هموطنان گرامي،

 

از  روز 14 تير عده ای از زندانيان سياسی اوين به منظور پافشاری برای رسيدگی به پرونده ی عاملان سرکوب 18 تير 1378 و گراميداشت خاطره قربانيان آن و اعتراض به يورش نيروهای انتظامی به منزل والدين دانشجوی زندانی پيمان پيران، و اخراج آنها از خانه شان دست به اعتصاب غذا زده اند. اهميت اين اعتصاب غذا شکستن سکوت و به دست گرفتن پرچم مقاومت و اعتراض عليه نظامی است که پس از انتخابات  بيش از هر زمان ساختگی تر مجلس هفتم همچنان، و بخصوص در ميان نسل جوان،  احساس انزوا و نگرانی می کند و  کوشش دارد چون گذشته با توسل به ارعاب دانشجويان، بستن روزنامه ها و ريختن به خانه های مردم، اذيت و آزار زنان و جوانان به بهانه بد لباسی و با سرهم بندی فضاحت بار دادگاه زهرا کاظمی از موضع زور و قلدری و دهن کجی به افکار عمومی ايران و جهان، در افق تاريک آينده ی خود روزنه ای باز کند.

 

نظام  حاکم، درست هنگاميکه جهان  برای اتهاماتی همچون حمايت جمهوری اسلامی از تروريسم، تلاش برای دستيابی به سلاح اتمی کشتار جمعی و نقض حقوق بشر در ايران شواهد و مدارک غير قابل انکارتری را گرد آوری می کند، همچنان می کوشد تا با اقدامات زيانبخش و ضد منافع ملي، نظير گروگان گيری  اعضا سفارت آمريکا در سالهای اول موجوديتش، تلفيقی از بلوف، تحريک و تهديد باج خواهانه در سياست خارجی (مثل مصادره چند قايق انگليسی در آب های مرزی با عراق، دامن زدن به نگرانيهای موجود در جهان نسبت به نوع استفاده از انرژی اتمي) نمونه هايی از سياست خارجی خود را ارائه دهد. اين ادعا که چنين تحريکاتی از جانب گروههای خود سر انجام می پذيرد قابل قبول نيست زيرا که ديکتاتوری هميشه از هر گونه حرکت غير قابل کنترل وحشت داشته و به سرعت عاملين چنين حرکت هائی را از ميان برداشته است. ديکتاتوری ولايت فقيه آگاهانه با اين مهره ها بازی ميکند و از اين نيز که هستی جامعه را در اين بازی به خطر اندازد، ابائی ندارد، چون عليرغم سکوتی که به جامعه تحميل کرده است، از گسترش نارضائی و تنفر روز افزون مردم نسبت به خود آگاه بوده، از آينده خود بسختی بيمناک است.

 

پس از انتخابات مجلس هفتم و سلب کامل حق حاکميت از مردم، رژيم احساس پيروزی ميکند و کوشش دارد سياست های هميشگی خود مبنی بر ايجاد بحران در داخل و دشمن تراشی در سطح بين الملی را تشديد کند. در اين شرايط که رژيم جمهوری اسلامی حتی در نظر کسانی که در سال های نخست انقلاب اسلامی برای آن حقانيتی قائل بودند، بيش از هميشه از دست داده است و تلاش فراوان بکار ميبرد تا قدرت کنترل و توان مانور خود در سطح بين المللی را به نمايش گذارد،  اعتصاب غذای دوازده زندانی سياسی در زندان اوين همه ی اين محاسبات و معادله های ساخته و پرداخته ی سران آن را   بهم ريخته است.  اعتصاب غذا از يکطرف شکستن سکوت و به دست گرفتن پرچم مقاومت عليه ديکتاتوری و از طرف ديگر دعوت صميمانه ای است از اپوزيسيون طرفدار آزادی و دموکراسی بخصوص در خارج از کشور که با فراهم آوردن زمينه های لازم، دفاعی مشترک و موثر از حقوق کليه زندانيان سياسی و مردم در ايران را در پيش گيرند. در شرايطی که کوچکترين صدای مخالفت و اظهار نظر سياسی با سبعانه ترين واکنش ها روبرو ميشود، به حق از اين اپوزيسيون دموکراتيک و سياسيون مسئول ايران انتظار ميرود که از کليه امکانات برای گفت و شنود و همکاری استفاده نموده  مشترکا حرکتی وسيع برای دفاع از حقوق مبارزين و مردم در سطح جهان به راه اندازند. امروز همکاری ميان اپوزيسيون دموکرات، معتقد به ديالوگ و ضرورت همبستگی مبارزات داخل و خارج برای دستيابی به دموکراسي،  امری غير ممکن بنظر نمی رسد. تنها بر اساس يک چنين همنوايی و همگامی وسيع است که ميتوان به نحوی اساسی و موثر در پاسخ به تجاوزات گستاخانه و بی محابای سران و دژخيمان نظام به حقوق مبارزين و ملت کامياب شد.

 

نهضت مقاومت ملی ايران اتحاد عمل کليه گروههای سياسی دموکرات و همچنين سازمانهای حافظ حقوق بشر را شرط اساسی  دفاع موثر از حقوق زندانيان سياسی می داند و از همه اين نيرو ها دعوت می کند که با انجام تبادل نظرهای لازم، اقدامات خود را همگام نموده با حرکتی يکپارچه به کمک زندانيان شجاعی که در تنگنای اختناق موجود خطر کرده و با اقدام جسورانه خود سکوت سنگين گورستان را شکسته اند، برخيزند.

 

ايران هرگز نخواهد مرد

هيات اجرائيه نهضت مقاومت ملی ايران

بيست وچهارم ژوئيه 2004 برابر سوم مرداد 1383

http://www.melliun.org/nehzatm.htm