جنگ در غزه و جشن در بورس سهام نیویورک

بیایید یک بار هم شده پرده های قلابی دعواهای مذهبی و قومی و نژادی را کنار بزنیم تا ببینیم هیولاهای سهامدار شرکت های بزرگ مالی و صنعتی چگونه پشت آنها نشسته اند و در حالی که به میلیاردها دلار سود خود می نگرند، به ریش من و شمای ایرانی و اسرائیلی و عرب و یهودی و فلسطینی و امثال آن می خندند که هنوز داریم به نفع یا به ضرر یهودیت و اسلام و غیره تو سر هم می زنیم

اعتراض سازمان یافته: پاسخ مناسب به هجوم رژیم علیه دانشگاه ها

برخی تصور می کنند که هجمه ی رژیم ابله پرور به دانشگاه ها به خاطر وحشت از بروز دوباره ی جنبش اعتراضی است. نه به طور واقعی، این ممکن است دستاویز و بهانه ی آن باشد، اما قضیه فراتر از این است

این بار می‌دانیم که یک جنبش در راهست

جنبش‌های اجتماعی مهم از اصول شناخته‌ای شده‌ای پیروی نمی‌کنند، هر چند که اشتراکاتی با حرکت‌های پیش از خود داشته باشند

پیام هفتادمین سالروز کودتای ۲۸ مرداد: با آگاهی قیام کنید!

سال ۳۲ این آمریکا و انگلیس بودند که خارج کردن اجباری و کودتاوار جامعه ی ایران از تحول تاریخی طبیعی خویش را برنامه ریزی و به کمک اوباش و نیروهای سیاسی و نظامی خائن و خودفروش اجرا کردند

ضرورت تغییر باورهای ناممکن در مورد تغییر در ایران

یافتن راه حل موثر برای یک مشکل در گرو کنار گذاشتن شبه-راه حل‌های غیر موثر است. در مورد شرایط ایران نیز چنین است. تا موقعی که گرد یک سری افکار و باورها و الگوهای شکست خورده و ناموفق می‌چرخیم ذهن ما به سوی آن چه باید، منعطف نمی‌شود

کسب آمادگی برای یک جنبش سرکوب ناپذیر

فقر این بار سراغ قشرهای پایین جامعه نمی‌رود، این انجام شده است، حالا نوبت به فقر کشیدن تمامی لایه‌های میانی جامعه است و کسبه و کارمندان عالیرتبه و متخصصین (مهندسین و پزشکان) را نیز در برخواهد گرفت. در مجموع این چیزی معادل هشت دهک را شامل خواهد شد. به قول یک رسانه، «شتر فقر پشت در خانه میلیاردهای کشور» نشسته است

فاجعه درازمدت در جامعه کوتاه مدت

ین کم حجم بودن حافظه ی جمعی، که از کوتاه بودن نوع جامعه مان می آید، می رود که این بار بسیار به ضرر ایران و ایرانی عمل کند؛ چرا که، در هیچ کنجی از این حافظه، این گزاره ی ابتدایی حک نشده است که ملت های بسیاری، پیش از ما، از تاریخ و جغرافیای جهان محو شده اند و شاید ما هم قرار است یکی از آنها باشیم

رضا پهلوی در جستجوی گوادولوپ دوم

تلاش رضا پهلوی و این سفر فاجعه بار، که باعث سرشکستگی هر ایرانی دارای غرور ملی است، یک بار دیگر گزاره‌ای را که سالهاست در نوشته‌ها و برنامه‌هایم می‌آورم به یاد می‌آورد:
«سرنوشت یک ملت یا در دست خودش است یا دشمنانش.»
بیایید سرنوشت مان را به دست گیریم.

کودتای شیمیایی علیه‌ خامنه‌ای؟

کارنامه‌ی فجیع، خامنه‌ای را به حلقه‌ی ضعیف زنجیر مافیاهای در قدرت تبدیل ساخته است؛ عنصری که به واسطه‌ی تمرکز و انحصار بیش از حد اختیارات در دست خود می‌تواند کشتی نظام را غرق کرده و تمامی لایه‌های دیگر غارتگر و ثروتمند را به گرداب سقوط برد

انقلاب اجتماعی مدرن داخل و رویای سیاسی کهنه ی خارج

در این جنبش و این بار، اصالت اخلاقی و صداقت است که حرف آخر را خواهد زد. دوران رهبر تراشی از بالا، تدارک روایت جدید کودتای ۲۸ مرداد، نسخه ی تازه ی دزدی انقلاب مردمی ۵۷، ترویج آشکار و پنهان تجزیه طلبی و امثال آن گذشته است

انقلاب اسلامی: محصول مشترک شاه و خمینی

آیا این بار نیز باز شاهد همدستی و همگرایی آخوندهای به خطر افتاده‌ی کنونی در داخل و بازمانده‌ی خاندان پهلوی در خارج برای احیای مجدد اتحاد کاخ و حوزه خواهیم بود؟

آیا می‌گذارند این بار جنبش تبدیل به انقلاب شود؟

تا این جا جنبش از خود هشیاری خاصی نشان داده و با صدا نکردن جریانی که برای صدا کردن آن میلیاردها دلار در چهل سال گذشته خرج شده است نشان داده آن قدرها هم حواس پرت نیست

کورش عرفانی: دشمن معلوم است، دوست را شناسایی کنیم

اقلیتی به اسم رژیم که ملت ایران را به عنوان «دشمن» تعریف کرده و هر که را که در داخل و خارج ضد ملت ایران است «دوست» خود تلقی کرده و به این ترتیب به کمک دوستان برای خود قدرت فراهم کرده است.

