نویسنده: محمود خادمی

با انتشار گسترده فیش های چند صد میلیونیِ حقوق مدیران دستگاههای دولتی در فضای مجازی؛ گوشه های دیگری از فساد ساختاری نظام و بساط دزدی و غارتگری مدیران ومسئولین نهادها افشاء و بسرعت به ولوله ای اجتماعی تبدیل گردید

حکومتی که خود سرچشمه همه ستمها؛ فسادها و اعمال ناروائی که در حاکمیتش اتفاق می افتد؛ میباشد. دیگر علاوه بر عدم مشروعیت هیچ دلیل عقلی و عرفی برای ادامه حیات آن وجود ندارد

آنکه آزادی ات را می دزدد؛ نانت را دزدیده است «آلبر کامو»

شاید بخاطرهمین کاراکترِ بی پرنسیبی و بی مرزی اصلاح طلبان است که “وندی شرمن” نماینده امریکا در مذاکرات هسته ای در باره انتخابات ایران میگوید “انتخابات ایران بین میانه روها و تند روها نیست؛ بلکه میان “تند روها” و “تند روترها” است “.

پیکره ی نحیف و در هم شکسته نظام هم؛ پیشاپیش امکان جراحی در بالاترین سطوح نظام ــ رفسنجانی و روحانی ــ را از ولی فقیه سلب کرده است و این یعنی بن بست و گرفتاری چه کنم؛ چه کنمِ ولی فقیه و نا توانی از اتخاذ موضع

آنجا که آزادی نیست؛ اگر رأی دادن چیزی را تغییر میداد؛ اجازه نمی دادند که شما رأی بدهید. « مارک تواین نویسنده و طنز پرداز امریکایی »

تضاد اصلی جامعه ایران دیگر تضاد کار و سرمایه ــ کارگر و سرمایه دار ــ نیست. بلکه این تضاد؛ استمرار نظام استبداد دینی است که با دستاویز دین هم آزادی را از مردم گرفته و خواسته های آزادیخواهانه آنان را سرکوب میکند و هم نان را از سفره های مردم به یغما میبرد

بحران ناشی از توافقات اتمی وقتی با بحرانهای اقتصادی و اجتماعیِ و فرهنگیِ گریبانگیر نظام جمع میشود؛ با سرنوشت و آینده رژیم ارتباط تنگاتنگی مییابد

برای ریشه کنی اعتیاد و پاکسازی جامعه از سموم مرگ آور اعتیاد باید؛ حقوق شهروندی؛ آزادیهای فردی و اجتماعی؛ کار و امنیت شغلی؛ رفاه و آسایش روانی و….. برای مردان و زنان ایران تأمین و تضمین شود

مصدق تا پایان زندگی خود وفادار به آرمان حاکمیت ملی؛ استوار و سازش ناپذیر باقی ماند و سرانجام در ۱۴ اسفند ۱۳۴۵ در حالی چشم بر جهان فرو بست که اجازه ندادند حتی پیکر پاک این راد مرد بزرگ همانگونه که خود وصیت کرده بود در کنار مزار شهدای ۳۰ تیر ۱۳۳۱ به خاک سپرده شود

سابقه سیاسی و مبارزاتی مصدق به دوران مخالفت با گزینش “رضا خان ” بعنوان پادشاه ایران؛ بر میگردد که آن را مغایر با اصول مشروطیت میدانست. مصدق بخاطر همین مخالفتها و مبارزات اش بیشتر دوران حکومت رضا شاه را یا در تبعید و یا در زندان بسر برد

هر دولتی؛ موظف است نشانه و نماد حاکمیت ” اراده عمومی ” جامعه خود باشد و مردم آن جامعه و کشور از طریق دولت خود به امنیت؛ آزادی؛ رفاه و عدالت و … برسند

شروع و تشدید پروسه ای رهائی بخش؛ سکولار و دمکراتیک؛ ضد بنیادگرائی اسلامی و نژاد پرستی یهودیت از جانب مردم فلسطین و اسرائیل تنها راه باقیمانده برای حل این معضل است

خشم و بیزاری ضرورت مبارزه ای ملی برای رهائی از ستم و سیاهی آخوندهای حاکم و بر قراری یک “حکومت ملی” را دو چندان کرده است