شما از طرف مردم ایران صحبت نمى کنید. صحبت هاى شما بیشتر از طرف مردم «فلسطین» و حزب الله لبنان و گروه هاى تروریست ضد اسراییل است! شما بیشتر از این که به فکر منافع مردم ایران باشید، همان طور که از نوشته تان هم پیداست به فکر مردم و کودک و بزرگ فلسطین و جهان اسلام (!) هستید!
خانم زهرا موسوى با سلام
در سایت «کلمه» واکنش تان به سخنان نخست وزیر اسراییل آقاى نتانیاهو را خواندم و بسیار متاسف و متاثر شدم. متاسف و متاثر شدم که اولا بر خلاف فرمایش تان به جاى یک ملت و یک مملکت سخن گفته اید و ثانیا بسیار بى مناسبت و بى پروا و در سطحى که سطح شما نیست سخن گفته اید.
بحمدالله در جمهورى اسلامى، چیزى که فراوان است دشمنى و پرخاشگرى و هجوم و حمله به این و آن است. یعنى امریکا جنایتکار است، اسراییل غاصب است، ترامپ وحشى است و نتانیاهو هم که از روز ازل آدمکش و شکنجه گر و غاصب سرزمین فلسطین بوده است.
همین ها کافى ست که ما خط فکرى مان را شکل دهیم و بر اساس آن حرف بزنیم و عمل کنیم؛ حرف هایى تکرارى و بى فایده، و اعمالى که ما را به سلک وحشیان روى زمین در مى آورند.
خوشحالیم که درد شما و پدر و مادر محترم تان داخلى ست و نیازى به خارج ندارید. احتمالا ما هم که خواهان آزادى رهبران سبز در حصر هستیم، بیهوده سینه به تنور مى چسبانیم و خود را داخل ماجرا مى کنیم. آرى. مى دانیم که این موضوع موضوع ما نیست و کسى از سوى شما ما ها را آدم حساب نمى کند ولى چه کنیم که انسان یم و وظیفه داریم به حمایت از آن که مورد ظلم قرار مى گیرد بشتابیم هرچند که او در زمان قدرتمدارى اش زندگى را بر ما و مردمان ما تلخ کرده است. با این حال خوشحالیم که این قدر شعور اجتماعى و سیاسى داریم که در زمان به زمین افتادن کسى، اگر دست اش را هم نمى گیریم، لگدى نثارش نکنیم.
مى فرمایید «یک دلسوز هرگز غریبه را وارد مشکلاتش نمى کند» البته براى این غریبه، شما مختصاتى قائل شده اید ولى به نظر نمى رسد که اصولا به کمک غریبه و «غیرخودى» اعتقاد داشته باشید و این با عرض معذرت از تنگ نظرى شما و اصولا خانم ها و آقایان اسلام زده است. شما و اسلام زدگان دیگر همیشه از غریبه ها مى ترسید ولى این ترس را با سخنان درشت و از موضع بالا بروز مى دهید. براى شما انسان در کلیّت اش مهم نیست، انسان مسلمان آن هم از نوع دوازده امامى آن هم از نوع شیعه ى ایرانى آن هم به شرط ها و شروط ها مهم است که آن هم تازه چندان مهم نیست و درست که بنگرید فقط دور و برى هاى خودتان براى شما مهم هستند. ببینید امروز در میان حکام و مسوولان و صاحب قدرتان مسلمان ایران چه مى گذرد! همه در حال تکه پاره کردن هم هستند و دریدگى را به اوج رسانده اند و دو نفر از قربانیان هم اتفاقا پدر و مادرِ مومن و متشرع خودِ شما هستند! شما بهتر بود به جاى پیام به نتانیاهو که او را در دادگاه خودتان به انواع و اقسام جنایات محکوم کرده اید، به همین آقایان «خودى» و همکاران و همقطاران سابق پدر مادرتان پیام مى فرستادید و از آنان که بیگانه نیستند، انتظار «دلسوزى» مى داشتید!
شما اولا جنبش سبز را مال خود مى دانید که نوش جان تان! از آن سو این جنبش را جنبش مهربانى و حیات و بخشش مى نامید که با توجه به مفاد همین نامه ى شما دروغى ست بزرگ.
