پس از آزادی می گفت  در دوران سپری کردن حبس اش  در زندان متی کلا چندین بار درخواست انتقال به بند انفرادی را داده است".

همسر آقای آرام نژاد سپس می گوید: "من به شدت نگران سلامت وامنیت جان آریا هستم .از مسئولین به ویژه دادستان محترم بابل درخواست میکنم به زندان برود وجلو رفتار غیر مسئولانه مسئولین زندان را هر چه سریعتر بگیرد".

شانتاژ نیست! نگرانیم

عادله ضیایی دیروز برای پی گیری این ماجرا به دادستانی بابل مراجعه کرده است: "به آقای جعفری، دادستان بابل گفتم چه اتفاقی افتاد که آریا و بقیه به چنین بندی منتقل شدند؟ آقای دادستان گفت:خانم این حرفها چیه، دروغ است و از این خبرها نیست؛ این حرفها شانتاژ خبری است؛او در حالی چنین گفته که نه آریا و نه بقیه عزیزانی که دارند دوران محکومیت شان را سپری میکنند نیازی به شانتاژ خبری ندارند؛ نه همسرم ونه آقای علیرضا فلاحتی اهل دروغ وفضا سازی نیستند بخصوص اینکه میدانند خانواده هایشان چقدر نگران می شوند و دلیلی ندارد خانواده های خود را عذاب بدهند. اصلا چرا باید چنین کاری بکنند؟آن هم وقتی 2روز قبل در تلفن  می گفتند حالشان خوب است و بندشان هم بد نیست . حال شرایط اینقدر بد شده که اینطور ابراز نارضایتی می کنند و ترجیح میدهند به سلول انفرادی بروند. به آقای دادستان گفتم خواهش میکنم سری به زندان بزنید. کسی در زندان جواب آریا و بقیه را نمیدهد و با آنها به طرز عجیب وغیر معمول وهدایت شده ای بد برخورد می شود".

خانم ضیایی افزوده است: "روز گذشته پدر علیرضا فلاحتی هم با دادستان تماس گرفت و دادستان محترم گفتند که در جریان نیستند و پیگیری میکنند وتشکر کرد که پدر علیرضا اطلاع داده. امیدوارم واقعا ایشان به زندان سری بزنند و پی گیری کنند چون ما واقعا نگران ایم".

به گفته او: "این رفتارهای مشکوک و زننده با این هنرمند ودیگر فعالان سیاسی، علیرضا فلاحتی، علی عباسی، رحمان یعقوبی و علی تاری ثمری جز دلزدگی روز افزون مردم ندارد؛ این فعالان حتی امکانات اولیه یک زندانی را که سازمان زندانها برای  زندانیان در نظر گرفته است  ندارند. من از همه دلسوزان می خواهم این رفتارهای غیر قانونی ،غیر اخلاقی وغیر انسانی را مردود اعلام کنند تا جلو این برخوردهای ناروا با فرزندان این خاک که همه جرمشان بیرون کشیدن کشورشان از گودال ناراستی ها وکج روی هاست گرفته شود؛ تردید ندارم رفتاری که با همسرم صورت میگیرد، نتیجه کینه توزی عده معدودی از نیروهای امنیتی است که امروز متاسفانه به شکل افسار گسیخته ای جریاناتی را هدایت میکنند که برخورد قهری وسرکوبگرانه با هر قشر از متفکران وروشنفکران را می پسندند".

همسر آقای آرام نژاد سپس به دیدار سال گذشته این هنرمند به همراه چند تن از فعالان سیاسی بابل با آیت الله صانعی در قم اشاره کرده و به نقل از آیت الله صانعی گفته است: "استبدادی که امروز ایران را فرا گرفته است نه هنرمند می شناسد نه سیاستمدار می شناسد نه دانشجو می شناسد نه خدا می شناسد، هیج چیز نمی شناسد."

او درباره ملاقات اش با آریا در روز یکشنبه هم خبر داده است که "آریا را به صورت کابینی ملاقات کردیم. حالش خوب بود ولی به خاطر فشار زیادی که در زندان انفرادی به او وارد شده ، چند باری حالش بد شده بود. من وبرادرش پشت کابین با او ملاقات کردیم  و مسئولین عزیز که تعدادشان ، کمی  بیشتر از حد معمول بود،(چون معمولا یک نفر انجا هست) اصرار داشتند ما در نزدیکترین کابین به خودشان باهم صحبت کنیم .ولی از گوشی تلفن های اولی ، صدا خوب نمی آمد و ما با یک درجه تخفیف از  دومین کابین حرف زدیم . انجا هم دوستان کاملا جدی به حضورشان ادامه دادند که این حرکت باعث عصبانیت اریا، من و خانواده شد و قطعا در صورت تکرار این مساله،  موضوع را به طور جدی پیگیری میکنیم .فکر میکنم کار غیر قانونی شنود کفایت میکند که از این دوستان رفع نگرانی بشود."

