|
بیانیهء جدید ۳۹ زندانی سیاسی خطاب به مردم
چهارشنبه، ۵ بهمن ۱۳۹۰
ندای آزادی: سی و نه زندانی سیاسی در بیانیه ای از همه مردم
خواسته اند تا در کنار آگاهی بخشی در مورد انتخابات دروغین و
مهندسی شده و فرمایشی اسفند ماه، از هیچ کوششی برای پیگیری
آزادی رهبران محبوس جنبش سبز در بهمن ماه جاری دریغ نکنند.
در این بیانیه که به امضای سی و نه زندانی سیاسی از طیف
های مختلف فکری جنبش سبز رسیده، از تمامی آزادی‌خواهان جهان و
نهادهای مستقل مدافع حقوق بشر خواسته شده که برای رهایی رهبران
جنبش اعتراضی مردم ایران از حبس نامشروع و ظالمانه، یاری کنند.
این زندانیان سیاسی که خود قربانی سناریوهای ساختگی باند
سعید امامی ها هستند، با انتقاد از حبس خانگی رهبران جنبش سبز
آورده اند: بیش از
۱۱
ماه از بازداشت و حبس غیرقانونی آقایان موسوی و کروبی و خانم
رهنورد می‌گذرد. اگر حاکمیت به فکر پر کردن نمایشی کرسی‌های
مجلس زیر سایه سرکوب و استبداد است، آزادگان ایران‌زمین
مکلف‌اند که در تدبیر گسترش و تعمیق جنبش اعتراضی خود و
به‌ویژه در گام نخست، آزادی رهبران در حصر و حبس خود باشند.
متن کامل این بیانیه بنقل از "کلمه" به شرح زیر است:
به‌نام خدا
نیروهای امنیتی و نظامی درحالی برگزاری
انتخابات نمایشی و فرمایشی مجلس نهم را در دستور کار خود قرار
داده‌اند که هم‌زمان سرکوب فعالان سیاسی و روزنامه‌نگاران را
شدت بخشیده‌اند. جامعه بیشتر از هر زمان شاهد انسداد سیاسی
است؛ وضعیتی که در هیچ‌یک از انتخابات‌های پیشین شاهد
نبوده‌ایم. فضای سنگین امنیتی و نظامی کودتاگران حاکم بر کشور
هر روز قربانی جدیدی می‌گیرد.
این همه در حالی صورت
می‌گیرد که رهبران جنبش اعتراضی، آقایان میرحسین موسوی و مهدی
کروبی و خانم زهرا رهنورد در زندان خانگی تحت فشارهای بیشتر و
محدودیت‌های شدیدتر و نگران‌کننده قرار گرفته‌اند.
آقایان موسوی و کروبی، نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری دهم،
تنها به جرم پیگیری رأی موکلان خود و پایمردی بر مواضع حق
طلبانه‌شان، قریب به یک سال است که در حبس و حصر غیرقانونی و
ناجوانمردانه بسر می‌برند. یک سال پیش، آنان در چنین ماهی
برای حمایت از جنبش‌های مردمی رهایی‌بخش و خواسته‌های انسانی
آزادگان تونس و مصر و کشورهای منطقه، درخواست راهپیمایی کردند.
پاسخ صاحبان قدرت نامشروع، همانند تمامی روزهای پس از
۲۲خرداد
۱۳۸۸،
منفی بود. وقتی اقتدار حاکمیت، متکی بر آراء حقیقی و روندهای
دموکراتیک نباشد، نه تنها مخالفان از امکان بروز و ظهور محروم
می‌شوند بلکه به شدیدترین شکل مورد سرکوب قرار می‌گیرند. همان
مواجهه‌ی خشونت‌بار و ضدانسانی‌ای که پس از انتخابات رسوای
۱۳۸۸،
جان ده‌ها شهروند مظلوم را فدای جاه طلبی اقتدار طلبان کرد و
هزاران شهروند مظلوم (از نخبه تا عادی و از شناخته شده تا
گمنام) را ظالمانه به حبس افکند و با سرکوب غیرانسانی مورد
حمله و هجمه قرار داد.
در پی فراخوان رهبران جنبش سبز،
آزادگان ایران در بسیاری از شهرهای کشور به خیابان آمدند. تجمع
اعتراض آمیز سبزها آن هم
۲۰
ماه پس از کودتای انتخاباتی چنان با شکوه بود که حاکمان متکی
به زر و زور و تزویر، آزادی رهبران جنبش اعتراضی را برنتافتند.
رهبران جنبش سبز نیز همچون بسیاری از فعالان سیاسی، کنشگران
مطبوعاتی، حقوقدانان، استادان، و دانشجویان محبوس شدند.
