مادران پارک لاله: اگر مادر نازنینش دراین دنیا نیست هزاران مادر برای اوگریستند ومادران بسیاری در مراسم اش شرکت کردند و یاد او را گرامی داشتند. 

دو سال از اعتراض مردم نسبت به انتخابات سال 1388 می گذرد. تاکنون قاتلین درگیری های آن سال یا پست و مقام گرفته اند و یا راحت  و آسوده زندگی می کنند ولی خانواده هایی که عزیزان خود را ازدست داده اند هنوز در راهروهای قوه قضاییه از این اتاق به آن اتاق می روند و نامه و دادخواست برای مسئولین می نویسند و دریغ از یک پاسخ شایسته برای احقاق حقشان.

18 تیر 78 یک فاجعه و 18 تیر 88 جنایتی دردناک بود و زخم هایی که از آن برجا مانده که دل هر انسان با وجدانی  را به درد می اورد و اشک ها با یادآوری آن روزها بی اختیار سرازیر می شود. دیدن پدرهایی که علیرغم فرهنگ دیرینه کشور دیگر گریستن در مقابل دیگران را برای یک مرد عیب نمی دانند زیرا جگر گوشه های شان را در یک نبرد نابرابر از دست داده اند بدون آن که مجازات قاتلین را ببینند. دل را می سوزاند و جگر را پاره می کند.

دیروز 23 تیر ماه مراسم چهار جان باخته مظلوم قربانگاه  کهریزک بود. چهار لاله سرخ که به دست ماموران حکومت به قتل رسیدند. چهار انسان آزاده: محسن روح الامینی، امیرجوادی فر، محمد کامرانی  و رامین آقازاده  قهرمانی.

این مراسم عصر روز پنج شنبه درمسجد نور با حضور مردم  و البته نیروهای امنیتی برگزارشد و هم چنین مراسمی در منزل شخصی امیرجوادی فر، جوان معصومی که حتی از اشک های سوزان مادر بر گور خود محروم بود برگزار شد. پدر که هم  پدر بود هم  مادر و حال با دلی پر درد این اندوه جان فرسا را به تنهایی بر دوش می کشد، هنوز با لبخند مهربان و با مهمان نوازی خاص مردمان شمال کشور به مهمانان خوش آمد می گوید.