روز جهانی کارگر و روز معلم، بر تمامی پویندگان راه آزادی و عدالت گرامی باد!
اول ماه مه (۱۱اردیبهشت) روز نمادین گرامی داشت مبارزات شجاعانه کارگری و اتحاد و اعتراض و همبستگی بین المللی کارگران و تمام زحمتکشان علیه هر گونه تبعیض و نابرابری و بی‌عدالتی در جهان است.
۱۲ اردیبهشت نیز، یادآور تجمع اعتراضی معلمان در سال ۱۳۴۰ برای افزایش حقوق خود در ایران است. آن زمان معلمان در اعتراض به ناعادلانه بودن حقوق خود، مدارس را تعطیل کردند و به خیابان آمدند و در میدان بهارستان تجمع کردند. ماموران انتظامی نیز برای متفرق کردن معلمان ابتدا با ماشین آب پاش و حمله با باتوم و تیراندازی تجمع را به خشونت کشیدند و سپس با تیراندازی مستقیم معلمان را نشانه گرفتند. در این تجمع سه نفر مجروح شدند و یکی از معلمان مبارز به نام ابوالحسن خانعلی کشته شد. این تظاهرات تا ۲۳ اردیبهشت همان سال ادامه یافت تا حکومت وقت پذیرفت که حقوق معلمان را برابر با حقوق مهندسان کند و ۱۲ اردیبهشت نیز به عنوان روز معلم ثبت شود.
مبارزات کارگران و زحمتکشان ایران نیز برای پیگیری مطالبات انسانی شان و برای رفع تبعیض و نابرابری و سرکوب سازمان یافته حکومت های دیکتاتور و سود محور که مساله شان تنها افرایش ثروت عده‌ای اندک در قدرت است، نه کرامت و برابری انسان ها، تنها به دوران حکومت اسلامی محدود نمی‌شود، بلکه پیشیه ای طولانی دارد. به گفته ویکی پدیا؛ «در روز ۱۱ اردیبهشت ۱۳۲۵ (اول ماه مه ۱۹۴۶ میلادی) تظاهرات کارگران در کرمانشاه مورد حملهٔ پلیس قرار گرفت. در این تظاهرات ۱۴ کارگر کشته و ۱۲۰ کارگر زخمی شدند. این کارگران نخستین جان باختگان اول ماه مه در ایران هستند». ولی دردناک این است که در سال ۱۳۵۷، حکومت اسلامی با شعار پس گرفتن حقوق مستضعفان و آزادی و استقلال، بر مبارزات انقلابی مردم ایران سوار و بر زندگی مردم آوار شد.
حکومتی که چهل سال است نه تنها نابرابری و تبعیض را از بین نبرده که خود با فسادی سازمان یافته و اسلامیزه کردن قوانین، عاملی فجیع تر برای ایجاد نابرابری و تبعیض و بی‌عدالتی شده است. حکومتی که نه تنها آزادی را برای مردم ایران به ارمغان نیاورد که خود یکی از بزرگ‌ترین ناقضان حقوق بشر و قتل و جنایت و شکنجه در جهان شد، حکومتی که نه تنها استقلال را به کشور باز نگرداند، بلکه برای گسترش قدرت سیاسی و مذهبی خود، بیشتر درآمد ملی ایران را صرف قدرت مند کردن بازوهای نظامی و امنیتی انگل وارش در ایران و در دیگر کشورها کرد و زندگی را به مردم ایران سیاه و استقلال دیگر کشورها را نیز به خطر انداخت.
