کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای از وخیم‌تر شدن حال بهنام موسیوند، زندانی سیاسی خبر داد و گفت:موسیوند مدت‌ها از درمان محروم بود و پس از اعتصاب غذا به بیمارستان منتقل شد. محروم کردن زندانیان از درمان،جنایت است و آنچه بر او می‌رود، بارها در زندان‌های ایران به فاجعه انجامیده است.
پیشتر ۳۰۰ نفر از فعالان مدنی و زندانیان سیاسی سابق نیز با امضای بیانیه‌ای خواستار آزادی بهنام موسیوند، فعال مدنی زندانی، شدند که از روز ۳۰ فروردین ماه اعتصاب غذا کرده است.
در بیانیه کانون نویسندگان ایران آمده است که بهنام موسیوند از مشکل پروستات و درد کلیه رنج می‌برد و از آذر ماه سال گذشته به دستور پزشک نیاز فوری به عمل جراحی در خارج از زندان داشته است.
این بیانیه افزود که موسیوند به دلیل عدم پذیرش دستبند و پابند ماه‌ها از رسیدگی پزشکی محروم ماند و در واپسین روزهای فروردین ماه با وعده مساعد زندانبانان مبنی بر عدم استفاده از دستبند و پابند، برای انتقال به بیمارستان از بند خارج شد اما ماموران پیش از خارج کردن او از زندان با توسل به زور و ضرب و شتم بر دست و پای او دستبند و پابند زدند و جسم بیمارش را با این شرایط به بیمارستان رجایی کرج منتقل کردند.
بهنام موسیوند در اعتراض به رفتار خشونت‌بار ماموران زندان از پذیرفتن خدمات درمانی امتناع کرد و بار دیگر در بیمارستان با همین برخورد زندانبانان مواجه شد و سرانجام بی‌آن که درمانی دریافت کرده باشد به زندان برگردانده شد و در اعتراض به رفتار زندانبانان دست به اعتصاب غذا زد.
کانون نویسندگان افزود موسیوند در زمان اعلام اعتصاب غذای خود گفته که این اعتصاب برای درخواست آزادی، مرخصی یا حتی درمان نیست و در ادامه اعتراضات آبان و در اعتراض به وضع موجود در زندان رجایی‌شهر است و «تنها ابزار مقاومت من، بدنم است.»
بهنام موسیوند چند روز بعد از اعتصاب غذا و در پی وخامت حالش، ششم اردیبهشت ماه از زندان به بیمارستان طالقانی منتقل شده است.
کانون نویسندگان در بیانیه خود افزود: در حالی که بهنام موسیوند بیش از یک سوم حبس خود را نیز گذرانده با وجود وخامت حالش از اعزام به مرخصی درمانی محروم است و در بیمارستان طرف قرارداد زندان و با حضور ماموران امنیتی نیز خانواده و نزدیکان موسیوند نمی‌توانند در جریان روند درمان او قرار گیرند یا بر آن نظارت داشته باشند.
کانون نویسندگان با اشاره به اینکه آنچه بر بهنام موسیوند می‌رود، بارها در زندان‌های ایران تکرار شده و در برخی موارد به فاجعه انجامیده است، خاطرنشان کرد: بهنام محجوبی یکی از این زندانیان بود و این فاجعه در قتل بکتاش آبتین نیز تکرار شد و در فروردین ماه نیز به مرگ مهدی صالحی قلعه شاهرخی، از بازداشت‌شدگان دی‌ماه ۹۶، انجامید.
کانون نویسندگان سخنان مقام‌های قضایی و بخشنامه‌های سازمان زندان‌ها درباره حقوق بازداشت شدگان و زندانیان را اقداماتی برای «فریب افکار عمومی» خواند و افزود: مسئولیت حفظ سلامت و جان زندانیان بر عهده اداره زندان‌ها و حکومت است و محروم کردن زندانیان سیاسی از درمان چیزی جز فراهم کردن بستر مرگ آنها نیست.
پیش از این، سازمان عفو بین‌الملل نیز فروردین ماه امسال در گزارشی با عنوان «در اتاق انتظار مرگ: مرگ‌های در پی محرومیت از مراقبت‌های پزشکی در زندان‌های ایران»، اعلام کرد که از دی ماه سال ۱۳۸۸ تا فروردین سال ۱۴۰۱ عدم رسیدگی پزشکی به مرگ دست‌کم ۹۶ نفر از زندانیان سیاسی منجر شده است.
