ماده ۱۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر می‌گوید که همه افراد حق داشتن تابعیت را دارند و هیچ کس به صورت خودسرانه از تابعیتش محروم نخواهد شد.
اهمیت داشتن تابعیت در آنجاست که بیشتر دولت‌ها فقط به اتباع خود حقوق کامل سیاسی، مدنی، اقتصادی و اجتماعی را در محدوده مرزهای آن کشور می‌دهند.
بی‌تابعیتی یا نداشتن تابعیتی موثر و قانونی، می‌تواند مشکل بزرگی برای یک فرد باشد و به همین دلیل است که مقرراتی برای پرهیز یا کاهش بی‌تابعیتی در معاهدات بین‌المللی حقوق بشری از جمله میثاق حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون‌های حقوق کودک، معاده تابعیت زنان ازدواج کرده، کاهش بی‌تابعیتی، کنوانسیون وضعیت اشخاص بی‌تابعیت و اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده است.
در این شماره از محله حقوق ما به «حق تابعیت» پرداخته ایم: با یادداشت حقوقی محمد اولیایی فر باعنوان بررسی تابعیت در قوانین ایران، مقاله‌ای از رضا حاجی حسینی درباره مشکلات افراد بدون تابعیت یا دارای دو تابعیت در ایران، گزارش آیدا قجر با عنوان «تابعیت و جنسیت؛ تجاوز به مام وطن»، با موضوع انتقال تابعیت به فرزندان و همچنین مقاله‌ای درباره تاریخچه تابعیت در کشورهای مختلف جهان با عنوان «تاریخچه شهروندی، از دولت‌شهرهای یونان تا شوروی و آلمان نازی» نوشته کامبیز غفوری و مقاله علی مهتدی با عنوان تابعیت؛ مابه‌ازای جنگیدن برای کشوری دیگر.
