قطــــــعنامـــــــه
اولین کنگره سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور – شاخه اروپا
لایشلینگن – آلمان
(۶ و ۷ آبان ۱۳۹۱ برابر با ۲۷ و ۲۸ اکتبر ۲۰۱۲)
از بدو تشکیل نظام جمهوری اسلامی تا کنون، کشور ما ایران از نظر اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی یک سیر قهقرائی را پیموده است. بیش از سی و سه سال است که سردمداران حکومت اسلامی با وجود حراج منابع ملی بویژه نفت و گاز بجای ارتقاء سطح رفاه در جامعه، بیکاری، فقر، تنگدستی، تورم و گرانی را برای اکثریت مردم به ارمغان آورده اند. واقعیت تلخ موجود از این حکایت دارد که تحت سلطه نظام جمهوری اسلامی کشور بطور دائم بطرف یک ورشکستگی اقتصادی و فروپاشی اجتماعی میرود و اگر دست روی دست بگذاریم و نظاره کنیم دیر یا زود بسوی پرتگاهی سوق داده میشویم که جنگ، تجزیه و ویرانی حد اقل آن مصیبتی است که در انتظار ماست.
مبارزه با توهمات
در چنین وضعیتی که فروپاشی نظام جمهوری اسلامی امری محتوم است باید هوشیار باشیم که این امر به سقوط و ویرانی کشور و جامعه منجر نشود. امید به اینکه سردمداران حکومت در این جناح یا آن گروه این روند مصیبت بار را متوقف کنند، انتظاری است عبث. سالهاست که سیاست مخرب تامین سلاح هسته ای را برای حفظ و بقا نظام جمهوری اسلامی ادامه میدهند و شواهد بر این گواهی میدهد که قصد دارند آنرا تا نابودی کامل کشور پیگری نمایند. «سران نظام» دراین توهم بسر میبرند که میتوانند چرخه شوم مذاکره، تحریم و جنگ را که از طرف حکومتهای غربی دنبال میشود در لحظه ای مناسب بسود نظام مستبد خود متوقف نمایند.
توهم دیگری که سالهاست از طرف گروه دیگری در نظام جمهوری اسلامی تحت عنوان «اصلاح طلبان» تبلیغ میشود، مدعی آن است که بقا نظام جمهوری اسلامی را از طریق کنار آمدن با حکومتهای غربی تامین نماید. نجات مقطعی حکومت از بحرانهای ویرانگر خودساخته از طرف اصلاح طلبان حکومتی و اینکه توانسته اند اعتراضات مردم را برای حذف نظام جمهوری اسلامی منحرف نمایند، نتوانسته جلوی رانده شدن این گروه را از مرکز قدرت بگیرد. مردم ایران نیز که بارها برای سراب پروژه اصلاحات این جمع هزینه پرداخته و جز سرکوب و خفقان بیشتر نصیبی نبرده اند، دیگر حاضر نیستند با حضور خود در صحنه به حکومت مشروعیت سیاسی ببخشند.
اکثریت جامعه بعد ازتجارب پی در پی به این نتیجه رسیده اند که این نظام توان اصلاح خود را از درون حاکمیت ندارد و فقط با تغییر قانون اساسی بنفع نظامی بدون ولایت فقیه، خارج از قیود شریعت و شورای نگهبان میتوان کشور را از وضعیتی که بدان دچار شده نجات داد. بنظر آنها اصلاحاتی که نتواند دست مافیاهای اقتصادی (گروههای بنیادگرای مذهبی و سپاه پاسداران) را از دستبرد به سرمایه های ملی کوتاه نماید، قادر به تغییر به نفع مردم نخواهد بود. مردم اعتماد خود را نسبت به این حکومت و حاکمان آن از دست داده اند و دیگر حاضر نیستند بعد از تجربیات خونین پی در پی وجه المصالحه و ابزار رقابتهای قدرت طلبانه این یا آن گروه درون حکومت شوند.
