هم میهنان آرمانخواه!
هجدهم تیر ماه امسال در حالی فرا میرسد که زخمهای آن فاجعه خونبارتازه و نام گردانندگان آن حمله خون بار به خوابگاه دانشگاه تهران و تبریز بار دیگر بر سر زبان ها افتاده است واحکام سخره آور قضائی آن روزگار بار دیگر در احکام داد گاه متهمان کهریزک ! برای دهن کجی به شاکیان و آزاد اندیشان تکرار گردید. آن زمان در دادگاهی فرمایشی همه فجایع و جنایات ماموران رسمی و غیر رسمی رژیم ندیده گرفته شد و فقط یک تن سرباز را به جرم دزدیدن یک ریش تراش !!! محکوم نمودند و این زمان قاتل جوانان زندانی در زندان غیر رسمی کهریزک را فقط به دویست هزار تومان جریمه محکوم میکنند !!!!
زنان و مردان ایرانزمین!
هجوم از پیش طراحی شده به دانشجویان برای در هم کوبیدن صدای اعتراض و آزادیخواهی جوانانی بود که براستی و بدور از باند های قدرت و فریبکاری های آن روزگار به میدان آمده بودند وکار بدستان، برای در هم کوبیدن و خاموش کردن صدای آنان ، این حمله را سازماندهی نموده و واکنشهای دانشجویان و مردم به میدان آمده تعجب آنان را برانگیخته بود و مجبور به واکنشی تندتر و خشونتبار تر شدند تا از گسترش آن جلوگیری کنند.
واکنشهای هیات حاکمه در بگیر و ببند و دستگیری و سرکوب معترضان آنچنان تند و خشونت بار بود که در مقام مقایسه از حمله ۱۶ آذر ۱۳۳۲ فاجعه و از هجوم بهمن ۱۳۴۰ به دانشگاه تهران خشن تر و فاجعه بار تر ارزیابی گردید. نیروهای امنیتی همراه با افراد به ظاهر خودسر، با هجوم به خوابگاه دانشجویان، بد تر از قوم مغول، آمدند، زدند، کشتند، بردند و به آتش کشیدند. آنها دانشجویان را با ذکر نام بزرگان دین، از پنجره های اتاقهای خوابگاه به بیرون پرتاب میکردند و با ایجاد دالان وحشت، دانشجویان بیگناه را مجبور به عبور از بین مامورانیکه در دو طرف صف بسته و باطوم بدست آنانرا بیرحمانه کتک میزدند، میکردند.
و تا آنجا که میتوانستند، دانشجویانی که هیچ خواسته ای جز آزادی بیان نداشتند را بازداشت کردند و با خود بردند.
در خیزش ۱۸ تیر ۱۳۸۷ دبیرکل چند تن از هموندان حزب ملت ایران بجرم حمایت از جنبش آزادیخواهی دانشجویان در نخستین روزها دستگیر و زندانی شدند و بدنبال آن احضار دیگر یاران حزبی و به زندان انداختن آنان سبب ترک میهن ازسوی یارانمان گردیدند و این دستگیریها بخشی از دستگیریهای گسترده و بگیر و ببند در آن دوران بود.
بی تردید نام عزت ابراهیم نژاد شناخته شده ترین جان باخته آن فاجعه از نام آشنا ترین نام هاست اما جان باختگانی هم هستند که خانواده شان کما کان از سرنوشت فرزند خود بی اطلاع هستند .
بی تردید نام و خاطره سازمانها و گروههای سیاسی و دانشجوئی و آرمانخواهان که به میدان آمدند در یاد و خاطره ها باقی است و هیچگاه ملت ایران آن را فراموش نخواهد کرد. این زخم بزرگ آنقدر دردناک است که تا عاملین و آمرین و کارگردانان! آن به خطاکار بودن خود اعتراف نکنند و تغییری جدی در کلام و رفتار و واکنش خود در مواقع مشابه نشان ندهند، این امر از چشمان اگاه و تیزبین کوشندگان راه آزادی دور نخواهد ماند.
حزب ملت ایران تنها چاره کار را در آگاهی و عمل و شکستن قالب های کهن و ایجاد شیوه های نو می داند وباورمند است که کم کردن مطالبات به حداقل, چاره کار نبوده و پی گیری مطالبات حقه ملت ایران در تمامی زمینه ها و در ارتباط با دیگرتحول خواهان، زمان را از روزمره باوران و پنهان کاران سیاسی خواهد گرفت و میتواند کفه وزن کشی سیاسی در داخل و خارج از کشور را به نفع نیروی لازوال ملت ستم کشیده ایران تغییر داد.
امید است که تمامی آزاد اندیشان و تحول خواهان در درک چنین فرصتی توان خود را سازمان دهند.
یاد و خاطره جان باختگان راه آزادی گرامی باد.
بر چیده شدن زندان سیا سی خواسته ملت ایران است.
دفتر اروپائی حزب ملت ایران
هیجدهم تیرماه یکهزار و سیصد و نود و دو خورشیدی