حکومتی که کارگران، معلمان، کشاورزان، کولبران، حاشیه نشن ها و سیل بیکاران و تمامی زنان و مردان زحمتکش ایران را به ظالمانه ترین شکل ممکن تحت شدیدترین فشارهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی قرار داده است. آن‌ها که تاثیرگذار بخش انسانی جامعه هستند و چرخ توسعه ی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور را می‌چرخانند یا می‌توانند بچرخانند و از کمترین امکانات و رفاه اقتصادی و اجتماعی و کرامت انسانی برخوردارند. حکومتی که برای حفظ قدرت و ثروت تصاحب کرده مردم، کشور را دچار بحران های عمیق ساختاری کرده است و هر روز وضعیت اقتصادی و سیاسی و اجتماعی کشور بحرانی و بحرانی تر می شود. چرخ اقتصاد نمی چرخد و کارخانه ها یکی پس از دیگری تعطیل می شوند. تورمی افسار گسیخته، زندگی مردم را به روز سیاه نشانده است و مردم روز به روز فقیرتر و عده‌ای زالووار، بر ثروت و قدرت شان افزوده شده و خون مردم را می مکند.
حکومتی که از تبعیض های جنسیتی و طبقاتی و قومی و ملی گرفته تا تبعیض های سیاسی و عقیدتی و نداشتن ساده‌ترین حقوق اجتماعی، از نبود حق تشکل و تجمع و آزادی بیان و اندیشه گرفته تا نبود حق پوشش و کنترل بر بدن و آموزش به زبان مادری و خودش را به کری و کوری زده است و فریاد رسای مطالبات به حق کارگران، کشاورزان، زنان، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، مال باختگان، دانشجویان، نویسندگان، هنرمندان و تمامی دادخواهان را نمی شنوند و جان مردم را به لب رسانده است.
کارگران، معلمان، بازنشستگان، کشاورزان، حاشیه نشین ها و سیل زحمتکشانی که جویای کار و برخورداری از یک زندگی انسانی اند و زیر خط فقر جان می‌دهند و مدام برای خواسته‌های خود تحصن و اعتراض سراسری می کنند و تمام نهادهای در قدرت، اغلب با سرکوب و بازداشت و شکنجه و گاهی نیز با وعده‌هایی دروغین سعی می‌کنند که این مبارزات را کنترل کنند، ولی نه می‌خواهند و نه می‌توانند این خواسته‌ها را عملی کنند، چون اگر بخواهند حقوق کارگران و معلمان و مزدبگیران را هماهنگ با سطح تورم بالا ببرند و رفاهی نسبی به زندگی مردم باز گردانند، باید از هزینه‌های نظامی و امنیتی و سرکوب و دفاع از هم پیمانان شان در ایران و منطقه بکاهند که نمی‌خواهند، و بدین ترتیب است که جنبش های اعتراضی کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان، دادخواهان و تمامی آن‌هایی که به دنبال رهایی از بیدادند، هر روز مصمم تر از دیروز ادامه می‌یابد و منسجم‌تر و متحدتر به پیش می‌روند تا خود روزی به این همه بی‌عدالتی و نابرابری و تبعیض پایان دهند.
از دی ماه سال ۱۳۹۶، که نقطه عطفی در مبارزات کارگران، معلمان و زحمتکشان ایران به وجود آمد، جمهوری اسلامی با شیبی سریع‌تر عزم خود را جزم کرده است که جلوی گسترش مبارزات زحمتکشان را بگیرد و افرادی که در این جنبش ها نقشی تأثیر گذار دارند را بازداشت کرده یا بیشتر تحت فشار و تهدید قرار دهد تا شاید بتواند از گسترش این جنبش ها جلوگیری کند.
هر حوزه ای را که بنگیریم اعتلای جنبش ها و ایستادگی ها و حرکت‌های شجاعانه را شاهدیم. از مبارزات کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان، نویسندگان، خانواده‌های دادخواه، وکلا، بازنشستگان، کشاورزان، مال باختگان و غیره، و از سوی دیگر بازداشت ها و سرکوب ها و حکم های سنگینی که به هر کدام از این فعالان جسور می‌دهند تا شاید بتوانند این مبارزات را خاموش کنند، ولی این را هنوز متوجه نشده است که با این سرکوب ها نمی‌توانند صدای اعتراض مردم جان به لب رسیده را خاموش کنند.
