نویسنده: دکتر جلال ایجادی

نبود بینش زیست محیطی در سیاست و اقتصاد و صنعت و شهرسازی، تخریب و تراژدی طبیعی را بطرز وحشتناکی میگستراند

چهلمین سالگرد انقلاب زیانبار اسلامی است. معنای این انقلاب چیست و نتایج آن چه بود؟ جامعه روشنفکری و سیاسی ایران در جستجوی توضیح این چرخش تاریخی است و چه بسا ما نیازمند گذر تاریخ هستیم تا تاریکی‌ها بیشتر روشن شود ولی بنظر می‌رسد این انقلاب یک بازگشت ارتجاعی و انفجار گندابهای دینی و عقب ماندگی اجتماعی بود

یهود ستیزی در جهان و ایران چگونه قابل فهم است؟ طی دو سال اخیر تعداد زیادی یهودی در فرانسه و اروپا کشته شدند. چندی پیش یک آمریکایی یازده یهودی را در کنیسه کشت. طبق آمار در فرانسه تبلیغات و اقدامهای ضدیهودی نسبت به سال پیش ۶۹ درصد افزایش یافته است. در برخی کشورهای عربی یهودی ستیزی بسیار قوی است

این نواندیشان ایدئولوژیک که خود را اصلاح طلب و تحول خواه معرفی میکنند در طول این چهل سال نشان دادند که قادر به اصلاح اسلام نیستند

چهل سال از عمر جمهوری اسلامی گذشت و امروز بحث مرکزی آن است که چه الگوئی میخواهیم جای قدرت کنونی بگذاریم؟ در این نوشته به دو مفهوم آزادی و دمکراسی نگاهی می اندازیم

زبانهای ایرانی بسیار متنوع میباشند. در ایرانی یکپارچه و دمکراتیک و غیرمتمرکز، وجود زبان ملی فارسی، در تضاد با شکوفایی زبانهای دیگر نیست

در ایران نقد روشنفکرانه در همه عرصه‌ها یک ضرورت کامل است. فرهنگ دینی و استبدادی در جامعه استعدادهای هنری بیشماری را ناتوان و یا نابود نموده است، حال آنکه ما برای زیستن و آینده خود نیازمند هنر و فرهنگ و توسعه آن هستیم. وابستگی روانی به اسلام و ازخودبیگانگی ناشی از آن، خلاقیت هنری و مضمون و اشکال هنری را محدود نموده و موانع متعددی در راه پویایی و انکشاف آن بوجود آورده است. جامعه سکولار نیازمند هنر و آزادی خلاقیت است

رژیم شاه نیز با اجرای سانسور در جامعه و با حمایت از اسلام و پشتیبانی بسیاری از روحانیون مانع رشد انتقاد دین و مانع رشد سکولاریسم فلسفی و فکری و سیاسی بود

اسلاموفیل‌های ایرانی در داخل کشور و خارج نقش بسیار منفی در جامعه ما بازی میکنند زیرا آنها با آزادی اندیشه مقابله کرده و خواهان تعطیل نمودن انتقاد علمی و با صراحت و شجاعانه علیه دین اسلام هستند

این رژیم در بحران کنونی یا مجبور به عقب نشینی بیشتر خواهد شد و یا مقابله جوئی و سیاست اتمی را ادامه خواهد داد، در هر دو حالت هدف جامعه باید انزوای رژیم و برچیدن آن باشد. تا زمانی که حکومت اسلامی، حاکم است ما آسایش و صلح را نخواهیم دید

جامعه بیمار کدامست؟ آن جامعه‌ای که در «قدسیت» فرورفته، منابع هوشیاری و نیروهای فکری خود را به هدر داده و نابود می‌کند و ناتوان از بکار گیری خرد خلاق انسانی برای بهروزی و آزادی انسان است

آیا اندیشه مارکس امروز کارآیی و تازگی خود را حفظ کرده است؟

اسلام عامل سقوط ارزش های انسانی در جامعه است. جامعه ایران در طول تاریخ، آنجا که با اسلام نزدیک شد یا زیر سلطه اسلام قرار گرفت، باخت و ضربه خورد. تمدنها روی یکدیگر تاثیر میگذارند و می آموزند. ولی «اسلام قرآنی» برای ایران جز یک آسیب بزرگ چیز دیگری نبوده است

راه برون رفت از بحران سیاسی کنونی با نفی کامل این نظام دینی و تمامی هیات حاکمه و تمامی سیاستهای فسادانگیز آن، امکان پذیر است

چهل سال از تخریب محیط زیست ایران توسط حکومت اسلامی میگذرد و چهل سال است که سرکوب و تهمت و توطئه علیه کنشگران محیط زیست ادامه دارد. اولین بار نیست که حکومت اسلامی دست به جنایت میزند و به دروغ ادعا میکند که فرد دستگیر شده «جاسوس» بوده یا «خودکشی» کرده است

در بطن جامعه تمایل فزاینده برای گذار از جمهوری اسلامی وجود دارد. در جنبش اخیر شعارهای اقتصادی و ساختار شکن وجود داشت و شعارهای موافق اسلام غایب بود. در این جنبش کل هیات حاکمه و قدرت سیاسی ولایت فقیهی مورد هدف قرار گرفته بود. این جنبش تجربه‌ای برای رفتار پخته تر و متین تر جهت دمکراسی و قدرت سیاسی سکولار بود