حال، بیش از
۱۱
ماه از بازداشت و حبس غیرقانونی آقایان موسوی و کروبی و خانم
رهنورد می‌گذرد. اگر حاکمیت به فکر پر کردن نمایشی کرسی‌های
مجلس زیر سایه سرکوب و استبداد است، آزادگان ایران‌زمین
مکلف‌اند که در تدبیر گسترش و تعمیق جنبش اعتراضی خود و به
ویژه در گام نخست، آزادی رهبران در حصر و حبس خود باشند.
اصلاح‌طلبان و آزادی‌خواهان حقیقی به ارزیابی رهبران
محبوس خود، ندای ما از درون زندان و خواست اکثریت ایرانیان و
جمعیت‌های سیاسی وطن‌دوست، پاسخ مثبت دادند و حاضر به گرم کردن
تنور انتخابات مهندسی شده و باز تولید استبداد نشدند. تحقق
حاکمیت ملی از مجرای انتخابات آزاد، سالم و منصفانه به عنوان
خواسته‌ی اصلی جنبش سبز همچنان باقی است. قدم نخست در این راه
چنان که در دو بیانیه‌ی آبان ماه و آذر ماه خود تاکید کردیم،
آزادی رهبران آزاده و استوار و صادق جنبش سبز است.
از اینرو از تمامی هموطنان آزاده و آگاه خویش در هر کجای
جهان که هستند، می‌خواهیم در کنار آگاهی‌بخشی در مورد انتخابات
دروغین و مهندسی شده و فرمایشی اسفند ماه، از هیچ کوششی برای
پیگیری آزادی رهبران محبوس جنبش سبز در بهمن ماه جاری دریغ
نکنند.
همچنین تمامی آزادی‌خواهان جهان و نهادهای مستقل
مدافع حقوق بشر را برای رهایی رهبران جنبش اعتراضی مردم ایران
از حبس نامشروع و ظالمانه، به یاری می‌طلبیم. سزاوار نیست
مدافعان حقوق بشر در جهان چشم بر این ظلم مستدام فروبندند.
امضا‌ء‌کنندگان این بیانیه که خود از پرداخت هزینه
برای تحقق خواست‌های قانونی و ایستادن پای سخن حق، ابایی
نداشته‌‌اند، بر این باورند که رسیدن به چشم اندازهای مطلوب
مستلزم هزینه است. معتقدیم که آرمان‌های انقلاب مردمی
۱۳۵۷
و تحقق آزادی و جمهوریت و استقلال و رفاه و پیشرفت، در گرو
کوشش پیگیر و تلاش مصمم و بی‌یأس است؛ این راهی است که از
مشروطه و نهضت ملی گشوده شده و تداوم‌اش با عزم مستدام یاران
صبور و متوکل و امیدوار سبز در پیوند است.
«والعاقبه للمتقین»
یعقوب‌وار وا اسفا همی زنم /
دیدار خوب یوسف کنعانم آرزوست
والله که شهر بی تو مرا حبس
می‌شود / آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست
جانم ملول گشت ز
فرعون و ظلم او / آن نور موسی عمرانم آرزوست
اسامی امضاء کنندگان به ترتیب حروف الفبا:
۱-
بهمن احمدی امویی
۲-
حسن اسدی زید آبادی
۳-
جواد امام
۴-
محسن امین زاده
۵-
مسعود باستانی
۶-
عماد بهاور
۷-
سید علیرضا بهشتی شیرازی
۸-
سیدمصطفی تاجزاده
۹-
سعید جلالی فر
۱۰-
علی جمالی
۱۱-
امیر خرم
۱۲-
بابک داشاب
۱۳-
محمد داوری
۱۴-
مجید دری
۱۵-
امیر خسرو دلیر ثانی
۱۶-
علیرضا رجایی
۱۷-
حسین زرینی
۱۸-
عیسی سحر خیز
۱۹-
داوود سلیمانی
۲۰-
محمد سیف زاده
۲۱-
قاسم شعله سعدی
۲۲-
کیوان صمیمی
۲۳-
فریدون صیدی راد
۲۴-
جلیل طاهری
۲۵-
محمد فرید طاهری قزوینی
۲۶-
فیض الله عرب سرخی
۲۷-
سیامک قادری
۲۸-
ابوالفضل قدیانی
۲۹-
فرشاد قربان پور
۳۰-
سعید متین پور
۳۱-
محسن محققی
۳۲-
مهدی محمودیان
۳۳-
محمد رضا معتمد نیا
۳۴-
علی ملیحی
۳۵-
عبدالله مومنی
۳۶-
محسن میردامادی
۳۷-
بهزاد نبوی
۳۸-
ضیا نبوی
۳۹-
ابوالفضل عابدینی