گزارش مختصری از برخی بازداشت های کارگران و معلمان و امدادگران سیل اخیر و هم چنین قتل کولبران در مناطق مرزی، ترس و زبونی مسئولان حکومتی و شجاعت و پایداری مبارزات مردمی را آشکار می کند:
الف- برخی از بازداشت های فعالان کارگری طی یک سال گذشته:
۱– در ۲۱ و ۲۲ خرداد ۹۷، گفته شده بین ۵۶ تا ۶۰ نفر از کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران در اهواز در اعتراض به عدم پرداخت حقوق معوق شان، در دوشنبه شب و روز سه‌شنبه از سوی نیروهای یگان ویژه بازداشت شدند. ۴۶ تن از کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران چهارشنبه شب ۲۳ خرداد ۹۷، به قید وثیقه آزاد می شوند. ۱۰ نفر از کارگران به دلیل شکایت نمایندگان مجلس آن زمان آزاد نشدند و اطلاع دقیقی از زمان آزاد شدن شان نیافتیم.
۲– در ۲۶ مرداد ۹۷، بهنام ابراهیم زاده فعال کارگری و حقوق کودکان، در حین امداد رسانی به زلزله زدگان سر پل ذهاب بازداشت و در شهریور با وثیقه ۴۰ میلیون تومانی به طور موقت آزاد شد. دوباره وی را در ۲۲ آذر بازداشت و در ۱۳ اسفند با وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی به طور موقت آزاد کردند. گویا او را به طور غیابی به ۱۸ ماه حبس محکوم کرده اند. پیش تر وی در ۱۱ اردیبهشت ۹۶، بعد از سپری کردن ۷ سال حبس آزاد شده بود.
۳– در ۲۷ آبان ۹۷، اسماعیل بخشی و سپیده قلیان در چهاردهمین روز اعتصاب کارگران هفت تپه بازداشت می شوند. اسماعیل بخشی در ۲۱ آذر سال گذشته با وثیقه ۴۰۰ میلیون تومان و سپیده قلیان در ۲۷ آذر ۹۷ با وثیقه ۵۰۰ میلیون تومان به طور موقت آزاد شدند. اعترافات اجباری گرفته شده از آن‌ها تحت نام فیلم «طراحی سوخته» در شبکه دولتی ۲۰.۳۰ در روز ۲۹ دی ۹۷ پخش شد و اعتراض های گسترده ای را به دنبال داشت. اسماعیل بخشی و سپیده قلیان با شجاعت و به شکل علنی اعلام کردند که این اعترافات را زیر شکنجه از آن‌ها گرفته اند. آن‌ها را دوباره در سی دی ۹۷ بازداشت کردند و هم چنان در زندان اند و آن‌ها و خانواده‌های شان را شکنجه می دهند.
۴– در ۱۳ آذر ۹۷، عسل محمدی، از اعضای نشریه گام، به خاطر نوشتن مطالبی در حمایت از اعتصاب های کارگری هفت تپه و فولاد اهواز، بازداشت و در ۱۵ دی با وثیقه ۴۰۰ میلیون تومانی به طور موقت آزاد شد.
۵– در ۲۰ آذر ۹۷، رضا شهابی و حسن سعیدی از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد و سه نفر دیگر به نام های: امیرعباس آزرم وند، کیوان مهتدی و رهام یگانه بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند که با پیگیری خانواده‌های بازداشت شدگان جلوی زندان اوین، روز بعد آزاد می شوند. رضا شهابی پیش تر بارها بازداشت و تهدید شده بود و در ۲۲ خرداد ۸۹ بازداشت و به شش سال حبس محکوم شد و در زندان دو بار سکته کرد و مدتی در مرخصی بسر برد و در ۲۲ اسفند ۹۶ با پایان محکومیت اش آزاد شد.
۶– در ۲۰ آذر ۹۷، میثم ال مهدی از کارگران معترض گروه صنعتی فولاد اهواز بازداشت و با پیگیری همکاران خود و در میان استقبال پرشور آنان در ۲۱ آذر آزاد شد.
۷– در آذر ۹۷، در سی و هفتمین روز اعتصاب کارگران فولاد اهواز، ماموران امنیتی جلوی کارگران می ایستند و شبانه به منازل کارگران حمله کرده و با ایجاد رعب و وحشت و ضرب و شتم تعداد از آن‌ها را بازداشت می‌کنند و تعدادی برای جلوگیری از بازداشت شب را در خیابان می‌گذرانند و روز بعد تجمع ادامه داشته و خواستار آزادی زندانیان می‌شوند، ولی تا ۲۷ آذر تعداد بازداشتی ها به ۴۳ نفر می‌رسد که اسامی آن‌ها عبارتند از: ۱)حسین عساکره، ۲)میثم آل مهدی، ۳)مجید موسوی، ۴)عیسی مرعی، ۵)احمد باوی، ۶)بهزاد علیخانی، ۷)مصطفی موسوی، ۸)مجید جلالی، ۹)آرش محمدپور، ۱۰)شهبازی، ۱۱)مرتضی اکبریان،۱۲)امین علوانی، ۱۳)کریم سیاحی، ۱۴)غریب حویزاوی، ۱۵)جعفر سبحانی، ۱۶)مجید جنادله، ۱۷)مهدی طهماسبی، ۱۸)احمد سید نور، ۱۹)میثم علی قنواتی، ۲۰)حامد جودکی قنواتی، ۲۱)طارق خلفی، ۲۲)کاظم حیدری، ۲۳)مسعود عفری نژاد، ۲۴)کوروش اسماعیلی، ۲۵)علی عقبا، ۲۶)مصطفی عبیات، ۲۷)حسین داوودی، ۲۸)محسن بلوطی، ۲۹)محسن پهبانی (بهبهانی)، ۳۰)محمد پورحسن، ۳۱)حبیب طباطبایی، ۳۲)عبدالرضا دستی، ۳۳)جاسم سفر رومزی، ۳۴)یاسر ابراهیمیان،۳۵)علی اتمامی، ۳۶)سید علی جوادپور، ۳۷)جواد غلامی، ۳۸)حافظ کنعانی، ۳۹)حامد باصری،۴۰)فریبرز شیخ رباط، ۴۱)احسان یوسفی، ۴۲)امیر دهقان و ۴۳)سهراب نعامی.
– در ۲۸ آذر، ۱۱ نفر از آن‌ها به نام های: حبیب طباطبایی، جواد غلامی، محسن بلوطی، مهدی طهماسبی،کوروش اسماعیلی، علی اتمامی، عبدالرضا دستی، سهراب نعامی، حسین عساکره، فریبرز شیخ رباط و علی جوادپور با قرار کفالت در ۲۸ آذر ۹۷ آزاد می‌شوند.
– در روزهای ۱ و ۲ دی، ۶ نفر از کارگران آزاد شدند.
– در روزهای ۴ و ۵ دی و به دنبال سه روز تجمع اعتراضی خانواده های کارگران بازداشت شده فولاد ملی اهواز در مقابل استانداری و پیگیری همکاران شان، ١۶ نفر دیگر از کارگران با قرار کفالت آزاد شدند.
– در ۱۶ دی، مصطفی عبیات و کاظم حیدری با قرار کفالت آزاد شدند.
– در ۱۷ دی، میثم علی قنواتی، با قرار کفالت آزاد شد.
– در ۱۸ دی، غریب حویزاوی با قرار کفالت آزاد شد.
– در ۲۴ دی، بهزاد علیخانی با قرار کفالت آزاد شد.
– در ۲۹ دی کریم سیاحی و طارق خلفی با قرار کفالت آزاد شدند.
۸– در ۲۶ آذر ۹۷، امیر چمنی، فعال کارگری ساکن تبریز بازداشت می شود. پیش تر وی در تاریخ ۱۱ شهریور ۹۷ بازداشت و به ۶ ماه حبس محکوم شده بود.
۹– در ۱۹ دی ۹۷، ساناز الهیاری و امیرحسین محمدی فر از اعضای نشریه گام، در منزل شان بازداشت می شوند.
۱۰– در ۲۳ دی ۹۷، امیر امیرقلی از اعضای نشریه دانشجویی گام در بابلسر بازداشت می‌شود و هم چنان در زندان است. وی پیش تر در آذر ۹۳ بازداشت و در ۲۷ اردیبهشت ۹۶ با تحمل دو سال و نیم حبس آزاد شده بود.
