خجسته و پیروز باد روز جهانی کارگر
ملت شریف ایران،
هر ساله در یازدهم اردیبهشت ماه که به عنوان روز جهانی کارگر شناخته میشود، پیشه وران و زحمتکشان در سراسر جهان این روز مهم را جشن گرفته و بسرور و شادمانی می پردازند. در طول تاریخ پرفراز و نشیب یک سده اخیر روز نخست ماه می تنها به جشنی برای گرامیداشت جایگاه کارگر اختصاص نداشته است، بلکه در کنار این عید عظیم انسانی که در سراسر جهان برپا می شود، کارگران در جای جای گیتی همچنان در پی احقاق حقوق خویش بوده و با تشکیل صفوف اعتراضی، خواسته های بحق خود را فریاد میزنند.
با این وجود، در ایران عزیزمان کارگران از این حقوق مسلم محروم اند و پیوسته در جدالی خطرناک و یک طرفه در کشمکش با دولت و کارفرمایان بر سر حقوق بنیادین سلب شده خویش قرار دارند. شوربختانه در ایران ما سندیکاهای کارگری مستقل وجود ندارد و در نتیجه کارگران نمی توانند از طریق مجاری قانونی خواسته های خود را مطرح کنند و تحت رویه صُلب اتخاذ شده توسط جمهوری اسلامی مبنی بر تقابل با هرگونه تجمع مدنی مسالمت آمیز، قادر به این نیستند که در روز کارگر همچون هم پیشه گان خویش که در پهنه ی این کره خاکی به برپایی کارناوال و راهپیمایی امن دست می زنند، به خیابان ها بیایند تا بتواند صدایشان را بگوش هم میهنان خویش و جهانیان برسانند و از ناشنوایی مسئولان بی تفاوت دم بزنند. متاسفانه همچون سالهای گذشته شاهد اخباری ناخوشایند در زمینه زیست قشر کارگر بوده ایم، آمار و ارقام حکایت از کوچک شدن سفره ی کارگران و زحمت کشان می کنند. به دلیل وضعیت وخیم اقتصادی و رکود و تورم، صاحبان صنایع دست به تعدیل نیروهای خویش زده و تعداد کارگران بیکار دائما در حال افزایش است. دستمزدها ناچیز و فقر در میان این قشر زحمت کش سر به فلک کشیده است به گونه ای که طبق آمارهای رسمی در سال گذشته ۷۵ درصد قدرت خرید جامعه کارگری کاهش یافته و دولت توانسته است تنها ۳۶.۵ درصد از این کاهش قدرت خرید جامعه کارگری را جبران کند که نشاندهنده وخامت معیشت و همه گیر شدن فقر در میان کارگران است. از دیگر رویدادهای مهم کارگری سال پیش می توان به اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه و گروه فولاد اهواز، خط و ابنیه فنی راه آهن و اعتراضات صنفی کامیونداران اشاره کرد که در پی آن تعدادی از فعالان کارگری به دلایل نامعلوم دستگیر، روانه زندان و مورد آزار و اذیت جسمی و روحی قرار گرفتند.
گفتنی است در ایران جنبش های کارگری نزدیک به هشت دهه در پی کاستن تبعیض های موجود بوده اند و حزب ایران افتخار این را دارد که پیشاپیش احزاب ترقی خواه ملی با مشی عملگرایانه و منش ویژه بخود یعنی سوسیال دموکراسی حزب ایران سابقه درخشانی در تارک مسائل مربوط به کارگران برای خود به ثبت رساند. در دهه بیست و ابتدای دهه سی خورشیدی، حزب ایران با اتکا به کادرهای متخصص و متعهد خود که از تکنوکرات ها، مهندسان و صاحبان صنعت میهن دوست تشکیل شده بود، توانست در روزهای آزادی فعالیت های احزاب بدون مطرح ساختن شعارهای تند و به اصطلاح انقلابی و بدون بیان سخنان آتشین مبنی بر ظلم کارفرمایان و مظلومیت کارگران و جنگ طبقاتی- چنان که در آن دوره مرسوم بود – با همکاری و همیاری با دولت ملی دست به سلسله اقداماتی برای افزایش رفاه حال کارگران زند که در این زمینه تاثیری شگرف برجای گذاشت. برای نمونه از مهمترین و اساسی ترین اقدامات حزب ایران در این زمینه میتوان به موارد زیر اشاره نمود: ارائه و در نتیجه تصویب لایحه قانون کار و بیمه های اجتماعی کارگران در دولت دوم دکتر محمد مصدق و تاسیس سازمان بیمه های اجتماعی کارگران که برای نخستین بار در ایران صورت پذیرفت. قانون کار و بیمه های اجتماعی کارگران که در سال ۱۳۳۱ و در ۹۶ ماده تدوین شده بود، تمام کارخانه ها و بنگاه های مشمول قانون کار را موظف می کرد که کارگران خود را برای استفاده از کمک های ذیل نزد آن سازمان بیمه کنند:
۱)حوادث و بیماری ها و از کار افتادگی ناشی از کار و غیر کار ۲)حوادث و بیماریهای خانواده بلافصل کارگر ۳)ازدواج حاملگی و وضع حمل ۴) حق عائله مندی ۵)حقوق بازنشستگی ۶)هزینه های کفن و دفن ۷)کمک به بازماندگان کارگر متوفی ۸)پرداخت حقوق ایام بیکاری
در خصوص بیمه بیکاری، در ماده ۷۹ قانون فوق آمده بود که سازمان، صندوقی به نام صندوق کمک به بیکاران تاسیس کند که درآمد آن ۵ درصد مجموعه درآمدهای حاصله از حق تعاون و بیمه سازمان باشد. در ماده ۸۱ قانون فوق الذکر، میزان کمک بیکاری برای متاهلین ۵۰ درصد و برای افراد مجرد ۳۵ درصد حداقل دستمزد ناحیه ای درنظر گرفته شد که کارگر از آنجا بیکار شده است. همچنین کارمندان فنی و دفتری نیز که به طور ثابت در کارخانه ها و بنگاه های مشمول قانون کار، مشغول بودند و حقوق ثابتشان از شش هزار ریال تجاوز نمی‌کرد، مشمول مقررات این لایحه قانونی می شدند. در ماده دوم لایحه قانونی یاد شده، تصریح شده بود که پیشه وران و کارگرانی که مشمول ماده فوق نیستند، در صورت تمایل می‌توانند در مقابل پرداخت حق بیمه، خود را نزد سازمان بیمه کنند. سازمان تشکیل یافته شده دارای یک شورای ۱۱ نفره بود که شامل نمایندگانی از اتحادیه های کارگری و اتحادیه کارفرمایان بودند و سایر اعضای شورا از وزیر کار یا قائم مقام او، وزیر اقتصاد ملی یا قائم مقام او، وزیر بهداری یا قائم مقام او، وزیر کشور یا قائم مقام او، یک نماینده از سازمان برنامه، یک نماینده از شرکت ملی نفت ایران و یک نماینده از بنگاه راه‌آهن دولتی تشکیل شده بود.
قانون بیمه های اجتماعی کارگران از مترقی ترین قوانینی بود که دولت ملی به تصویب رساند و ثمرات آن نه تنها در دوره مصدق که پس از او نیز همچنان باقی ماند. یکی دیگر از اقدامات دولت در این دوره در جهت حمایت از کارگران، تنظیم و اجرای آیین نامه مجازات متخلفین از قانون کار بود. طبق این قانون، در کارگاههای مشمول قانون کار، کارفرما حق استخدام کارگر بیگانه را نداشت و در صورت تخلف مجازات می‌شد. از دیگر موارد مهمی آیین‌نامه میتوان به ماده ۴ آن اشاره کرد که در این ماده آمده بود اگر ارجاع کارهای سخت و خطرناک به زنان باردار و افراد کمتر از سن ۲۶ سال باعث بیماری یا نقص عضو یا موجب سقط جنین شود، کارفرما مجازات میشود. ماده ۵ نیز اشاره به این داشت که متخلفین از اجرای مقررات مربوط به بهداشت و حفاظت کارگران و کارهای سخت و خطرناک، به حبس و پرداخت نقدی محکوم می‌شوند. دو ماده اخیر نشان دهنده ارزشی است که دولت برای حفظ سلامتی کارگران قائل بود. حمایت های دولت از کارگران نشانه بارزی است از اینکه دولت ملی رشد اقتصاد کشور را همراه با رفاه کارگران و تمام اقشار جامعه می خواست، نه به قیمت نابودی آنان.
حزب ایران بنا بر مشی خویش یعنی سوسیال دموکراسی و شعارهایی که سالهای سال فریاد زده یعنی “کار، داد، آزادی” ، وضعیت جاری را در شان کارگران نمی داند و سیاست های اخذ شده ای که منجر به چنین وضعیت فلاکت باری شده است را بشدت محکوم کرده و معتقد است که کرامت ملت ایران بخصوص کارگران زحمت کش که بازوان پرتوان صنعت و رشد و توسعه اقتصادی کشور هستند باید به آنها بازگردانده شود. ما عقیده مندیم با فکر ایرانی و بدست ایرانی که همانا همکاری و تعاون نیروهای متخصص- تکنوکرات و کارگران می باشد، می توان برای میهنمان اقداماتی اساسی در جهت سعادتمندی و رفاه ایرانیان بویژه زحمتکشان صورت داد و بلای فقر و ظلم را که شاهد آن هستیم را در ایران نابود و ریشه کن کرد.
در انتها برخود فرض می دانیم که این روز فرخنده را به ملت سربلند ایران بویژه کارگران شادباش عرض نموده و با خواهران و برادران کارگرمان اعلام همبستگی نماییم. امیدواریم که پیکار قشر زحمتکش کارگر در راه نیل به ایرانی آزاد، مستقل و دموکراتیک مثمر ثمر واقع گردد.
پایدار باد همکاری کارگران و دهقانان میهنمان در راه استقرار دولت رفاه مدنظر حزب ایران
جاوید باد ایران
کمیته مرکزی حزب ایران
تهران – ۱۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