رضا حقیقت نژاد: رفع حصر تدریجی، چرا کروبی؟

شنبه, 29ام مهر, 1396
اندازه قلم متن

در طول این سالها، در مجموع همواره رفتار حکومت با کروبی بهتر بوده است

ایده رفع حصر تدریجی، حرف تازه ای نیست. زمستان ۹۲ که تغییراتی در وضعیت سکونت مهدی کروبی رخ داد، علی مطهری گفت رفع حصر طوری صورت می گیرد که محسوس نباشد و برخی رسانه ها از رفع حصر تدریجی نوشتند.

پروژه «رفع حصر تدریجی» اما کند پیش رفت تا جایی که تشدید بیماری های میرحسین موسوی و مهدی کروبی، عبارت «مرگ تدریجی» را در میان رسانه ها باب کرد. در شش ماه گذشته اما دوباره ایده رفع حصر تدریجی به میدان بازگشت. نکته مهم در بازگشت این بود که این بار از سوی اصلاح طلبان به عنوان یک راه حل مطرح می شد. در واقع آنها از ایده رفع حصر کامل و بدون پیش شرط به رفع حصر تدریجی رسیدند.

اما از نظر اصولگرایان مدافع حصر، عامل اصلی حصر، ایجاد آشوب و فتنه در کشور است. آنها می گویند محصوران باید توبه کنند و یا تهدید می کنند که اگر رفع حصر شود، آنها را محاکمه و زندان و اعدام می کنیم ولی همین دو شرط، به یک دغدغه مهم دیگر باز می گردد. آنها می خواهند با گرفتن توبه و یا ابزار تهدید، امکان فعالیت سیاسی را از کروبی و موسوی بگیرند، چون نگران هستند موسوی و کروبی پس از رفع حصر به میدان فعالیت سیاسی بازگردند و این خود مایه یک تحرک جدید سیاسی شود. این را در طول سال های گذشته، بارها اصولگرایان به زبان مختلف توضیح داده اند. علاوه بر پیشنهاد توبه و محاکمه، همین یک ماه پیش تسنیم پیشنهاد داد محمد خاتمی تضمین مکتوب بدهد که بعد از رفع حصر اتفاقی رخ نخواهد داد. طرح چنین پیشنهاداتی نشان می دهد که دغدغه «فتنه تازه» چنان مهم است که آنها حاضر هستند به خاطرش خیلی کوتاه بیایند.به عبارت دقیق تر، مدافعان حصر، حصر را مجازات نمی دانند، آنها می گویند این تصمیم مثل یک راه حل بوده، راه حل جلوگیری از تبدیل ایران به سوریه و مصر و تونس و ایجاد آشوب در کشور. بر این مبنا، هر ایده ای که بخواهد جایگزین این راه حل شود، باید تضمین بدهد که رفع حصر منجر به آشوب دوباره در کشور نمی شود. از این زاویه، ایده رفع حصر تدریجی اندک اندک زورش بیشتر شد.

علاوه بر اصولگرایان و اصلاح طلبان، دولت روحانی هم می تواند حامی این پروژه باشد، چون می تواند با برداشتن گام هایی چون خروج ماموران از منزل کروبی خود را در این روند شریک نشان دهد و هم با پیش بردن ایده هایی چون دیدار نزدیکان محصوران، قوه قضاییه و سپاه را مطمئن کند که قرار نیست رویداد خاصی پس از رفع حصر رخ دهد. این روند البته قرار نیست دقیق پیش رود. تحرکات اخیر سازمان اطلاعات سپاه و دادگاه ویژه روحانیت که منجر به صدور حکم زندان ۷ فعال اصلاح طلب و شبه حصر سه ماهه برای محمد خاتمی شد، یک کوشش اولیه برای برهم زدن روند فعلی ماجرا بود ولی در هر صورت، ایده رفع حصر تدریجی به تعبیر علی مطهری دارد افق تازه ای را برای بازکردن این قفل باز می کند. در همین شهریور هم عزت الله ضرغامی اصولگرا آن را مطرح کرد و هم علی شکوری راد اصلاح طلب.

