معرفی کابینه جدید حسن روحانی نشان داد پیش بینی های درباره غافلگیری های دقیقه ۹۰ درست نبوده، نه وزیر زن معرفی شد و نه بسیاری از چهره های دلخواه اصلاح طلبان. در کابینه دوم، اغلب مهره های کلیدی دولت اول جای خود را حفظ کرده اند، تنها محمود واعظی ست که از وزارت ارتباطات رفته، البته جای بهتری رفت؛ رئیس دفتر رئیس جمهور.
عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور اصولگرایی که در طول چهارسال گذشته بیشترین انتقادها را از اصلاح طلبان دریافت کرد، کلیدی ترین وزیری است که ابقا شد. انتخاب مجدد او نشان می دهد روحانی در جنگ قدرت به حفظ پیوندهای سیاسی خود با طیف لاریجانی بیشتر اهمیت می دهد تا اصلاح طلبان.
بیژن نامدار زنگنه، محمدجواد ظریف، عباس آخوندی، حسن قاضی زاده هاشمی، علی ربیعی، محمود علوی و محمود حجتی، هشت ژنرال دولت اول اما ماندند. زنگنه و ظریف در وزارت نفت و امورخارجه با بیشترین مخالفت ها از سوی مخالفان تندرو مواجه بودند ولی زورشان در مجلس فعلی و فایده شان برای حسن روحانی به اندازه ای هست که بر سر بودن شان بجنگد. هاشمی در وزارت بهداشت بیش از اینکه با اصولگرایان و اصلاح طلبان درگیر باشد با ربیعی در وزارت کار درگیر بود و اندکی ناز از سر استغنا داشت ولی به نظر می رسد حکمیت و وعده روحانی برای حل مشکلات درون کابینه را پذیرفته است. ربیعی و عباس آخوندی در وزارت کار و مسکن، هم کارنامه چندان قوی ای نداشتند و هم اینکه از سوی اصولگرایان و اصلاح طلبان به فساد متهم شده بودند، با این حال آخوندی باجناق ناطق نوری است و زورش فعلا در نزد حامیان روحانی و لاریجانی قوی است و علی ربیعی هم رفاقت دیرینه ای با حسن روحانی دارد، مثل محمود علوی، وزیر اطلاعات، هر دو سابقه امنیتی دارند.
در میان تازه آمده‌ها، حبیب الله بیطرف، مسعود کرباسیان و محمد شریعتمداری در وزارت نیرو، وزارت اقتصاد و وزارت صنعت، هر سه اصلاح طلب هستند و باعث شده اند وزن اصلاح طلبانه دولت دوم روحانی نسبت به دولت اول قوی تر شود. اصلاح طلبان در روزهای اخیر از محمدجواد آذری جهرمی، وزیر پیشنهادی ارتباطات هم حمایت کرده اند. در این میان حضور مسعود کرباسیان در وزارت اقتصاد مهم است. در این حوزه جنگ مهمی در درون کابینه بین اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور و حلقه نوبخت – نهاوندیان در جریان بود که در نهایت جهانگیری موفق شد از معرفی نهاوندیان جلوگیری کند و کرباسیان جای او نشست. نهاوندیان که رئیس دفتر رئیس جمهور را هم از دست داده، احتمالا باید برود جای شریعتمداری ۵۷ ساله که در وزارت صنعت جایگزین محمدرضا نعمت زاده ۷۲ساله شده است. این تغییرات بخشی از وعده حسن روحانی برای جوان تر کردن کابینه است. خبرگزاری ایسنا گزارش داده بدون احتساب وزیر علوم که هنوز معرفی نشده، میانگین سن کابینه نسبت به دولت اول ۳ سال جوان تر شده است.
معرفی نشدن وزیر علوم در فهرست پیشنهادی نشان می دهد موضع رهبر درباره وزارت علوم چیزی بیشتر از «حساسیت» بوده و قصد تحمیل فرد خاصی و یا حداقل جلوگیری از حضور برخی چهره ها را داد. دیروز همچنین خبر رسید محمد محمدیان، رئیس نهاد نمایندگی رهبر در دانشگاه ها استعفا کرده است. مشخص نیست استفعا به جنگ بر سر وزیر جدید علوم ربط دارد یا نه ولی می شود گفت با تصرف دانشگاه آزاد توسط چهره های تندروی زیر چتر علی اکبر ولایتی و رهبر جمهوری اسلامی، اکنون وزیر پیشنهادی علوم اهمیت دوچندانی یافته است.
اما دیگر چهره های تازه محمدعلی بطحایی، محمدجواد آذری جهرمی، علیرضا آوایی، امیر حاتمی و سید عباس صالحی هستند. معرفی حاتمی از از این نظر مهم است که یک چهره ارتشی ست، بر خلاف انتظار و شیوه معمول که وزرای دفاع از سپاه می آمدند. نبودن مصطفی پورمحمدی در وزارت دادگستری هم یک اتفاق مهم است، علیرضا آوایی که جای او آمده، چهره خوشنام تری ست ولی مثل پورمحمدی نامش در فهرست ناقضان حقوق بشر ثبت شده است. آذری جهرمی، جوان متولد ۱۳۶۰ در وزارت ارتباطات تازه ترین چهره امنیتی دولت است که قبلا در وزارت اطلاعات فعال بوده است ولی گویا محبوبیتش به اندازه ای است که قرار است سابقه اش نادیده گرفته شود. سید عباس صالحی در وزارت ارشاد هم صرفا به خاطر اعتماد و رفاقت روحانی وزیر شده و قرار نیست انتظار کسی را برآورده کند؛ مثل کل کابینه روحانی.
از: ایران وایر
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید