به گزارش فعالان حقوق بشر در کردستان ایران در روز دوشنبه گذشته، یکی از زندانیان سیاسی کرد در بهداری زندان ارومیه جان باخته است.

بر پایه همین گزارش، ناصر خانی‌زاده، زندانی سیاسی اهل بوکان که به ۱۸ ماه زندان محکوم بوده، در پی شدت گرفتن بیماری دستگاه گوارشی، از زندان بوکان به زندان مرکزی ارومیه منتقل می‌شود، اما بر اثر کمبود امکانات درمانی جان می‌بازد.

رادیوفردا در گفت‌وگو با مسعود کردپور، فعال حقوق بشر در کردستان ایران که خود اهل بوکان است، نخست درباره درستی یا نادرستی خبر درگذشت این زندانی سیاسی کرد می‌پرسد.

مسعود کردپور: ناصر خانی‌زاده مدتی پیش به اتهام هواداری از یکی از احزاب مخالف نظام بازداشت شده و توسط دادگاه انقلاب به ۱۸ ماه حبس محکوم شد.

بعد از بازداشت ایشان درشهرستان بوکان به دلیل بیماری به زندان ارومیه منتقل شدند و از آنجا نیز به بهداری انتقال یافتند. ظاهرا امکانات درمانی در داخل زندان کم بوده و ایشان‌‌ همان جا درگذشته‌اند.

• آقای کردپور، چنان که گفته شده است ایشان از بیماری گوارشی رنج می‌برده‌اند. بیماری ایشان در چه حد و مرحله‌ای بوده که منجر به مرگ‌شان شده و چه اقدامات درمانی باید انجام می‌شده که نشده است؟

امکانات زندان از نظر بهداشتی بسیار کم است. خود مسئولین سازمان زندان‌ها و نمایندگان مجلس شورای اسلامی هم در همین یکی دو هفته اخیر به طور مکرر به این مسئله اشاره کرده‌اند. بار‌ها گفته‌اند که ظرفیت زندان‌ها بسیار زیاد است، امکانات بهداشتی بسیار کم است و اگر وضعیت به همین شکل ادامه یابد این زندان‌ها با مشکلات جدی روبه‌رو خواهند شد.

همین وضعیت هم در زندان ارومیه باعث شد که ایشان دیر به بیمارستان منتقل شود و متاسفانه‌‌ همان جا فوت کنند.

• وکیل یا خانواده ایشان چه می‌گویند؟ چه اطلاعاتی در مورد اتفاقی که برای ایشان در بهداری زندان مرکزی ارومیه رخ داده دارند؟

در مورد زندانیان سیاسی که به آن‌ها زندانیان امنیتی هم می‌گویند، برای انتقال‌شان به بیمارستان، مرخصی و یا هر نوع جابه‌جایی‌شان باید نهادهای امنیتی تصمیم بگیرند که این زندانیان به خارج از زندان منتقل شوند. این پروسه سختی است و تصمیم‌گیری در مورد آن مشکل است. به ندرت چنین اتفاقی می‌افتد.

• آن چنان که گفته شده است آقای ناصر خانی‌زاده تنها به ۱۸ ماه حبس محکوم بوده است، اتهام یا حکم ایشان خیلی سنگین نبوده است.

البته ربطی ندارد. همین اندازه که شهروندی توسط نهادهای امنیتی بازداشت می‌شود، به عنوان زندانی سیاسی و امنیتی محسوب شده و هر میزان زندانی که برایش در نظر گرفته می‌شود باید تا آخر دوران حبس، تحمل کند و مرخصی هم به آن‌ها نمی‌دهند.

در همین زندان ارومیه افرادی هستند که ۲۰ سال است به اتهامات امنیتی در زندان هستند و حتی یک ساعت هم به مرخصی نرفته‌اند.

اما در این مورد، مسئله درخواست مرخصی مطرح نبوده است. یک زندانی سیاسی بیمار بوده و قاعدتا باید به بیمارستانی مجهز منتقل می‌شده است.

بله. اما در این گونه موارد مرخصی استعلاجی وجود دارد. این نوع مرخصی معمولا به توصیه پزشکان درون زندان اعمال می‌شود و زندانی تا زمان بهبودی نسبی به مرخصی استعلاجی می‌رود و توسط خود خانواده در بیرون زندان مداوا می‌شود و مجددا به زندان برمی‌گردد.

برخی موارد هم هست که خود زندان، زندانی را به بیمارستان مجهزتری در خارج از زندان می‌فرستد و زندانی در آنجا مداوا می‌شود و بعدا برمی‌گردد. ولی در این گونه موارد به ندرت اتفاق می‌افتد که زندانی سیاسی را به خارج از زندان منتقل کنند.