|
زندگينامه دکتر میر صادق صدریه
مريم شیخ الاسلامی (صدريه) زنده یاد دکتر میر صادق صدریه در 13 بهمن ماه 1303 شمسی برابر با 2 فوریه 1925 میلادی در یزد- ایران متولد گردید. پدر خود را در سن 13 سالگی از دست داد و پس از پایان تحصیلات ابتدائی و متوسطه در یزد برای ادامه تحصیل عازم تهران گردید. از دانشگاه تهران درجه لیسانس حقوق خود را گرفت و به تشویق عموی خود به وزارت امورخارجه ایران پیوست. با مرحومه مهین بانو عظیمی از دختران فامیل خود در سال 1947ازدواج و دارای سه فرزند پسر به نامهای: فرهاد, فرید و علی گردید. در طول ماموریت خود در آلمان, فوق لیسانس و درجه دکترای خویش در اقتصاد بین الملل را از دانشگاه " کلن" اخذ نمود. پس از روی کار آمدن رژیم اسلامی به پاریس-فرانسه رفت و در آن شهر اقامت گزید و به مدت دو سال در مرسدس بنز پاریس به سمت یکی از مدیران عالیرتبه آن شرکت, مامور تنظیم و تهیه قراردادهای آن سازمان با کشورهای افریقائی گردید و در طی خدمت خود به آن کشورها سفرنمود. همزمان به نهضت مقاومت ملی ایران به رهبری دکتر شاپور بختیار پیوست و همکاریهای ارزنده اش تا آخرین لحظه حیات ادامه داشت. دکتر صادق صدریه در سال 1992پس از فوت همسر خویش به کانادا رفت و در شهر تورونتو اقامت گزید و با همسر دوم خود مریم شیخ الاسلامی ازدواج نمود از آن تاریخ تا پایان زندگی پر ثمرش به دو فرزند او عیسی و صنم همچون فرزندان خود عشق ورزید. در سال 2007 پس از آگاهی از مرض لوکیمیای خویش به تنظیم کارهای خویش پرداخت و به صورتی شجاعانه و بدرخواست خویش به قسمت بررسی و تحقیق داروئی بیمارستان پرنسس مارگارت در تورونتو پیوست. اعتقاد او بر این بود که شاید کمک به تحقیقات داروئی از طریق مصرف بتواند بازگشای ثمره ای مثبت برای این مرض گردد. او به زندگی, خانواده, دوستان و بخصوص فامیل خود عشق و علاقمندی فراوان و احترام داشت. دکتر صادق صدریه مردی خودساخته, با خصائص بسیار درخشان و شخصیتی برجسته که تا آخرین لحظات حیات قدرت تفکر و هوش کم نظیر او باعث اعجاب اطرافیانش گردید, در تمام دوران فعالیتهای خستگی ناپذیر خویش در خارج از وطنش- نظیر فردوسی که غروب عظمت و فرود آزادی سرزمینش را تجربه کرده بود, انعکاس آن را در صعود دوران حماسه آفرینی ایران باز میافت و پایداری و شجاعت دوست و همرزم ثابت قدم خود دکتر شاپور بختیار را جستجو میکرد. بگفته مکرر او, دو ابر مرد در تاریخ ایران درخشیدند که نماینده مطلق "آبرو و حیثیت ایران و ایرانی شدند" آن دو فردوسی و شاپور بختیار بودند. بهره وری از فهم و دانش و هوش فوق العاده, شجاعت و رک گوئی, زبانزد دوران حیات پر افتخار او بود. از شاهکارهای دوران سیاسی او در زمان تصدی مدیر کل سیاسی وزارت امورخارجه تنظیم قرارداد اعلامیه الجزایر بود که بعدا در قالب تعهدات حقوقی و قرارداد 1975 تدوین و تصویب گردید. روابطی نمونه که از سال 1975 تا سال 1979 بین ایران و عراق آغاز گردید و اختلافات شدید سیاسی, ارضی و مرزی به همزیستی مسالمت آمیز تبدیل گردید. دکتر صادق صدریه در دوران خدمت خود در وزارت امور خارجه در زمان اقامت در تهران و در سفرهای کوتاه بازگشت از ماموریت و یا مابین ماموریت خود بتدریس در دانشگاهای مختلف تهران و کنفراسها و سمینارهای مختلف در داخل و خارج کشورش شدیدا اشتغال داشت. تسلط او بزبان و ادبیات و تاریخ ایران بینهایت بود. تاریخ غنی و عظمت حقیقی ایران را فقط قبل از حمله اعراب به وطنش تحسین میکرد و بدان تاکید داشت. بعلت تبحر بر زبانهای آلمانی, فرانسه و انگلیسی از تاریخ و ادبیات جهان همواره آگاه و امور سیاسی جهان را هوشمندانه تجزیه و تحلیلی خردمندانه مینمود. دکتر صادق صدریه در سال 1324 شمسی به عنوان کارآموز در ادار ه امور بین المللی وزارت امور خارجه ایران شروع به کار نمود. به اولین ماموریت خارج از ایران به عنوان وابسته نمایندگی ایران نزد دول متفق در اشتوتگارت تحت سرپرستی عبدالله انتظام اعزام شد. تز دکترای اقتصاد خودرا نزد پروفسور برونینگ BRUNING صدراعظم سابق آلمان قبل از رژیم نازی مطالعه و تحریر نمود. 1334 شمسی اولین نشان خود را از طرف دولت جمهوری فدرال آلمان دریافت نمود و در معیت هیئت نمایندگی ایران در دهمین دوره اجلاسیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک شرکت نمود. 1336شمسی به سمت دبیر اول سفارت ایران در پاریس به فرانسه اعزام گردید و همزمان مامور بررسی بازار مشترک اروپا گردید. 1339شمسی رایزن سفارت ایران و سپس کفالت سرکنسولگری ایران در هرات-افغانستان گردید. 1340شمسی به سرکنسولگری سفارت ایران در کویت اعزام شد. 1342شمسی عضو شورایعالی امور استخدامی و کفیل اداره هفتم سیاسی اداره خلیج فارس گردید. در همان سال به ملاحظات سیاسی رایزن سفارت ایران در برن و به محل اشتغال خدمت در تل آویو-اسرائیل اعزام گردید. 1347شمسی سرپرست اداره پنجم سیاسی و بعنوان عضو علی البدل هیئت نمایندگی ایران در بیست و سومین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد عازم نیویورک گردید. 1349 به عنوان سفیر ایران در بخارست - رومانی به محل ماموریت خویش رفت. 1353سفیر ایران در بغداد - عراق ماموریت بعدی او بود و آخرین وظیفه و خدمت خود را تا سال 1979 به سمت سفیر ایران در آلمان فدرال بپایان رسانید و از همکاری با رژیم جمهوری اسلامی خوداری نمود و آغاز فعالیت های خستگی ناپذیر او با سازمان نهضت مقاومت ملی ایران به رهبری دکتر شاپور بختیار در پاریس را آغاز نمود.
|