۱۱– در ۶ فروردین ۹۸، ۱۲ فعال کارگری درپارک جهان نمای کرج بازداشت و ۸ نفر آن‌ها عصر همان روز آزاد می‌شوند. واله زمانی از اعضای سندیکای کارگران نقاش ۸ اردیبهشت آزاد شد. سه نفر به نام های: هاله صفرزاده، علیرضا ثقفی، پروین محمدی هنوز در زندان گوهردشت بسر می برند. گویا قرار بود که آن‌ها با کفالت ده میلیون تومانی آزاد شوند.
۱۲– پیش تر پروین محمدی و جعفر عظیم زاده در ۹ بهمن ۹۷ بازداشت شدند که پروین محمدی در ۱۳ اسفند ۹۷ با وثیقه ۱۵۰ میلیون تومانی به طور موقت آزاد و جعفر عظیم زاده برای گذراندن ۶ سال محکومیت به زندان اوین منتقل شد.
ب– برخی از بازداشت های معلم‌ها و بازنشستگان طی یک سال گذشته:
۱– در ۲۰ اردیبهشت ۹۷، در تجمع معلمان شاغل و بازنشسته در مقابل سازمان برنامه و بودجه برای حقوق معوقه، افزایش دستمزد بالاتر از خط فقر، مقابله با خصوصی سازی آموزش، آموزش رایگان، بیمه کارآمد. پس از حمله وحشیانه نیروهای امنیتی و اطلاعانی چند نفر مصدوم و به بیمارستان منتقل و هشت نفر بازداشت شدند. محمد حبیبی، از اعضای کانون صنفی معلمان تهران بازداشت شد. پیشتر او را در ۱۲ اسفند ۹۶ جلوی دانش آموزان مدرسه و با گرفتن کلت روی سرش بازداشت کردند. او به ده سال و نیم زندان و شلاق محکوم شده و هم‌اکنون در زندان اوین است. شش نفر دیگر از معلمان بازداشت شده در این روز به ۹ ماه زندان و جریمه نقدی بدل از شلاق، محکوم شدند.
۲– در ۲ مرداد ۹۷، بختیار عارفی بازداشت شد و هم‌اکنون در حال سپری کردن دوره محکومیت ١٨ ماهه خود در زندان مهاباد است.
۳– در ۱۵ مهر ۹۷، محمد‌صالح شکری، معلم در سقز را پس از تفتیش منزل بازداشت کردند. وی در ۷ آبان ۹۷ با وثیقه ۷۵ میلیون تومانی به طور موقت از زندان سقز آزاد شد.
۴– در ۱۹ مهر ۹۷، عباس واحدیان شاهرودی، معلم و عضو کانون معلمان مشهد بازداشت شد.منزل او را تفتیش کردند و خانواده را تهدید و پس از ۴۲ روز بی‌خبری به دادگاه منتقل و در ۹ دی به طور موقت و با وثیقه آزاد شد. دخترش هنگامه واحدیان، جسورانه پیگیر وضعیت نگران کننده پدرش بود.
۵– در ۲۲ مهر ۹۷، محمدرضا رمضان زاده، مسئول شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی ایران در بجنورد بازداشت و در ۱ آبان ۹۷ با وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی به طور موقت آزاد شد.
۶– در ۲۳ مهر ۹۷، عبدالرضا قنبری معلم و شاعر بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. او در سال ۸۸ به ۱۵ سال حبس محکوم شده بود و هم‌اکنون در حال گذران محکومیت است.
۷– در ۱ آبان۹۷ ، هاشم خواستار در مشهد بازداشت می شود. پس از پیگیری های مکرر خانواده مطلع شدند که ایشان را به بخش روانی بیمارستان ابن‌سینا در مشهد منتقل کرده اند. وی در اعتراض، اعتصاب غذا کرد و پس از ۱۹ روز بازداشت، بالاخره در ۱۹ آبان ۹۷ آزاد می شود.
