کنفدراسيون، تاريخ جنبش دانشجويان ايرانی 57 - 1332

نويِسنده: افشين متين

مترجم: ارسطو آذری

 اين کتاب حاوی تاريخچه مهم جنبش دانشجوئی ايران و کنفدراسيون است که خواندن آن را به خواندگان گرامی توصيه می کنيم و مطالعه آن برای فعالان سياسی ايران نه تنها مفيد بلکه لازم است. نوشته متين است و مترجم نيز متين ترجمه کرده است.

نويسنده پس از تاريخچه کوتاهی از جنبش دانشجوئی تا سال1332 مبارزات و تلاش های دانشجويان ايران پس از کودتای بيست و هشتم مرداد را برای رعايت حقوق مردم، اعتراض به ديکتاتوری حاکم، ضرب و شتم، زندان، اعدام و از ميان برداشتن مخالفين زير شکنجه در دوران حکومت محمد رضا شاه به قلم آورده است.  خواندن اين تاريخچه  در هر ايرانی آزادی خواه ايجاد غرور و سرفرازی می کند چون نشان می دهد که مردم و بخصوص دانشجويان ميهنمان در داخل و خارج کشور چگونه برای سرنوشت کشور احساس مسئوليت نموده و در مقابل زير پا گذاشتن حقوق مردم توسط ديکتاتوری به مبارزه برخاسته اند.

با مطالعه اين کتاب می بينيم چگونه مبارزه ای که با خواست رعايت قانون شروع شد و دانشجويان طرفدار جبهه ملی داخل و خارج کشور در آن نقش رهبری را داشتند در اثر تشديد ترورو خفقان توسط رژيم گذشته هر روز از رژيم حاکم بيشتر فاصله می گيرد و عناصر معتدل و طرفداران خط ملی چون نمی خواستند تشديد مقابله را پا به پای ديکتاتوری ادامه دهند، به مرور زمان رهبری را ترک کرده و يا توسط ديگران به حاشيه رانده شدند. ملاحظه می کنيم که چگونه با ادامه و تشديد خشونت رژيم، نفرت و کينه به مرور در دل دانشجويان جا باز می کند و آنها مثلا پس از ترور منصور می نويسند:

"هيئت حاکمه ايران بايد بداند در شرائطی که همه طبقات و گروهها در جامعه به نحو بيرحمانه ای سرکوب می شوند بايد در انتظار وقايعی مانند ترور منصور باشد. اين نتيجه عملکردی است که همه راهها را بر مردم ايران بسته است و همه تلاش خود را به کار می گيرد تا اين حقيقت را پنهان دارد. اما مردم ايران فراموش نمی کنند که هيئت حاکمه خود آغاز گر ترور عليه ملت بود".

متاسفانه اين زنگ خطر نيز رژيم را بيدار نمی کند و او به تشديد خفقان و سرکوب ادامه می دهد و چون رابطه جوانان با نسل های گذشته و رهبران سياسی ملی و با تجربه نيز در اثر محدوديت ها گسسته است، آنها راه مقابله با خشونت رژيم را در تشديد خشونت و دست زدن به مبارزه مسلحانه می بينند و طرفدار سرنگونی رژيم حاکم می شوند.

مطالعه اين کتاب روشن می کند چگونه ادامه اعدام و شکنجه که در آغاز به سکوت گورستان در صحنه سياسی منجر می شد از يک زمان معين به بعد خود مهمترين عامل رشد و تشديد خشونت ميشود.

طرفداران آزادی و دموکراسی می توانند از اين کتاب بياموزند که مبارزه برای اين اهداف اگر از مسير درست و متعادل خود خارج شده و به افراط بکشد نه تنها کمکی به پيشبرد کار نمی کند، بلکه ممکن است خود به عاملی برای حاکم کردن ديکتاتوری خونين تری بيانجامد.

وقتی اين کتاب را می خوانيم نادانی و عقب ماندگی سران رژيم کنونی و آينده آنان که به اين تجربيات جامعه ايرانی بی اعتنا هستند برايمان بيشتر روشن می شود.

سايت مليون ايران