توهم دیگر از جانب کسانی تبلیغ میشود که به امید حمله نظامی از طرف اسرائیل، آمریکا و یا هر کشور دیگری به ایران نشسته اند و یا اینکه با گسترش تحریمها کار به حائی برسد که غرب برای جلوگیری از مجهز شدن جمهوری اسلامی به سلاح هسته ای چاره ای جز بمباران تاسیسات اتمی و نظامی ایران نداشته باشد. آنها هنوز خبری نشده به تقلید از مردم لیبی و سوریه به «شورا سازی» دست زده اند، آن هم با این امید که اگر بحران اقتصادی و سیاسی در داخل به حمله نظامی منجر شد از شلوغی اوضاع استفاده کرده خود را نماینده و سخنگوی مردم وانمود سازند و وارد مذاکره و معامله با دولتهای خارجی شوند.
وجدان بیدار
وجدان بیدار به ما حکم میکند که بعنوان بخشی از نهضت ملی ایران با نهایت صراحت، صداقت و شفافیت نگرانی های خود را ازخطراتی که از جانب گروههایِ متوهم موجودیت کشور را تهدید میکند، با هموطنان عزیز درمیان بگذاریم.
در وضعیتی که کار گروههای گوناگونی که به غلط خود را اپوزیسیون مینامند در این خلاصه شده که مردم را نسبت به اراده خود متزلزل نمایند و بجای متشکل کردن خود و امیدوار ساختن جوانان به آینده کشور با ارائه راه حلهائی غیرعملی و فرصت طلبانه (مانند موثر بودن «انتخابات آزاد» در چهارچوب نظام جمهوری اسلامی) جنبش اعتراضی را فلج کنند، وظیفه مصدقی ها این است که اعلام کنند، هدف ملیون مبارزه برای دستیابی به شرایطی است که تحت آن مردم ایران قادر شوند با آراء خود یک حکومت ملی را بر سر کار آورند.
استقرار حکومت ملی خواست عجیب و غریبی نیست. از دیدگاه ما ملیون، حکومت باید استقلال، دموکراسی، حقوق بشر و جدائی دین از حکومت را چون دولت مصدق مدِ نظر داشته باشد تا بتواند کشور را به تدریج بطرف آنچه در کشورهای جهان مدرن رایج است، رهنمون شود. لازم نیست به ما فوائد مبارزه مسالمت آمیز و بهتر بودن اصلاحات بجای یک انقلاب را یاد بدهند. رهبران جبهه ملی و فعالان نهضت ملی در بیش از شصت سالی که از پیدایش این جنبش میگذرد تا کنون، چه در زمانی که دولت را تشکیل داده اند و چه در دورانی که در نقش اپوزیسیون به مبارزه ادامه میدهند، همواره براین چهار اصل (استقلال، دموکراسی، حقوق بشر و جدائی دین از حکومت) تکیه کرده اند.
اتحاد
معیار ما مصدقی ها برای همکاری با سازمانها و گروههای جمهوریخواه، بی ابهام و مصمم بودن آنها در کوشش برای استقرار حاکمیت مردم و بر سرِ کار آوردن یک حکومت ملی حافظ حقوق وآزادی های تمامی مردم ایران و نه یک گروه خاص اجتماعی میباشد؛ حکومتی که اولویت در آن منافع ملی و حفظ تمامیت ارضی باشد. اتحاد ملت باید برای تحقق چنین هدفی صورت گیرد. ما ضمن اینکه از حقوق شهروندی همه شهروندان دفاع میکنیم، معتقدیم که اتحاد با آنهائی که خواهان تداوم استبداد دینی تحت عنوان جمهوری اسلامی یا بازگشت به دوران دیکتاتوری گذشته هستند ما را به این هدف نمیرساند.
کنگره سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور – شاخه اروپا
لایشلینگن آلمان، ۷ آبان ۱۳۹۱ برابر با ۲۸ اکتبر ۲۰۱۲