مقامى از کشورى دیگر که یک عمر از حکام ایران فحش خورده و بدترین تهدیدات و کثیف ترین سخنان را تا حد نابودى و محو شدن کشورش شنیده، مى آید، به هر دلیل، با مردم ایران با احترام سخن مى گوید. مى توان آن را باور کرد یا نکرد. اگر باور نمى کنید، در مقابل سخنانى که دوستانه است، هر چند از طرف دشمن شما باشد، لااقل سکوت کنید و چیزى نگویید تا روزى اگر دشمنى اش را به مردم ایران نشان داد، شروع به فحاشى کنید. کسى که از مهربانى و حیات و بخشش سخن مى گوید، که در مقابل حرف هاى دوستانه یک سیاستمدار این گونه بر آشفته و خشمگین سخن نمى گوید! لااقل به همان حضرت امام راحل، در دوران طلایى اقتدا کنید که وقتى مجاهدین خلق ایران در آستانه آغاز جنگ مسلحانه از او خواستند تا به دیدارش بروند گفت، من مى دانم شما مى خواهید با ما جنگ مسلحانه کنید و نیازى نیست که شما زحمت بکشید به نزد من بیایید، اسلحه هاى تان را تحویل بدهید، من به دیدار شما مى آیم!
شما سلام را جواب نداده و خواست خود را مطرح نکرده، مى خواهید دل و روده طرف را از شکمش بیرون بکشید و تازه این اوست که وحشى و خونخوار است و نه شما!
«نتانیاهو خود را محق دانسته جاى مردم تصمیم گرفته و کشورش را دوست مردم ایران بداند!» عجب! کمى به این جمله تان توجه کنید ببینید چقدر لغو و سَبُک است! اولا نتانیاهو نخست وزیر اسراییل است و نماینده ى مردم کشورش؛ همان مردمى که شما وجود آن ها را هم در کشورى به نام اسراییل (یا به قول خودتان سرزمین هاى اشغالى) قبول ندارید! این مثلا بازى کردن سیاسى شماست! ثانیا این که کسى خود را «محق» به کارى بداند، آن کار معمولا «بد» است نه ابراز دوستى با مردم کشورى دیگر!
از جهتى هم شما درست می فرمایید. شما از طرف مردم ایران صحبت نمى کنید. صحبت هاى شما بیشتر از طرف مردم «فلسطین» و حزب الله لبنان و گروه هاى تروریست ضد اسراییل است! شما بیشتر از این که به فکر منافع مردم ایران باشید، همان طور که از نوشته تان هم پیداست به فکر مردم و کودک و بزرگ فلسطین و جهان اسلام (!) هستید!
توصیه ى دوستانه ى من به شما این است که کمى در طرز تفکر عهد دقیانوسى خود تجدید نظر کنید. به فکر حفظ آرامش میان ایران با سایر کشورهاى دنیا از جمله اسراییل و امریکا و انگلیس و جاهاى دیگر باشید. وقتى رییس کشورى دست دوستى و صلح به سمت ایران دراز مى کند، مانند بچه هاى تربیت نشده، به میان کسانى که آماده ى صلح و دوستى اند نپرید و دست طرفین را گاز نگیرید. پیش از منافع فلسطین و جهان اسلام (که همه شان مى خواهند سر به تن ما ایرانیان نباشد) به منافع مردم ایران فکر کنید. منافع مردم ما با پرخاشگرى و توهین سیاسى و گردن کلفتى تامین نمى شود. ادب ایرانى، سیاست ایرانى، صبر ایرانى، حکمت ایرانى، به گوش گرفتن سخنان بزرگان علم و ادب ایرانى، هزاران راه به شما نشان مى دهند که دشمن را دوست خود کنید و اگر عرضه ى این کار را نداشتید، حداقل دشمنى او را خنثى کنید. نامه ى شما دقیقا بر خلاف تمام این آموزه هاى گران قدر است و چیزى ست شبیه به شعار بقال و چقال و لبو فروش و جگرکى در مقابل سفارت امریکا موقع اِشغال آن.
مى دانم و تجربه به من ثابت کرده است که نه شما و نه همقطاران و همفکران شما، براى این سخنان تره هم خرد نمى کنید و افکار وحشتناکى را که از کودکى در مغزتان پر کرده اند دنبال مى کنید. ولى باز ما این قدر انسان هستیم که توصیه ى دوستانه مان را بکنیم، خواه شما پند گیرید، خواه دچار ملال شوید!
در پایان، به مسوولان سایت محترم «کلمه» بفرمایید که کلمه ى «حیات» در این جمله «غریبه‌ای که از دیوار حیات یک ملت بالا رفته و مدعی داروغگی هم هست…» صحیح نیست و غریبه ها از دیوار «حیاط» یک ملت بالا مى روند…» مانند حضرت آیت الله رى شهرى وزیر نامحترم و آدمکش اطلاعات دوران پدرتان که از دیوار مدرسه ى علوى بالا رفت و توانست به مدت هفت سال در مقام وزیر اطلاعات دولت محبوب امام بدترین و وحشتناک ترین جنایات را انجام دهد که اگر نتانیاهو داستان این جنایات را بشنود، ممکن است از وحشت قالب تهى کند!
از: گویا