با شادباش مجدد سال نو در این روزها بسیاری پیام ها در پوشش و به بهانه تبر یک سال نو رد و بدل، و انچه که غالب برزمینه مو ضوعات بنظر میرسد… انتقال شادی امدن بهار، و امید واری برای دورانی ارام و بدون دغدغه برای ایرانیان، با همه موانع و تردید ها، تاملات و تالمات و… میباشد.
مر اسم نوروزی را که میتوان ۱۵ روز انرا بخوبی مدیریت، با نگاه و هدف سازنده با این فر صت همراه شد نگارنده را تشویق میکند تا به جای انانکه دل در گرو میهن و چگونگی اداره ان از هر لحاظ دارند، و بدلائل موجه (برامده از چگونگی معیارها و اندیشه ها، که قابل درک و لمس است…) امکان یا احساس ضرورت بیان نظرشانرا نمییابند یا نمیتوانند، شاید نمیحو اهند؟ نکاتی را حتی الامکان بطور خلاصه مطرح نماید تا باب اقتراحی را بگشاید و مصداق: گو ئیم دریغ از پار سال مطرح نشود:
۱ – احساس یا وجود امنیت نسبی، که قابل انکار نیست، در حد خود امکاناتی را میسر و فرصتهائی را میتوان در این میان یافت تا، تغییری را در صحنه مدیریت کشور در همین وضعیت نا بسا مان و از طر ق قانون های ناقص موجود، فراهم، و زمینه را برای ورود انانکه مشابه مجلس نشینان فعلی نمی اند یشند، به قوه قانون گذاری..و دیگر مسئولیتهای کلید ی، فراهم ساخت ؟!
بعد از سال ۷۶ که مجلس ششم با ان کم و کیف و با انهمه ماجرای فراموش نشدنی، تشکیل و بر تنور توقعات در حد امکانات، بی انصافی نشود فراتر از امکانات، دمید و بتاریخ پیوست، به دلائل بسیار که بخو بی شاهد بوده اید،…… جامعه فرصت مجددی نیافت، و این تجدید حیات با اگاه شدن جامعه بی تفاوت و اکثریت خاموش، در شرایط امروز، دور از دستر س نمینماید…
بعبارت بهتر، اطاق فکر انحصار طلبان، با برنامه ریزیهای هشیارانه، طی سنوات اخیر، مانع شدند که دگر اندیشان وارد و از تریبونی انهم گسترده و غیر قابل قطع و حذف، پیام و دیدگاه خود را که مناسب روز و زمان است و بطور نسبی کارساز، مطر ح و به اطلاع هموطنان برسانند.
انکار نشدنی است که پخش جریان و مذاکرات مجلس، از رادیو طبق همین قانون اساسی و با همین کم و کیف، از معضلاتی است که از تصو یب ان بسیاری از جماعت درون سیستم، بشدت متاسفند ؟! و در فکر چاره، و این فر صت پیوسته در اختیار و بایستی با برنامه ریزی اصولی، در همین شرایط، از این امکان در مسیر منافع ملی هر چند بطور نسبی، استفاده نمود.
دیدید که علی مطهری چه کرد، و در یکسال مانده از همین تر یبون، چه چیز ها که خواهیم شنید؟!
۲ – باید از هر گونه بی تفاوتی و بی توجهی و حالت های موافق میل شدید دلواپسان و انحصار طلبان، بشدت پر هیز نمود که اینده این ملک و ملت و پیش رفت و یا عقب ماندگی بیشتر جامعه، در شرایط و وضعیت فعلی، به ان، ارتباط مستقیم دارد.
۳ – شرایط کشورمان در منطقه از بسیاری جهات، و در مقایسه با کشور های همجوار میتواند قابل مطالعه و اصلاح باشد… در غیر اینصورت مصداق به جز از کشته ندرویم، تحقق مییابد که فرصت هیچ استخاره نیست… نقش سلیمانی ها و کمک انان در مسیر جلوکیری از مزاحمت های گروهای افراطی، در این مبحث، میتواند قابل تامل باشد.
۴ – کوشش و همت غیر قابل انکار و ستودنی اقای ظر یف که به همه موانع و معضلات اشنا و تمامی جوانب امور این ماموریت و وظیفه بسیار خطیر و حساس را میداند، و تمامی نگرانی های نظام در این مسیر را، میشناسد و به ان متعهد و وابسته است، و در درون سیستم جای دارد…. مو ضوع بسیار با اهمیت، قابل توجه و غیر قابل انکار ی میباشد.
بدون تردید در مسیر رفع تحر یم ها، که تمامی زند گانی روزمره جامعه راتحت الشعاع قرار داده، همه شعار دهندگان و دل نگران ها بمراتب بیش از من و شما، از کار امدی و اثار زیانبار ادامه و چگونگی اثار عمیق و بنیان کن انها، اگاهند، و در خلوت، برختم ماجرا تاکید دارند؟!
مجموعه مذاکره کنندگان، از دل وجان و برامده از میهن دوستی و مردم خواهی، با همه کارشکنی های درونی و برونی، و با تحمل وصف ناشدنی بطور تمام وقت و خستگی ناپذیر به جد، میکوشند.
ظریف نمونه ایست از وجود اندیشمندانی در درون سیستم، که میتواند نوری در جبین این دولتیان بر امده از بغض معاویه در ۲۴ خرداد سال گذشته ( ۹۲ ) بتاباند؟!
این اند یشمند، نقطه امید و الگوئی است، برای دوستانی که در سالگرد ملی شدن نفت تصور میکنند و میگویند و مینویسند که: از ملت، میهن، منافع ملی و…جز نام چیزی نمانده، و اینگونه مقایسه ای را مع الفارغ میشمارند….
هر چند در این مقیاس، جسارتی به مقام والای مصدق کبیر نشده، بل انگیزه ای را ایجاد میکند تا، کار شکنان را از وضعیتی که در ان قرار گر فته و بعبارت بهتر بدست خود گرفتار ان شد ه اند، به حاشیه بیشتر و عیان تر ی براند، و این فر صت مغتنمی است که با درایت و در همین شرایط وانفسا دست یافتنی…
… عزیزان خواننده به نگارنده ایراد نگیرند که، سیستمی چنین الوده را با چنان دولت پاک و منزه ای، که بانی جنبش غیر متعهدها شد، و بقول چرچیل با نوک قلم و با کله طاس استعمار پیر را بزانو در اورد، مقایسه میکند…
که در مثل مناقشه نیست و بر دامن کبریاش ننشیند گرد؟!
ضمن اینکه این تشبیه کوشند گان این وادی را از لحاظ روانی بهتر و بیشتر در مسیر مرتفع ساختن موانع اسایش احاد جامعه گرفتار و صبور و…تشویق میکند.
۵ – ماجرای مطهری در مجلس و شیراز، رای نیا وردن اخیر هاشمی، برنامه های اقتصادی، بهداشتی و.سایر اهداف قوه مجریه، احیاء ساز مان مدیریت و برنامه ریزی…. هر چند بدون تاسیس سازمان امور اداری و استخدامی کشور که به نظر نگارنده غیر کار شناسی و عجو لانه، در زمان دولت اقای خاتمی، در ساز مان بر نامه ادغام و سپس منحل گر دید….کار عظیم نیروی کلان در اختیار دولت را کماکان بدون متولی میگذ ارد…از همه مهمتر صراحت گفتار روحانی…. همینطور افشای چهر های تند روی مسلط بر خواب، خوراک، هستی و نیستی جامعه نگران اینده، و بسیاری نکات و تغیرات دیگر… هر چند روی کاغذ و تحت عنوان برنامه، که هنوز فرصت سامان یافتن، نیافته، بیقین و بالاجبار، منشا و پایه تحولاتی در اینده نه چندان دور، خواهد بود.
۶ -….چگونگی ازادی های حد اقلی فردی، جمعی، مطبوعاتی و بیان، تا انجا که از صحبت محصورین در دادکاهها نگران میشوند و به نظر نگارنده، بیان این نگرش از مسئولین، بر امده از امداد غیبی و در مسیر منافع ملت میباشد.
.و بالاخره ممنوع التصویر و سخن نمو دن سید مظلوم خاتمی که دولت را طبق چارچوبهای مدون مو جود کار پردازی بیش نمیداند، بزرگداشت پاشائی بوسیله انبوه جوانان در حضور هزاران نیروی امنیتی شاهد و ارام ومتین، شاید از همه قابل تامل تر، پیام نوروزی رئیس جمهور امریکا، سفره ۷ سین درون کاخ سفید.. که نفوذ فر هنگ قوی ایران را نشان میدهد، ماجرای رحیمی ها و طرح سوء استفاده های کلان و بسیاری نکات دیگر، که اگر فهرست وار حتی مورد اشاره قرار گیرد، مثنوی ۷۰ من کاغذ شود هر کدام مطلبی خاص میطلبد
۷ – جهت پر هیز از اطاله کلام، انهم در تعطیلات عید، که با همه جدیت،پی گیری، برنامه ریزی ها و تبلیغات، نتو انستند نوروز این عید ملی را حذف کنند و از همه مهمتر ملت اجازه نداد، که کم رنگ شود، و هر سال بر شکوه ان از هر لحاظ افزوده میشود…. بعنوان نتیجه گیری پیشنهاد اینکه:
ملت فهیم ایران با پی گیری اخبار و تحلیل درست و اصولی، تحت هیچ شرایطی نبایستی از نقش سازنده و اثر بخش خود، یعنی تقویت روحیه ملی، که رافع معضلات بسیار موجود در جامعه ایران و در میان ایرانیان است، دریغ کند… که… غافل شدن و نقاط نیمه مثبت را انکار کردن، در طریق مروت و مصلحت نیست؟!…
ادامه بی تفاوتی و عدم ایفای نقش مثبت و مفید و موثر، نابسامانی ها را تشدید و به حضور افراد غیر واجد شرایط بر مناصب کلان، نمایندگی ما دام العمر مجلس، با همین کم و کیف،عدم پاسخگوئی و….کماکان خواهد انجامید و روال عوام گرایانه و حکومت شعار و… ادامه خواهد یافت، و دولت روحانی دولت مستعجل خواهد بود، و در ان شرایط و زمان از دست رفته، تاسف بی حاصل…. تا چه قبول افتد…
ضیاء مصباح