به ياد و در سوكِ دكتر حسين فاطمي
اي سرورِ آزادگان، يادت گرامي باد
منیر طه
چهار شنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۰ - ۰۹ نوامبر ۲۰۱۱
وقتي كه آن ابله به اعدامِ تو فرمان داد ، وقتي هزاران جان كنارِ
جانِ تو جان داد ، وقتي سرودِ «زنده بادت» بر لبت غلتيد ، *
خونخواهيَت را اي به خون آغشته، فرمان داد نامِ بلندت اينچنين
ورد زبانها شد راه و روندت رهنمايِ رفتنِ ما شد ديدي چسان در
دامِ ، خودگسترده، درافتاد؟ ديديكه آن بيماية ابله چه رسوا شد
؟ امروز چون ديروز باز از هولِ جان بگريخت امروز چون ديروز در
بيگانگان آويخت بارِ دگر اين بيخرد با خفّت و خواري آن
آبروي رفته را بر رويِ نامش ريخت آخر به دامان كه ريزم اشك اين غم
را آخر كرا گويم غمِ اين درد و ماتم را آوخ كه ميسوزد هنوز
آن خانه در بيداد شادا كه رفتي و نديدي اين جهنم را هرگز
مپنداري كه يادت ميرود از ياد هرگز مپنداري كه خاموش است اين فرياد
آزادگي با يادِ هر آزاده ، ميبالد اي سرورِ آزادگان ، يادت
گرامي باد
* «پاينده ايران، زنده باد دكتر مصدق» آخرين كلامش
دركشتارگاه
از: عصرنو
|