ایده رفع حصر تدریجی اما با کروبی شروع شده و بر اساس مصوبه شورای عالی امنیت ملی، دیروز اسماعیل دوستی، فعال اصلاح طلب به دیدار او رفته است. یکی از پیشنهادها برای رفع حصر تدریجی از سوی اصلاح طلبان هم همین بود؛‌ دوستان و نزدیکان محصوران بتوانند با آنها دیدار کنند. البته علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی به نمایندگان مجلس گفته بود قرار است برخی افراد به دیدار کروبی و موسوی بروند ولی تاکنون خبری درباره دیدار با موسوی منتشر نشده است. حتی اگر چنین نشود، می توان پیش بینی کرد که این روند درباره موسوی با سخت گیری بیشتری همراه باشد.

در طول این سال ها، در مجموع همواره رفتار حکومت با کروبی نرم تر بوده است. خانواده کروبی هم این را معترف هستند و گفته اند که اگر همین تغییرات اخیر درباره خانواده موسوی اعمال شده بود، دختران موسوی به مراجع تقلید نامه نمی نوشتند.

این رفتار دوگانه را می توان به خصومت شخصی رهبر جمهوری اسلامی با موسوی ربط داد و یا می توان یک تاکتیک امنیتی دانست برای فاصله انداختن بین موسوی و کروبی. البته برخی اصولگرایان اعتقاد دارند کروبی در این ماجرا بازی خورد و نقشش اندازه موسوی نبود. مهم نیست که کروبی چنین ایده ای را قبول دارد یا نه ولی این ایده به اصولگرایان کمک می کند که درباره کروبی منعطف تر باشند.

با این وجود، کروبی در نامه هایی که از حصر فرستاده، خواستار برگزاری داده علنی شده، بر ادامه مقاومت خود تاکید ورزیده و پرسش های جدی و تندی را علیه حکومت مطرح کرده، پرسش هایی که شخص رهبر را نشانه رفته است. در این صورت، چرا آنها با کروبی نرم تر از موسوی برخورد می کنند؟

یک گمانه می تواند این باشد که برخی مقام های قضایی و امنیتی درباره توان تاثیرگذاری اجتماعی و سیاسی کروبی شک دارند که در مقابل او منعطف تر هستند.

به نظر می رسد آنها فکر می کنند قدرت تاثیرگذاری اجتماعی کروبی به اندازه ای نیست که بتواند یک پتانسیل بزرگ معترض را به حرکت درآورد و احتمالا به پیامدهای اجتماعی نامه های معترضانه کروبی اشاره دارند که چندان وسیع و موثر نبود ولی بعید است همین ایده را درباره موسوی داشته باشند، به ویژه که بارها گفته اند او کوتاه نیامده و شخصیتی لجوج دارد.

شش سال پیش احمد توکلی درباره موسوی گفت: «آقای موسوی دارای پایگاهی اجتماعی است که ولو نخواهد، قدرت ایجاد تحریک اجتماعی در برابر رهبری را دارد.» مدافعان حصر احتمالا باور دارند که این پایگاه اجتماعی کماکان برقرار و میل و قدرت موسوی به بهره گیری از آن بالاست و به این دلیل درباره او سخت گیر هستند تا زمانی که بتوانند کاملا مطمئن شوند. این نگرانی و بی اعتمادی خوشایند نیست و سبب می شود پروژه مرگ تدریجی اندک اندک پیش رود ولی به خوبی نشان می دهد بر خلاف تبلیغات معمول و نمادهایی چون ۹ دی، جمهوری اسلامی چقدر درباره پتانسیل جنبش سبز نگرانی دارد و می کوشد آبرومندانه و با حفظ شان و شخصیت از این بحران خارج شود؛ تلاشی دیرهنگام و بیهوده.

از: ایران وایر


به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید

هنوز نظری اضافه نشده است. شما اولین نظر را بدهید.