روزنامه خراسان، از بازگشت عباس آقا زمانی، معروف به "ابوشریف"، یکی از بنیاگذاران و اولین فرمانده سپاه پاسداران به ایران داد.

ابوشریف در زمان ریاست جمهوری ابوالحسن بنی صدر، با حکم او فرمانده سپاه شد. یعنی دراوج اختلافات بنی صدر و رهبرای حزب جمهوری اسلامی و به همین دلیل نیز علیرغم همه خدماتی که برای بنیاگذاری سپاه کرده بود، زیر علامت سئوال رفت و سرانجام نیز از سپاه کنار گذاشته شد. البته اکنون علنی شده که کنار گذاشته شدن وی از سپاه به معنای اخراج و یا بازنشستگی او نبوده است. او را که عضو حزب ملل اسلامی بود و در لبنان و اردوگاه های فلسطینی ها، پیش از انقلاب دوره های آموزش چریکی دیده بود، برای ماموریت های مخفی به پاکستان و افغانستان فرستادند. و به این ترتیب، چهره ای که در ابتدای انقلاب، شب ها در تلویزیون ایران؛ هنگام آموزش نظامی به جوانان در اولین پادگان ها و پایگاه های سپاه نشان میدادند، از ابتدای دهه 60 غیب شد و از او خبری در دست نبود تا خبری که اخیرا روزنامه خراسان منتشر کرد. روزنامه ای که در خراسان منتشر می شود و دست آیت الله طبسی پشت آنست. اتفاقا ابوشریف نیز در آنسوی مرز، یعنی در داخل خاک افغانستان ماموریت هائی را انجام میداده که نمی توانسته بی حمایت اینسوی مرز باشد! بویژه که احزاب اسلامی افغانستان نیز عمدتا در خراسان و در حوالی هرات فعالیت داشتند.

روزنامه خراسان نوشت:

فرماندهی عملیات غرب كشور، رئیس ستاد جنگی غرب كشور، نمایندگی شورای عالی دفاع در غرب كشور، قائم‌مقامی كل سپاه و نمایندگی تام‌الاختیار سپاه در سازمان كمك به نهضت‌های آزادی‌بخش جهان از مسئولیت‌های ابوشریف بوده است. ابوشریف در شهریور ۱۳۶۰ به سمت كاردار ایران در پاكستان منصوب شد و در فروردین ۱۳۶۱ به سمت سفیر ارتقا یافت. پس از سه سال مأموریت وی پایان پذیرفت و از وزارت امور خارجه رفت.
او سپس برای ادامه و تكمیل تحصیلات حوزوی در مقطع خارج فقه و اصول به قم رفت. در هنگام اقامت در قم (۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ ه.ش) نمایندگی قائم‌مقام وقت رهبری در امور افغانستان را عهده‌دار شد و تحت همین عنوان، عضو شورای عالی افغانستان بود و زیرنظر ریاست جمهوری وقت (علی خامنه‌ای) فعالیت می‌كرد.

او در هنگامه سقوط دولت دکتر نجیب‌الله در كنار مجاهدان افغان وارد كابل شد. پس از آن كه گروه طالبان بخش‌های عمده افغانستان را به اشغال خود درآورد و كابل در آستانه سقوط قرار گرفت، ابوشریف به همراه تعدادی از مجاهدان و نیروهای جهادی افغان، قبل از سقوط كامل پایتخت با تغییر چهره و ظاهر، از كابل خارج شد و به پاکستان بازگشت.
از آن زمان به بعد در میان طلاب علوم دینی پاكستان زندگی کرد. او به زبان‌های عربی، انگلیسی، اردو و پشتو مسلط است