نویسنده: حامد آئینه‌وند

وقتی احزاب، رسانه­ ها و آزادیهای مدنی را سرکوب کردید و با عدم برگزاری انتخابات آزاد و فارغ از نظارت استصوابی مسیر تعامل نمایندگان واقعی مردم که واقعیت ها را به نهادهای فوقانی حکومت منتقل کنند بستید و با اختلاسهای کلان چشم اعتماد مردم را کور نمودید؛ حداقل اینقدر شرافت و انسانیت داشته باشید که اعتراض آنها را به رسمیت بشناسید

این درک جامعه شناختی دوستان اصلاح طلب از شرایط بالینی جامعه ایران نشان می دهد که به شدت از درک تحولات زیر پوستی در جامعه و نقش مهم شبکه های اجتماعی غافل بودند و گمان می کردند همواره می توانند با ایجاد ترس از هیمنه جبهه رقیب و ترساندن مردم از “دولت پنهان” از آنها به مثابه آلت دستی برای شریک شدن در بخشهایی کم اهمیت قدرت استفاده کنند

چنانچه امروز اعتراضات مردمی علیه ظلم، فساد سیستماتیک و بی عدالتی حاکیمت در شهرهای مختلف ادامه پیدا کند اهمیت سیاسی نه دی که مشروعیتی ساختگی و با همت گسیل نیروها از شهرهای مختلف به تهران صورت گرفت را در تقویم سیاسی جمهوری اسلامی بی اثر خواهد کرد

 مواضع حسن روحانی اندکی پس از پیروزی در انتخابات و متعاقب هشدار حاکمیت در هم سرنوشتی با بنی صدر و بازداشت برادر ش و هم چنین بازداشت برادر جهانگیری به سرعت تغییر کرد

وقتی بودجه ما را نهادهای نظامی و امنیتی و مراکز به اصطلاح فرهنگی که به جای فرهنگ سازی در پی خلق ایدئو لوژی و آسمانی کردن همه روی داد های طبیعی و زمینی هستند می بلعند تا ناکار آمدی ها را با “قسمت و مشیت الهی” توجیه کنند طبیعی است که باید به جای نظام مدیریت بحران کار آمد، نظام سرکوب کار آمدی داشته باشیم تا در ذیل آن تحدید و تهدید فعالان رسانه ای، سیاسی، دانشجویی، صنفی که وجدان بیدار جامعه هستند عملی شود

صادق زیبا کلام استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در غیاب بسیاری از نخبگانی که جلای و طن کرده اند، اساتیدی که تسویه شدند و اساتیدی که مجالی برای حرف زدن ندارند به مدد تریبونهای مختلفی که اصلاح طلبان حکومتی در اختیارش می گذارند “خاتمی وار” از نظام دفاع می کند

دعوای او و لاریجانی ها بر سر منافع عمومی نیست. می گوید حالا که من در بازی نیستم بازی آنان را به هم می زنم

باید گفت، جمهوری اسلامی سالهاست با سرعتی کم نظیر بدین سو در حرکت است. به سرنوشت بنی صدر، رجایی، احمدی نژاد، آیت ا.. هاشمی، خاتمی، خامنه ای، کروبی و موسوی نگاه کنید. از روسای جمهور ما و آنان که در اندیشه پوشیدن این ردا بودند، عاقبت به خیری تنها از آن کسی بود که به رهبری رسید. این یعنی از جمهوری اسلامی فقط نامی به جا مانده است

امروزه با شکسته شدن انحصار رسانه ای حکو متها و گسترش شبکه های اجتماعی که به وسیع شدن دامنه آگاهی عمومی کمک شایان توجهی کرده است، پاسخگویی حکومتها به عنوان یک “مطالبه اساسی” مطرح است

چنانچه رفتارهای ناپخته بعضی نظامیان و ایدئولوگ های راست افراطی موجبات تهاجم به کشور را فراهم آورد بازیگران بین المللی تعهدی ندارند که در مسیر اهداف سپاه حرکت کنند، آن وقت نه تنها جمهوری اسلامی که ایران نیز از بین خواهد رفت

روزی که حسن رو حانی در مراسم تحلیفش در دور دوم ریاست جمهوری از مرحوم آیت ا.. هاشمی که پیرامون در گذشت او هم ابهاماتی بود یادی نکرد مشخص شد اسبی که او برای دور دوم ریاست جمهوری زین کرده است، آن اسبی نیست که با آن به میدان رقابت با رئیسی پا گذاشته بود

چند روز مانده به هفتم آبان ماه سالروز کورش بزرگ، تمامی دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی دست به کار شدند تا به هر شیوه ممکن از تجمع دو ستدارن کوروش و پاسداشت مایه فخر ملی ما در پاسارگاد جلوگیری کنند

غوغای به وجودآمده بر سر مساله سپنتا نیک نام در شورای شهر یزد سیاسی است و نظام علی رغم آگاهی به ابعاد منفی لغو عضویت این فرد در شورای شهر یزد، دست به این کار زده است

روحانی اگر دید امنیتی درست و بلند مدتی داشت می فهمید که دانشگاه آینده سیاسی او را تضمین می کند نه معامله با حاکمیت. انتخاب غلامی بازگشت به عقب هم نیست پشت کردن به دانشگاه است

حسن روحانی به بار معنایی کلمات توجه کند و در شرایطی که وعده رفع حصر محقق نشده و برجام جز نجات جمهوری اسلامی از بحران مالی، دست آوردی برای مردم عادی کوچه و خیابان نداشته است صحبت از محبوبیت سپاه در میان مردم نکند. این حرفها همان حکایت نمکی است که به زخم می پاشند…

می‌خواهم توضیح بدهم چرا صدای حکومت در این پرونده مسموع نیست و جدی گرفته نمی‌شود

اگر جمهوری اسلامی و ترکیه استقلال کردستان را به منزله تهدیدی علیه خود تلقی می کنندچاره ای جز تقویت دموکراسی در کشورهایشان ندارند در غیر این صورت آب به آسیاب رویای کردستان بزرگ می ریزند

وقتی حداقل ۵۰ هزار زن در ورزشگاه آزادی آزادنه بتوانند شعار دهند رفته رفته خواهند توانست که متناسب با وزنشان نیز عرصه عمومی را تسخیر کنند. نگرانی اساسی از ورود زنان به ورزشگاه، در خواستهای دومینووار زنان برای گرفتن دیگر حقوق انسانی نیز هست….نگرانی چون ادوار گذشته جنس اخلاقی و دینی ندارد…..نگرانی کاملا سیاسی است

جناب آقای رو حانی اگر به جای دفاع از حقوق مسلم و انسانی ژنهای به واقع خوبی چون مهدی خزعلی که پر سشگری از استبداد را به جای همراهی با آن بر گزیده اند و تا پای جان ایستادند سیاست صبر و سکوت را پیشه کردید یقین بدانید که این سیاست معنایی جز اسارت آینده شما در بر نخواهد داشت

او نهایتا پس از کوشش های ناکام بسیار برای رفتن به پاستور به پارکینگ رهبری یعنی” مجمع تشخیص مصلحت نظام” رفت و پرونده سیاسی اش بسته شد

ادامه حصر و مرگ رهبران در حصر از نگاه حاکمیت ریشه امید به تغیرات را می خشکاند و البته شخصیت های نمادین تحول خواه را نیز همزمان از میان بر می دارد و حیثیت سیاسی روحانی، خاتمی و اصلاح طلبان را هم به شدت ملکوک می کند چون نه تنها نتوانستند حصر را بشکنند بلکه با این وعده پی در پی در انتخابات پیروز شدند و خلف وعده کردند

حسن روحانی مرد پیروز انتخابات ۹۲ و ۹۶، اگرچه کاسب کارانه ولی با موج سواری بر احساسات حامیان جنبش سبز، با وعده رفع حصر که در واقع نمادی از جنبش مردمی است که رهبرانش زندانی اند و مطالباتی که کمابیش تحول خواهانه و آزادی خواهانه است به پیروزی رسیده است

او جانش را به میدان هماوردی با استبداد دینی آورده است تا حاکمیت هزینه “عدم گردن گذاری به حاکمیت قانون” را پرداخت کند.مهدی کروبی فرزند احمد بار دیگر صدایش را با اعتصاب غذا بلند کرده است تا شاید در آخرین روزهای حیات با صدای بلندی که هیچ گاه خفه نشد به رئیس جمور ما بگوید: خودتان را به خریت نزنید …

آغاز جوان گرایی با ورود چهره ای امنیتی به کابینه در پست وزارت ارتباطات، بدترین پیام ممکن حسن روحانی به نخبگانی است که از او حمایت کردند. او با این انتخاب نشان داد اعتماد به کسانی که سوابق امنیتی دارند کمتر می تواند در ست باشد،چرا که همواره امکان دارند امنیت خود را با امنیت مردم معامله کنند

در واقع رهبری نظام علاوه بر اینکه نظر خود در اداره کشور را از طریق عزل و نصب هایی که به موجب قانون اساسی بر عهده اوست اعمال می‌کند و تقریبا بیش از ۸۰ در صد قدرت سیاسی به مفهوم علمی آن را شامل می‌شود اعضای مجمعی را نیز مستقیما منصوب می‌کند که قرار است در مناقشات میان شورای نگهبان و مجلس شورای اسلامی داوری کنند

در پیوند خودش با محمد مصدق نخست وزیر وقت ایران می نویسد: اکنون، خوشبختانه، همان‌طور که دکتر مصدق تز “اقتصاد منهای نفت” را طرح کرد، تا استقلال نهضت را پی‌ریزی کند و آن‌را از بند اسارت و احتیاج به کمپانی استعماری سابق آزاد سازد، تز “اسلام منهای آخوند” در جامعه تحقق یافته است و این موفقیت موجب شده است که هم اسلام از چارچوب تنگ قرون وسطایی و اسارت در کلیساهای کشیشی و بینش متحجر و طرز فکر منحط و جهان‌بینی انحرافی و خرافی و جهالت‌پرور و تقلیدسازی، که مردم را عوام کالانعام بار آورده بود

اپوزیسیون تقلبی نظام سیاسی یعنی اصلاح طلبان که بیشترین مشکلشان این است که چرا ولی فقیه از جناح رقیب است و از آنان نیست و با ساختار نظام مشکلی ندارند توفیق داشتند که عده کثیری را برای شکست رقیب روحانی پای صندوق ببرند

چرا هر کسی و از هر قشری و قماشی از سیاستمداران حرفه ای و فعالان حزبی تا ورزشکاران، بازیگران، داوران فوتبال،آقازاده ها و…. به خودشان جرات می دهند بی آنکه دارای کمترین تخصصی در حوزه مدیریت شهری یا مدیریت سیاسی باشند پادر عرصه انتخابات مجلس یا شوراها بگذارند

جنبش دانشجویی در ایران پس از انقلاب حوادث مختلفی را از سر گذرانده است. تا آنجا که زورش رسید در برابر انقلاب به اصطلاح فرهنگی مقاومت کرد. انقلابی که به جای پاکسازی عناصر ظاهرا نامطلوب دانشگاهی اعم از استاد و دانشجو، دقیقا کار کردی متضاد داشت و کوشید تا دانشگاه را از هر نشانه فرزانگی و نخبگی پا ک کند