قحطی اندیشه در تاریخ سیاسی ایران

تاریخ ایران عمری چند هزارساله دارد، اما یکی از قطعات اصلی معاصر در آن غایب است: تفکر سیاسی. در تاریخ معاصر ایران اثری از یک اندیشه‌ی ساخته و پرداخته شده‌ی سیاسی برای ایران و ایرانی دیده نمی‌شود

کورش عرفانی: با برجام، بی برجام، کار نظام است تمام

این نوشتار می‌آید بر آنست بررسی کند آیا در صورت به نتیجه رسیدن احتمالی برجام، شانسی برای کشور هست که از آینده‌ی تباه بی برجام دوری کند یا خیر

کودتای ۲۸ مرداد یک رویداد نیست، یک روند است

اوباش، نیروهای اجتماعی مترقی را با چاقو و زنجیر تار و مار می‌کنند؛ آخوندها با پوشش مذهبی و خرافی راه را بر هر نوع جریان پیشرو فکری و فرهنگی می‌بندند و دستگاه حکومت نیز به حمایت مالی و مادی و لجستیکی برای تار و مار کردن هر نوع شکل مخالف می‌پردازد

سیل رژیم افکن در راهست

اگر گزارش سال گذشته‌ی صندوق بین المللی پول را مبنا قرار دهیم می‌بینیم که در ظرف دو سال اخیر، بدهی خالص دولت ایران ۲۲۰ درصد افزایش یافته و به ۲۲۷ میلیارد دلار رسیده است

شش بحران در کمین ایران

وخامت جدی اوضاع آب برای نیازهای آشامیدنی، کشاورزی و صنعتی در ایران، به همراه گرمای شدید و غیر قابل تحمل، ریزگردها و توفان های شن، آلودگی هوا و امثال آن زنگ خطری است برای یک سری از پدیده ها

جنگ یا جنبش: دو روش، دو سرنوشت

موقعیت عمومی ایران به نقطه ی جوش خود نزدیک می شود. در این نقطه یکی از این دو سناریو می تواند رخ دهد: جنگ، به دلیل گره ی بازنشدنی پرونده ی اتمی و یا، جنبش مردمی، به دلیل فقر و خشم و اعتراض

ایران: نقشه‌ی راه احتمالی

عبور از ترس و آماده شدن برای رویارویی با نیروی سرکوبگر یک اتفاق نیست، یک شبه نیست، یک روند تدریجی است که می‌توانیم، به طور نمادین، همین آغاز سال ۱۴۰۱ را شروعی برای آن تلقی کنیم

زمان رویارویی سپاه و آخوندها در ایران

نشستن و منتظر و منفعل بودن تا فاجعه بیاید و هر آن چه را در این ده هزار سال تاریخ ساخته‌ایم و حفظ کرده‌ایم ویران و نابود کند و یا، دست به کار شدن و شجاعت و مبارزه را پیشه کردن و نجات دادن میهن عزیزمان برای ساختن یک ایران آزاد و آباد

کورش عرفانی: از رژیم ایران تفاله‌ای باقی مانده و بس

اگر در ابتدای تاریخ بشر، امپراتوری‌ها برای قرن‌ها پای برجای می‌ماندند، در سده‌های اخیر این فاصله کاهش پیدا کرده است

سرنوشت ملت‌های فاقد آگاهی

آگاهی عبارت است از «قدرت تشخیص درست منافع جمعی». مثل هر تعریفی که بخواهد کارکرد عملی پیدا کند این تعریف نیز نخست نیازمند تشریح اجزای خویش است

رژیم‌های احمق چگونه سقوط می‌کنند؟

شاید یک تعریف واقع گرایانه از «دیکتاتوری» عبارت باشد از «تحمیل حماقت با زور». رژیم‌های استبدادی تصور می‌کنند که چون توانسته‌اند حماقت نهادینه شده‌ی خود را با سرکوب و اعدام و وحشت به جامعه تحمیل کنند، موفق محسوب می‌شوند

مذاکرات هسته‌ای: آغاز یا پایان؟

با گذر زمان، مذاکرات اتمی ایران و گروه کشورهای ۵+۱ موضوع به مراحل حساس خود نزدیک می‌شود. برخی از این سری آخر گفتگوها که در جریان است به عنوان فرصت «یا حالا یا هرگز» نام می‌برند

جلوی ضرر را هر موقع بگیرید منفعت نیست

جهان پساکرونا، جهان قرن بیست و یکم، در دهه‌های آینده، کمترین شباهتی به جهانی که در آن ما از قطار پیشرفت بیرون انداخته شدیم نخواهد داشت. نه فقط آن، حتی به دنیای دو دهه‌ی اول قرن بیست و یکم نیز شبیه نخواهد بود

رفتارشناسی رژیم رفتنی

روانشناسی سقوط را می‌توان نوعی «فرار به جلو» ارزیابی کرد. دیکتاتور می‌فهمد که راه گریزش بسته شده است اما به جای تعقل و یافتن راهکارهای مناسب، به احساسات روی آورده و خود را به آب و آتش می‌زند

خروج از نسخه موبایل