گفته می شود پروفسور فرانسوی هانری ماسه در جشن بازنشستگی اش در دانشگاه سوربن فرانسه در رابطه با ادبیات فارسی چنین گفته است:
من عمرم را وقف ادبیات فارسی ایرانی کردم،
و برای اینکه به شما استادان و روشنفکران جهان بشناسانم که این ادبیات عجیب چیست ،
چاره ای ندارم جز اینکه به مقایسه بپردازم ،
و بگویم که ادبیات فارسی بر چهار ستون اصلی استوار است :
فردوسی، سعدی، حافظ و مولانا …
فردوسی، هم سنگ و همتای هومر یونانی است
و برتر از او …
سعدی، آناتول فرانس فیلسوف را به یاد ما می آورد
و دانا تر از او …
حافظ با گوته ی آلمانی قابل قیاس است ،
که او خود را ، شاگرد حافظ و زنده به نسیمی
که از جهان او به مشامش رسیده ، می شمارد …
اما مولانا …
در جهان هیچ چهره ای را نیافتم ،
که بتوانم مولانا را به او تشبیه کنم ،
او یگانه است و یگانه باقی خواهد ماند ،
او فقط شاعر نیست ،
بلکه بیشتر جامعه شناس است و بویژه روانشناسی کامل ،
که ذات بشر و خداوند را دقیق می شناسد ،
قدر او را بدانید و بوسیله ی او خود را و خدا را بشناسید …
و من اگر تا پایان عمرم دیگر حرفی نزنم ،
همین چند جمله برایم کافی است …چقدر این شعر زیباست…….
باران که شدی مپرس ، این خانه ی کیست..
سقف حرم و مسجد و میخانه یکیست..
باران که شدی، پیاله ها را نشمار…
جام و قدح و کاسه و پیمانه یکیست…
باران ! تو که از پیش خدا می آیی
توضیح بده عاقل و فرزانه یکیست…
بر درگه او چونکه بیفتند به خاک
شیر و شتر و پلنگ و پروانه یکیست
با سوره ی دل ، اگر خدارا خواندی
حمد و فلق و نعره ی مستانه یکیست
این بی خردان،خویش ، خدا می دانند
اینجا سند و قصه و افسانه یکیست
از قدرت حق ، هرچه گرفتند به کار
در خلقت حق، رستم و موریانه یکیست
گر درک کنی خودت خدا را بینی
درکش نکنی , کعبه و بتخانه یکیست.. …..
ویکی پدیا در مورد آنری ماسه نوشته است
آنری ماسه (به فرانسوی: Henri Massé) (۱۸۸۶ – ۱۹۶۹) خاورشناس معاصر فرانسوی، صاحب تألیفاتی در ادبیات و زبان فارسی.
آنری ماسه متصدی کرسی تدریس زبان فارسی در مدرسه زبان‌های شرقی در پاریس، و مدتی مدیر آن مدرسه بود (تا ۱۹۵۸).
از تألیفات او کتابهایی را که در باره فردوسی و سعدی و آداب و اخلاق ایرانیان نوشته می‌توان نام برد؛ کتاب «تحقیق دربارهٔ سعدی» ، در ۱۳۶۴ توسط محمد حسن مهدوی اردبیلی و غلامحسین یوسفیبه فارسی ترجمه شد.
همچنین منتخباتی از آثار ادب فارسی را به فرانسه ترجمه کرده‌است.
ترجمه گرشاسب‌نامه، خسرو و شیرین، ویس و رامین و دانشنامه علائی (با مشارکت محمد آشنا) و بهارستان جامی نیز از جمله کارهای اوست. در ۱۹۴۱ به عضویت آکادمی کتیبه‌ها برگزیده شد.
شعر انتهایی از آقای مهدی مختار زاده است نه مولانا، احتراما کل ارجاع شما به صحبتهای ایشون زیر سوال میره البته…
http://shereno.com/57128/51702/412597.html