شاپور بختیار یک غیرتمند ایرانی و باورمند به اندیشه های دکتر محمد مصدق بود

ازلی – بالاترین

آنچه مصدق، در سخنرانی های پرآوازه اش، به ایرانیان آموخت پایۀ تمام کارهایی قرار گرفت که ظرف پنجاه سال گذشته در ایران به انجام رسید. نحوۀ کار دموکراسی را تشریح می کرد و خاطر نشان می ساخت از چه لحظه ای دیکتاتوری آغاز می شود. هرگاه در صندوق ها دست نمی بردند، چنانکه چند سال بعد چنین شد، در صدر فهرست نمایندگان به مجلس می رفت و کسی هم نمی توانست علیه او کاری کند.
دربارۀ مسئلۀ نفت، که دیرتر به آن خواهم پرداخت، و در مقابل ادعای روس ها که به بهانۀ انحصار انگلستان بر نفت جنوب می خواستند نفت شمال را به خود منحصر کنند، فرضیۀ “موازنه منفی”اش را مطرح کرد. خلاصۀ حرفش این بود که آنچه را به یکی از مدعیان داده ایم بستانیم تا بتوانیم به مدعی دوم هم چیزی ندهیم. در این حرف سیاستی به نهایت ظریف نهفته بود، طبعاً نه دست نشاندگان شوروی و نه عوامل انگلیس هیچکدام نمی توانستند با متن قانونی که مزیتی به رقیب نمی داد مخالفتی ابراز کنندکتاب یکرنگی– صفحه ۴۲ و ۴۳
ایران جزیره ای منزوی از بقیه جهان نیست و من به این مسأله به اندازه کافی پرداخته ام، امااگر به فرض ادارۀ سیاست آن بر عهدۀ من گذاشته شود، در هیچ پیمانی شرکت نخواهم کرد. در موازنۀ قدرت های موجود، شرکت در قراردادهای نظامی برای ما کمترین سودی نخواهد داشت. بسیار قبل از آنکه خمینی عقلش به این کار قد دهد، دوستان جبهه ملی و من، پیمان بغداد را که در سال ۱۹۵۵ ایران و ترکیه و عراق و پاکستان را شامل می شد و بعدها به پیمان “سنتو” بدل شد، محکوم کردیم. ایران خود را از قید قراردادهای نظامی که این پیمان را تشکیل می دهد، آزاد خواهد کرد. کتاب یکرنگی– صفحه ۱۶۸

این یک چیز رو به شما میخواهم بگم، بدبختی من این بود که سوکسۀ عظیمی پیدا کرد در اون “میدانِ جلالیه” حرف هایی که من زدم، همون حرف هایی بود که وقتی نخست وزیر شدم زدم، البته خیـــلی رقیق تر، خیـــلی من ملاحظه ها کردم، که به هر حال همین که جنابعالی میگید. ولی این نطق هست، آخه چرا وقتی که یک مدرکی وجود داره و ۱۴۰ هزار نفر آدم او رو شنیده اند، چه اتهامی است دیگه؟!
بیایید ببینید، بنده گفته ام که: حکومتِ ما ضد ملی است. حکومتِ ما متکی به افرادِ مملکتِ ما نیست. حکومتِ ما فاسِدِه. فاسدترین دستگاه، شرکتِ نفت ه، وزارتِ خارجه است.
تمامِ اینها را بنده گفتم، حالا هم گمان میکنم
صِدقی: شما راجع به “پیمان سنتو” هم اونجا صحبت فرمودید؟
بختیار: من لغتی که گفتم، عیناً یادمه راجع به موضوع. گفتم: با ما نیست که در کِشمَکِش ها و زد و خوردهایِ بین المللی، مملکتمون رو آلوده کنیم. این [را] هم اگر یک ایرانی نَگِه، خیلی بی غیرته، خیــــلی بی غیرته.
🙂 این رو یادمه که گفتم. و بسیار بسیار حاضرم اگر برگردم به ۲۲ سالِ پیش، [باز] همین رو بگم.

برگرفته از

توسط -

سایت ملیون ایران در تاریخ

دیدگاهی بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

خروج از نسخه موبایل