خانم ضیایی تاکید کرده است که "جان عزیزان ما به خطر افتاده وما امیدواریم با پیگیری جدی دادستان محترم این مشکل حل شود و این تنش ونگرانی واضطراب ایجاد شده در بین خانواده های این زندانیان که عزیزانشان به حق، لایق این برخوردهای دور ازرنگ عدالت و انصاف نیستند خیلی زود پایان یابد".

آریا ارام نژاد سال گذشته پس از آزادی از زندان با قرار وثیقه و پیش از اینکه دوباره بازداشت شود دو آهنگ دیگر با نام های "دلتنگی" و "برای لمس آزادی" خوانده بود. او در دفاعیات خود خطاب به قاضی دادگاه گفته بود:" بنده پس از حوادث عاشورا که منجر به کشته شدن تعدادی از هموطنان عزیزمان گردید و پس از دیدن تصاویر تکان دهنده و جانسوزش ٬ احساس وظیفه کردم که ضمن محکوم کردن این عمل غیر انسانی رسالت هنری ام را به بجای آورم ٬ لذا دست به انتشار ترانه و آهنگی زدم که به« علی برخیز» معروف گردید. محتوای این آهنگ اشاره دارد به سوء استفاده عده ای دغل باز از نام خدا و قرآن و ائمه برای رسیدن به مقاصدی شیطانی و استمداد خواستم از ائمه برای برچیدن و خشکاندن ریشه های دروغ و نیرنگ و ریا. عجبا که امروز گویا توسل به دین و ایمان نیز در کشور ما جرم محسوب می شود".

از: روز

----

برخورد وحشیانه و ضرب و شتم یک زندانی توسط  تالیوردی رئیس بند 4 زندان گوهردشت کرج

بنابه گزارشات رسیده به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران" ضرب و شتم و برخورد تحقیر آمیز تالیوردی رئیس بند 4 زندان گوهردشت کرج با زندانی امنیتی محمد ناجی

روز یکشنبه 27 آذر زندانی امنیتی محمد ناجی 34 ساله برای پیگیری نامه نگاریهای خود به مسئولین زندان به تالیوردی رئیس بند 4 و از سرکوبگران زندانیان سیاسی  مراجعه کرد و خواهان پاسخگویی او  مبنی بر اینکه چرا به نامه ها و مشکلات آنها پاسخی داده نمی شود شد.

این نامه ها به منظور رسیدگی به بیماری و یا سایر موارد زندانیان  نوشته می شود و معمولا از طریق وکیل بند به رئیس بند منتقل می شود تا او به مسئولین زندان بدهد.ولی اخیرا در موارد متعددی نامه ها به مسئولین زندان ارسال نمی شود و بلاجواب باقی می ماند .

تالیوردی رئیس بند 4 زندان و مسئول سرکوب زندانیان سیاسی بجای پاسخ منطقی دادن به این زندانی امنیتی اقدام به توهین های اخلاقی و هل دادن او نمود و وقتی که با اعتراض این زندانی مواجه شد او را در مقابل چشمان سایر زندانیان مورد ضرب و شتم قرار داد و به او گفت که به زیر هشت منتقلش می کند که با کمک سایر پاسداربندها وی را با باتون مورد شکنجه قرار دهد.

رفتارهای وحشیانه و شکنجۀ فیزیکی و دستور انتقال زندانیان سیاسی به سلولهای انفرادی پاسخی است که تالیوردی به خواست زندانیان سیاسی می دهد.

از طرفی دیگر یکی از هموطنان بهایی بنام کامران رحیمی که در بند 209 زندان اوین زندانی بود روز یکشنبه به سالن ایزوله شده 12 بند 4 زندان گوهردشت کرج محل نگهداری زندانیان سیاسی منتقل شد.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، رفتارهای وحشیانه و شکنجه های جسمی و روحی زندانیان توسط زندانبانان ولی فقیه علی خامنه ای را محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر و سایر مراجع بین المللی خواستار ارجاع پرونده جنایت علیه بشریت رژیم ولی فقیه علی خامنه ای به شورای امنیت سازمان ملل متحد می باشد.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران

29 آذر 1390 برابر با 20 دسامبر 2011

 

 
 

بازگشت به صفحه اول

ساير مطالب مربوط به همبستگی 

 

ارسال به: Balatarin بالاترین :: Donbaleh دنباله :: Twitthis تویتر :: Facebook فیس بوک :: Addthis to other دیگران