۸– در ۲۱ آبان ۹۷، امید شاه محمدی معلم و فعال صنفی دیوان دره بازداشت و در ۲۹ آذر ۹۷، با وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی به طور موقت آزاد شد. وی در ۲ اسفند ۹۷، در دادگاه انقلاب سنندج به یک سال حبس تعزیری محکوم شد.
۹– در ۲۲ و ۲۳ آبان ۹۷، حداقل ۱۳ معلم در استان‌های خراسان شمالی، فارس، مرکزی، کردستان، خوزستان و کردستان توسط نیروهای امنیتی بازداشت می‌شوند. بر اساس گزارش کانون هماهنگی شورای صنفی معلمان، در این تحصن، علاوه بر بازداشت ها:۳۰ معلم نیز به دفاتر حراست، اطلاعات سپاه پاسداران، اداره اطلاعات و پلیس امنیتی احضار شدند و بیش از ۵۰ معلم نیز با ارسال پیام تهدید به اخراج و تشکیل پرونده قضایی شدند.
– تا تاریخ ۲۹ آبان، ۶ نفر از آن‌ها با نام های: سعید حق‌پرست، حمیدرضا رجایی، محمد رباطی و حسین جوهری، فاطمه بهمنی و محمد کرد با قرار وثیقه یا کفالت آزاد می شوند.
– محمدعلی زحمتکش معلم و فعال صنفی شیراز در ۱۰ آذر آزاد و در ۸ بهمن ماه توسط شعبه یک دادگاه انقلاب شیراز به دو سال حبس تعزیری و یک سال تبعید به شهرستان ارسنجان محکوم می شود.
– علی فروتن و حسین رمضان پور فعالان صنفی معلمان خراسان شمالی در ۱۱ آذر با قرار وثیقه آزاد می‌شوند ، پیروز نامی و علی کروشات، دو عضو هیات مدیره کانون خوزستان در ۲۱ آذر با قید وثیقه آزاد می شوند. در ۳ آذر ۹۷، حامد نرگسی عضو کانون صنفی معلمان دیواندره استان کردستان در ۱۹ آذر با قرار وثیقه آزاد شد.
۱۰– در ۱۸ آذر ۹۷، حمید رحمتی معلم عضو کانون شهررضای اصفهان که در حمایت از معلمان زندانی و در محکومیت ادامه بازداشت ها از ۱۰ آذر در اداره آموزش و پرورش این شهر به اعتصاب خشک روی آورده بود، به محل کار خود بازگشت.
توجه: محمود بهشتی لنگرودی و اسماعیل عبدی از اعضای فعال کانون صنفی معلمان که پیشتر و بارها بازداشت شده بودند. محمود بهشتی لنگرودی از ۱۵ شهریور ۹۴ تا اکنون برای محکومیت ۵ ساله در زندان اوین است. اسماعیل عبدی از ۱۹ آبان ۹۵، در منزل بازداشت و تا کنون با محکومیت ۶ ساله در زندان اوین است. علی اکبر باغانی، عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان که پیشتر بارها بازداشت شده بود، هم‌اکنون با محکومیت ۱۰ سال تبعید، در زابل بسر می برد. در ۲۸ بهمن ۹۶، روح الله مردانی معلم/دانشجوی زندانی در اوین در رابطه با اعتراضات دی ماه بازداشت و به پنج سال حبس محکوم شد و در مهرماه سال ۹۷، محکومیت وی به ۲ سال تقلیل یافت و هم‌اکنون در زندان اوین است.
چ- برخی از بازداشت های امداد رسانان و معترضان به عدم رسیدگی مقامات دولتی به سیل زدگان اخیر:
۱– نیروهای امنیتی با حمله به مراکز کمیته های مردمی در شعیبیه، ملاشیه و حمیدیه تعدادی از امداد رسانان عرب اهوازی را بازداشت کردند. در ۲۴ و ۲۵ فروردین ۹۸، ۲۵ نفر به نام های: رسول فرطوسی، ابراهیم بدوی، امین سیلاوی، علی موسوی (البوگدیمی)، حسن بیت اسحاق، عماد حیدری، علی ناصری، حاتم دحیمی، احمد بدوی، حسین حمودی، مضهدی شریفی، قاسم تمیمی، عارف صرخی، فواد بدوی، کاظم مروانی، محسن زویدات، حبیب کروشات، مسعود حریزاوی، ناجی السواری (معلم) و حیدر سیلاوی، علی کاظم، مهدی فرحان، عدنان کریم، حمزه ساهی و مهدی سواری.