مباحث فلسفی در جامعه یک امر اساسی است. اگر فلسفه را در تنوع آن در نظر داشته باشیم و فیلسوفان را گوناگون بدانیم، بنابراین بآسانی می‌توان تمامی گرایش‌ها و سلیقه‌ها و بینش‌ها در عرصه فلسفه را مورد توجه قرار داد و امکان ترویج آن را در جامعه فراهم ساخت

با سلطه دین اسلام، مردم ایران و تاریخ ایران بازنده شدند. در کنار روحانیت، نواندیشان دینی نیروی ایدئولوژیکی بازتولید اسارت روانی و فرهنگی می باشند، آنها به عقلانیت کمک نکردند، آنها شیعه گری را در برابر خردگرایی انتخاب کردند و شهروندان را به بندگان تقلیل دادند

روشنفکران ایرانی در برابر این همه اقدامات تروریستی واکنش لازمه و اندیشمندانه‌ای ندارند و به ریشه‌های این تروریسم دولتی و حزبی و گروهی توجه نمی‌کنند. استعمار دین اسلام با تعرض علیه سرزمین پارس و سایر سرزمین‌ها آغاز شد و هم اکنون به گونه دیگری به پیشروی خود ادامه می‌دهد

اسلام یک دین توتالیتر و استعماری است و تسلط خشونتبارعربهای اسلامی بر ایران یک حاکمیت استعماری بود. آخوند و نواندیش دینی این تجاوز استعماری را «تصرفات اسلامی» می‌خوانند و نخبگان انبوهی از روشنفکران و سیاسیون ایران در مورد این استعمار سکوت کرده و نقد این استعمار را نابجا می‌دانند. برپایه تحلیل تاریخی و آنتروپولوژیک، مدافعان اسلام مدافعان استعمار هستند و روشنفکران خاموش، مسخ شدگان‌اند

ما هوش و هویت فکری مستقلانه و فرهنگی ویژه خویش را از دست دادیم، به دشمنان فرهنگی خود عادت کردیم و از خودبیگانه شدیم. ما طی حوادث تاریخی و زیر سلطه ایدئولوژی اسلامی و خفقان و آدمکشی مستبدان بالا و پائین، مسخ شدیم و بدی به خوبی تبدیل شد و زشت به مقدس ارتقا یافت. جامعه در خدمت اسلام قرار گرفت و شاه و شیخ و نواندیش دینی هریک بسهم خود، ما را در ایدئولوژی اسلامی به بند کشاندند

استالین و خامنه ای دو دیکتاتور بزرگ هستند، ولی دیکتاتورهای کوچک نیز در جامعه فراوانند. شرایط و فرصتها و شبکه ها و لحظات تاریخی و نیز زیرکی و توانایی توطئه گری، دیکتاتورهای کوچک را به دیکتاتورهای بزرگ تبدیل میکند

آنچه مسلم است جامعه ما با قدرت سیاسی شیعه همیشه بازنده بوده است. ایدئولوژی اسلامی و فقه شیعه همیشه در خدمت منافع تنگ نظرانه قرار داشته و مانع هرگونه پیشرفت متمدنانه و آسایش همگانی و آزادی انسانها است

نقد هرمنوتیک قرآن در ایران غایب است و جامعه روشنفکری، با این روش علمی آشنایی ندارد. جامعه نخبگان دستخوش آرکائیسم فکری است و نیازمند یک تحول فرهنگی و فلسفی می باشد. گسترش بررسی هرمنوتیکی و علمی در باره قرآن، پایه نقد رازگرایی دینی است

یکی از ویژگی های دوران کنونی رشد پوپولیسم در جهان است و جایی که پوپولیسم رشد می کند متانت خردگرایانه عقب نشینی می کند. پوپولیسم، در شکل چپ و راست، نوعی توتالیتاریسم خلق گراست و هدف اش جذب هیجانی و اطاعت توده برای مقاصد فردی و ایدئولوژیک است

ما نباید سقف نظردهی خود را به گفتمان مذهبی محدود کنیم. ما باید اندیشه خود را با پارادایم های عصر مدرن آموزش دهیم. ما باید در عصر روشنایی بمانیم و آگاه باشیم که انتقاد به جهان کنونی و نظام دمکراتیک فکر ما را تقویت خواهد کرد. جامعه ما از اسلام ضربه مهلک و ساختاری خورده است

جامعه ایران دچار یک بیماری ایدئولوژیک خطرناک است. این بیماری، ایدئولوژی تبعیض توتالیتاریسم و اسلام‌گرایی و نازیسم است. آنچه که در باره “گورخواب‌ها” گفته شد و انجام شد، بیانگر چنین ایدئولوژی خطرناک و ضدانسانی است

توده ها برای هیتلر کف زدند و چشم خود را در برابر کوره های آدم سوزی بستند و توده ها برای خمینی زنده باد گفتند و خود را فدا کردند. توده خرافه زده از ارزشهای ترقیخواهانه دور بوده و در خدمت ارتجاع است و بنابراین توهم و خرافه آنان ارزش مثبتی بشمار نمی آید.