جماران در گفت وگو با آیت​الله سید جواد علم الهدی از قدیمی ترین شاگردان خمینی نوشت: در دوران آیت الله بروجردی، قضیه نواب صفوی و اخراج آنها از مدرسه فیضیه، امام سر کلاس یک مرتبه از جریان نواب چیزی نگفتند و در قبال او موضعی نداشتند.

حتی وقتی یکبار از امام در نوفل لوشاتو پرسیدند که چرا در دوران مصدق، با وجود هزاران شاگرد چیزی نگفتید؟ ایشان گفتند 'چون برای خدا نبود، من مصلحت نبود چیزی بگویم'.

آقای اشراقی می گفتند که وقتی تازه داماد امام شده بودم، ایشان پرسیدند 'آقای اشراقی بیرون چه خبر است؟' من گفتم که صدرالاشراف، قائم مقام رفیع و... در حال رفت و آمد به قم هستند تا شاه به دیدن آیت الله بروجردی بیاید و من تعجب می کنم که ایشان این دیدار را می پذیرد. امام هم گفتند که 'آقای اشراقی! نسبت به آقای بروجردی نباید اعتراضی داشت؛ فعلا علم و پرچم در دست ایشان است. ایشان هرچه در مصلحت دین باشد، همان را می گوید'. آقای اشراقی هم گفتند که من خواستم فقط خبر را نقل کنم و نظر خاصی ندارم. من این خاطره را سالها بعد در نوفل لوشاتو شنیدم.

امام اصلا تقیه را به معنای مرسوم آن زمان قبول نداشتند. ایشان می گفتند که 'تقیه مربوط به وقتی است که اسلام در خطر نیست و من می بینم که اسلام در خطر است، بنابراین باید حقایق را گفت'.

از: خبر آنلاین