وقتی زیدآبادی با مقولهٔ «فیلسوف» بودنِ آرامش دوستدار مناقشه کرد و سپس، موضع برخی از رسانه‌های اپوزیسیون در خصوص «فیلسوف بزرگ» و «متفکر و پژوهشگر سترگ» نامیدنِ آرامش دوستدار را ناشی از علل غیرمعرفتی و سیاسی دید، حقیقتاً سر سوزنی رنجشِ ناشی از تعصب نسبت به شخصی خاص در وجودم ایجاد نشد