نام خِرَد را ز دفتر زدودیم

در بر سپاه ِ تباهی گشودیم

دین،  دانه افکند و در کام ِ ظلمت

با آز ِ این دانه ، دام آزمودیم

زانسان که پیران ربودندمان عقل

ما نیز عقل از جوانان ربودیم

بادِ بهشتی دروغین ، چنان زد

برما ، که آتش برآتش فزودیم

تاریخمان واپس افکند و ماندیم

مهجور از آن کاروانی که بودیم

حالی بر این عرصه ، یا نیم سوزی

یا تلِ ّخاکستری ، غرق ِ دودیم

زینسان که دشمن  به ما سرفرازد

ما پیش ِ تاریخ ، سر درفرودیم

محسود ِ وَحشیم و در قعرِ ویران

محصور ِ اصحاب ِ کور و کبودیم

ما پیش ِ تاریخ ، خواریم زیراک

این حاصل از کِشته ی خود دُرودیم

وین تلخ و ناگفتنی قصه را نیز

از قصّه گوی ندامت شنودیم

م.سحر

پاریس ــ 14/12/2011