سی نفر از منتقدان جمهوری اسلامی، بتازگی نامه‌ای به دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا نوشته‌اند و در آن از مواضع سختگیرانه آقای ترامپ علیه حکومت ایران استقبال کرده‌اند.
احمد باطبی، مجید محمدی، نیما راشدان، امیرحسین اعتمادی و آرش سبحانی از چهره‌های شناخته‌شده‌ای هستند که این نامه را امضا کرده‌اند. برخی دیگر از امضاکنندگان این نامه خود را لیبرال معرفی می‌کنند.
در این نامه ضمن مقایسه جمهوری اسلامی با گروه موسوم به دولت اسلامی (داعش)، از آقای ترامپ درخواست شده که برای گسترش و اعمال پرقدرت تحریم‌ها علیه “سپاه و امپراتوری مالی آیت‌الله خامنه‌ای” اقدام کند.
فاکس نیوز، رسانه محافظه‌کار آمریکایی نویسندگان نامه را با عنوان “مخالفان” معرفی کرده و رسانه‌های محافظه‌کار در ایران به آنها لقب “ضدانقلاب” داده‌اند اما رجانیوز آنها را از “اصلاح‌طلبان” دانسته است.
انتشار این نامه موجی از انتقادها را علیه نویسندگان نامه برانگیخته و برخی آنها را با عناوین تندی چون “خائن” یا “وطن فروش” محکوم کرده‌اند.
این نامه بقدری بحث‌برانگیز بوده است که از روز جمعه تاکنون حدود ۱۰ هزار بار با برچسب #نامه_به_ترامپ توییت شده است.
دعوا از عرصه مجازی هم فرا رفته و گویا پس از انتشار آن اردلان پایوار، عضو گروه راک کیوسک، راهش را از آرش سبحانی، خواننده این گروه جدا کرده است.
اینکه این نامه خطاب به دونالد ترامپ نوشته شده یکی از مضامین انتقادها است.
آرش بهمنی در توییترش نوشته: “فارغ از اینکه کمک گرفتن از نیروی خارجی خوبه یا بد، به نظرم مخاطب داستان هم مهمه. نفس درخواست از ترامپ برای دموکراسی یه طوری نیست؟”
محور اصلی انتقادها بخشی از نامه است که از دونالد ترامپ می‌خواهد تحریم‌ها علیه سپاه و نهادهای نزدیک به آیت‌الله خامنه‌ای را تشدید کند.
منتقدان این نامه می‌گویند با توجه به تجربه چند سال اخیر و تاثیر منفی تحریم‌ها بر اقتصاد ایران، درخواست امضاکنندگان برای تشدید تحریم‌ها خلاف منافع مردم ایران است؛ این مضمون به اشکال مختلف بیان شده است.
کوروش ضیغمی در توییتر نوشته است: “با برادرش بر سر ارث و خانه پدری دعوایشان شد. به لات محلشان گفت: خانه پدری‌مان را آتش بزن که چیزی به برادرم نرسد.”
علی عبدی با اشاره به برخی مواضع جنجالی دونالد ترامپ گفته این نامه “تصویر زشتی از ایرانیان عدالت‌جو” نشان می‌دهد. او گفته است که تحریم به کیفیت زندگی مردم ضربه می‌زند و بنابراین “ناقض حقوق بشر” است، در حالی که نویسندگان نامه خود را “فعال حقوق بشر” معرفی کرده‌اند.
مهریران نوشته است: “فارغ از نیت، وقتی نگاهت برای تغییر به خارج از مرزهای کشور باشه و مسیرت بجز از تکیه به مردم بگذره شک نکن راه رو اشتباه اومدی.”
دلارام هم در توییت مشابهی گفته است: “جاده آزادى و آزادى‌خواهى از بین مردم میگذره نه از روى مردم.”
تحریم دارو
مساله تحریم دارو یکی از بحث‌هایی است که بسیار در این بحث تکرار شده است. صبا آذرپیک نوشته است: “اگر برای دارو در تحریم دویده بودن، نمی گفتند حمایت از تحریم. تحریم معنی عملیش همان قفل شدن سیستم بانکی و هر نوع خرید و فروش خارجی.”
این مضمون توییت‌های دیگری هم بوده است.
بعضی از دانشجویان لیبرال امضاکننده نامه و مدافعان آنها می‌گویند تحریم دارویی در کار نبوده است.
امیرحسین اعتمادی، یکی از امضاکنندگان نامه، با همرسانی ویدئویی از مرضیه وحید دستجردی، وزیر سابق بهداشت، ادعای تحریم را زیر سوال برده است.
خانم دستجردی در این ویدئو می‌گوید که در سال‌های تحریم، ارز اختصاص داده شده به واردات دارو پرداخت نمی‌شد، در حالی که واردات برخی کالاهای لوکس انجام می‌گرفت.
امیرحسین اعتمادی، در کنار این ویدئو نوشته است: “اونی که بعد این حرف‌ها هنوز میاد مشکلات دارویی اون سال‌ها رو به تحریمی که اصلا وجود خارجی نداشته ربط میده، قطعا شارلاتانه و کاسب رنج مردم.”
یکی دیگر از بحث‌هایی که مدافعان نامه در جواب منتقدان مطرح کرده‌اند، دوگانگی در موضع‌گیری‌ها است.
سعید قاسمی‌نژاد، یکی از دانشجویان لیبرال، نوشته است: “اگه به #احمد_باطبی فحش میدی و قربون صدقه #قاسم_سلیمانی میری تکلیفت معلومه طرفدار تروریسم جهادی هستی بقیه روضه رو بی‌خیال شو.”
خود احمد باطبی هم نوشته است: “طرف براى رکوردشکنى اعدام درایران، نسل کشى سپاه درسوریه و… سکوت کرده اما براى طرح موضوع تحریم سپاه و نهادهاى وابسته به رهبرى به من فحش میده.”
به جز حملات و دفاع‌های سرسختانه، عده‌ای هم نامه را بی‌اهمیت تلقی کرده‌اند.
شهرزاد بهشتیان نوشته: “شاید وقتش رسیده که از ترکیب «سلبریتی سیاسی/سیاست» استفاده کنیم تا عنوانِ “فعال سیاسی” بیهوده هرجا به کار برده نشود.”
از: بی بی سی