کشور بر روی دریایی از خشم و نارضایتی عمومی روزهای آرامش قبل از طوفانی عظیم را از سر میگذراند و دریای متلاطم نارضایتی عمومی هر روز موجهای بزرگتر و عمیق‌تری را در اعماق این دریا برای گذار از حاکمیت مافیای تبهکار حاکم تدارک می‌بیند. شور و ذوق گذار از رژیم مافیا در کوچه و خیابان علیرغم فشار نیروهای امنیتی و بگیر و ببند گسترده فعالان سیاسی و مدنی بر شور کاذب انتخاب تدارکاتچی جدید برای پدرخوانده جنایتکار رژیم سبقت می‌جوید. جان‌های به جان آمده از چهل و دوسال سیاه و پر از جرم و جنایت گذشته می‌روند تا به قول خود پدرخوانده مافیا، آبروی کاذب رژیم را در عرصه‌ای به وسعت جهان با رفراندوم بزرگ «نه به رژیم مافیا» پامال سازند.
خواهی نخواهی آدمی از ترس و تلواسه، و ذوق بلندی در انتها سرشار میشود!
همینقدر کوتاه بگویم که با هر ساعتی که میگذرد ترس و تلواسه من بر این ذوق بلندم پیشی میگیرند چرا که سیلی که در راه است اگر کانالیزه نشود و درنهایت به گذار بی خطر از مافیا نیانجامد و راه به دریای آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی نبرد، ما یا گرفتار استبدادی دیگر خواهیم شد که سوار بر موج خشم مردم از راه خواهد رسید، همانطور که در انقلاب معکوس ۵۷ از راه رسید، و یا مخاطرات عظیم‌تری تمامیت ارضی و امنیت ملی را تهدید خواهد کرد و جان‌های به جان آمده بیشتری را از ملت ستم کشیده ما خواهد ستاند.
هر گذاری هرچند قهرآمیز و یا صلح آمیز در عصر ما اگر پشتوانه یک جبهه دموکراتیک و فراگیر ملی را پشت سر نداشته باشد که جایگزین نماید، حتی بدترین حکومت‌های حاکم در نهایت و در پایان کار در لباس مبدل دیگری برمیگردند و تنها خونهایند که بیهوده ریخته میشوند و جانهایند که ستانده میگردند. این درسهای تاریخ معاصر در همه جای جهان اینگونه تکرار شده است.
لذا بنا به وظیفه تاریخی و انسانی خود و به عنوان یک ایرانی با تجربه و دارای مطالعات گسترده در حوزه‌های گوناگون علوم انسانی وظیفه خود می‌دانم که از همه نیروهای آزادیخواه و تشکل‌های ترقی‌خواه سیاسی از احزاب منطقه‌ای گرفته تا چپ‌ها و حتی راست‌های میانه، از جنبش سبزی‌ها و اصلاح طلبان واقعی و حتی اصولگرایان منطقی، از سلطنت طلبان و مجاهدین و همه تشکل‌های مدنی و صنفی و روشنفکران دعوت میکنم با عقلانیت سیاسی در مورد همسود بودن همگان در گذار از مافیای حاکم اقدامات خود را برای تشکیل یک ائتلاف فراگیر ملی پیرامون رهبری جنبش ملی برای گذار از حاکمیت موجود آغاز و اعلام آمادگی کنند. این ائتلاف تنها برسر رهبری جنبش گذار از حاکمیت شکل خواهد گرفت و پس از آن طبعا همچون همه نظام‌های دموکراتیک هر جریانی فعالیت سیاسی خود را برای تشکیل دولت در فضایی قانونی و منطقی دنبال خواهد کرد.
طبیعی است که بدون چنین ائتلاف فراگیر ملی همه این جریانات در مرحله گذار رودر روی هم قرار میگیرند و جان‌های بیشتری را از خود و دیگران می‌ستانند و یک جنگ فرسایشی دراز مدت را به خود و ملت تحمیل میکنند و وضعیتی پیش می‌آید که در جاهای دیگر شاهدیم.
اینگونه است که ترس و تلواسه من بر ذوق رفراندوم گذارم پیشی می‌گیرد و نگران آینده ملت و مملکت به تعمق می‌نشینم.
چنگیز عباسی