۲– پیش از آن نیز دو تن از امداد رسانان را در گوریه شعیبیه به نام های احمد کعبی و یعقوب کعبی را بازداشت کردند.
۳– در ۹ اردیبهشت ۹۸، اکرم نصیریان فعال حقوق زنان، از خانه خارج شده و هم‌اکنون در زندان اوین زیر بازجویی است. او در گروه همیاری به سیل زدگان نیز فعالیت داشته است.
د– برخی از کولبران کشته شده توسط ماموران مرزی:
۱– در ۱۳ شهریور۹۷، در جریان تیراندازی مأموران هنگ مرزی بانه به سوی یک گروه کولبر در فاصله یک کیلومتری از مرز و در حوالی روستای «هنگ ژال»، دو نفر از کولبران بر اثر اصابت گلوله در دم جان باخت. در اعتراض به کشته شدن این دوکولبر اعتراضاتی در شهرهای بانه و سنندج انجام شد و تعدادی از تجمع کنندگان بازداشت شدند.
۲– در ۲۷ شهریور ۹۷، نیروهای مرزی در شمال غربی ایران در اطراف اشنویه، به سوی شماری از کولبران تیراندازی کردند که بر اثر آن یک کولبر جان خود را از دست داد.
۳– در ۷ بهمن‌ماه ۹۷، گروهی از کولبران در مرز ماکو در کمین نیروهای نظامی افتادند و در پی تیراندازی این نیروهای مستقر در مرز ماکو ، یک کولبر جوان به نام حسین بلخکانلو اقدم جان خود را از دست داد. به گفته یک منبع آگاه، نیروهای نظامی در مرز ماکو بدون اخطار قبلی، این کولبر را در نزدیکی روستای یارم‌قیه در دهستان قلعه دره‌سی به رگبار بسته‌اند. هم چنین در ۷ بهمن، جسد دو کولبر دیگر را در اطراف روستای یارمق از توابع مرز بازرگان اورمیه پیدا کرده اند.
پر واضح است که مسئولان جمهوری اسلامی به شدت از کنترل بحران های ساختاری نظام فاسد و فرسوده شان، دچار عجز و ناتوانی شده و به همین دلیل بر میزان بازداشت ها و سرکوب ها افزوده و برای فعالان شجاع و پایداران عرصه های مختلف مبارزاتی حکم های سنگین صادر می‌کنند، یا آن‌ها را با وثیقه های سنگین زیر فشار دائم قرار می‌دهند تا بتوانند مبارزات را به خاموشی بکشانند. ولی این سرکوب ها و بازداشت ها و تهدیدها و شکنجه ها نمی‌تواند جنبش ها را متوقف کند و شاهدیم که هر روز بر میزان اعتراض ها و حرکت های مردمی یا به شکل علنی افزوده می شود، یا آتشی زیر خاکستر است که با جرقه ای شعله‌ور خواهد شد.
ما مادران پارک لاله ایران همگام با کارگران، معلمان، بازنشستگان و تمام زحمتکشان ایران، از مبارزات تمامی انسان‌های آگاه که خواهان پایان دادن به آزادی کشی و بی‌عدالتی و تبعیض و نابرابری هستند و بر ایجاد تشکل های مستقل پای می فشارند، حمایت می‌کنیم. ما مصرانه خواهان حذف شکنجه و لغو مجازات اعدام و خواهان آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی هستیم. روز جهانی کارگر و روز معلم را همراه گرامی می‌داریم و به تمام پویندگان و مبارزان راه آزادی و عدالت و برابری درود می فرستیم.
مادران پارک لاله ایران
۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۸
