برچسب: رضا فرمند

شما روی دست ایران مانده‌اید
شما روی دست آسایش مانده‌اید
شما روی دست آزادی
شما روی دست زندگی مانده‌اند

به پیشواز روز جهانی زن

شاملو هم در جوانی چون بسیاری از روشن‌اندیشان ایرانی زمانش شیفته‌ی آرمان‌های سوسیالیستی شد. این شیفتگی را در پاره‌ای از شعرهای قطع‌نامه چون « قصیده برایِ انسان ماهِ بهمن» و «سرود بزرگ» به روشنی می‌توان دید؛ در این شعرها، شاعر با لحنی حماسی از شورش‌ توده‌ها در گوشه‌ و کنار جهان پشتیبانی می‌کند

خفقان هراسیده
با جان شیرین آن‌همه انسان
با خیالی آسوده، قمار می‌کند
تا شاید شاید شاید در جنگ پروپاگاندا
دستی بالاتر داشته باشد

من خسته‌ام از بُردن تابوت

من خسته‌ام از دیدن طناب‌های حلقه شده،
مغزهای داغان شده
و چهره‌‌های شکسته‌ی مادران و پدرانی
که واژه‌ای نمی‌یابند
تا خون فرزندان‌اشان را در دل‌هاشان ببندند

این دین را چگونه ساخته‌اند

که بزرگ‌ترین میدان‌اش، میدان اعدام است
و نمایشگاه‌ای کوچک در آن
برای پایکوبی و آواز زن نیست

این جامه‌ی عتیق آراسته به خوشنویسی آیه‌ها
که شما جلیقه‌ی رستگاری‌اش می‌خوانید
همیشه به ایران تنگ بوده است

شما معنای راستین واژه‌ها را تهی می‌کنید

و آنها را در کارگاهِ ایمان‌ا‌تان
با هرچه خواستید پُر می‌کنید
چنانچه معنای کشتن را،
با معنای آب خوردن
و معنای شکنجه را،
با معنای نگاه کردن

از کمین سکوت شما بود که کرونا
بر شش‌های پزشگان شورید
از کمین دروغ شما بود که کرونا
پرستاران ماه ایران را پرپر کرد

هولوکاست،
یعنی مرگ می‌اندیشید؛ کینه می‌اندیشد؛
و هنوز می‌توان در کوره‌های کوراندیشی
زیباترین معناها، معنای انسان را سوخت