سحر مفخم

مدرسه فمینیستی: صبح روز سیزدهم شهریور سال 1389 ، نسرین ستوده وکیل مدافع تعداد بسیار زیادی از فعالان جنبش های اجتماعی و به ویژه جنبش زنان، با قدم هایی راسخ و استوار و با احترام به قانون، در پاسخ به  احضاریه رسمی برای حضور در دادگاه اوین، که در روز 8 شهریور ماه آن سال با هجوم ماموران به خانه اش به دستش رسیده بود،  خود را به دادسرای اوین معرفی کرد.

غروب روز سیزدهم شهریور سال 1389، رضا خندان همسر نسرین ستوده و وکیل او اعلام کردند که  مسئولان زندان اوین بدون احترام به قانون،  نسرین ستوده را بازداشت کردند.

اکنون در سیزدهم شهریور سال 1390، یک سال از روز بازداشت نسرین ستوده می گذرد، یک سالی که 120 روز آن را او در انفرادی سپری کرده و روزهای بسیاری از این حبس 365  روزه را در اعتصاب غذا و در عزاداری پدر و در سوگ هاله و هدا ....

 امروز سیزدهم شهریور سال 1390  یک سال پس از این واقعه به کارنامه فعالیت های  یکساله نسرین ستوده  در زندان می نگریم و شگفتا که  کارنامه ای است بس  درخشان و همچنان تاثیر گذار... نه انگار که او "بندی" است و ما "آزاد"...!!

تلاش های قانونی نسرین ستوده برای دفاع از حقوق زندانی، تلاش های آرمانی او برای رسیدن به خواست های ملموس و عینی زندانی، عزاداری یکه و تنها برای پدری که در دوری از او جان داد، مهربانی و مادری برای مهراوه و نیما با نامه های محبت آمیز و مسولانه، همسری و مهرورزی به  رضا خندان با دستان دستبند زده ای که عشق از آن می بارید، اعتراض های قانونی و منطقی به حکم های غیر عادلانه ، قلم زدن برای هاله هم بند جانباخته اش، چشم پوشی از دیدار عزیزان و وصله های تن  اش به امید کاشتن نطفه  احترام و امنیت برای خانواده همه زندانیان و... همه و همه کارنامه ای از او به جای گذاشته که حکایت از میزان دلسپردگی یک  زن به عشقی عمیق و زمینی  دارد: عشق به انسان و آزادی.