مناظره غیابی و افشاگری هاییکه این روزها بین اقایان ولایتی و میر زاده در مورد دانشگاه ازاد و چگونگی مدیریت این مرکز بزرگ مدرک آفرینی که در نوع خود در جهان بی مانند است، بوقوع پیوست با گذر از اینکه هریک از معترضین و مدعیان نقشی اساسی در ایجاد نا بسامانیها داشته و دارند باید گفت:
همه این گفتگوها که به افشا گری های بیشتری منجر خواهد شد، بر امده از توان و نقش انکار نا شدنی مطبوعات و دنیای الکترونیک و توجه جامعه متحول جوان تحصیل کرده، ایران به این تریبونها میباشد.
ادای توضیحات و دفاع از عملکردها بوسیله آنان که تا بحال نخواسته اند پاسخی در قبال عملکرد سالیان به مردم بدهند و خود را «معاف از جواب دهی» میدانند محصولی را که در بسیاری زمینه ها شاهدیم – ببار آورده است و تغییر روش را بفال نیک باید گرفت.
بی توجهی به اصل تشویق و تو بیخ، نا بسامانی های بسیاری را ببار اورده که به نمونه هایی اشاره میشود:
_ فرشتگان و کاسپین از لحاظ مالی وخیانت در امانت متولیان امور، همراه با نقش بانک مرکزی در مدیریت مالی کشور که مدعی هدایت درست و اصولی بر مبنای علم بانکداری میباشند،
_ دانشگاه ازاد از دید وسعت و دامنه امکان بروز تخلف و گسترش بی رویه کمی، بدون رعایت کیفیت،
_ مدیریت صحنه انتخابات از منظر اعتراض به عملکردها و تاختن بیکدیگر انهم در بالاترین و حساسترین سطح،
_ اداره امور کلان شهر تهران با همه صعوبت بوسیله مجموعه زیر نظر شهردارداوطلب مسند ریاست مملکت و اسمان و زمین فروشی شهر بی در و پیکرمان،
_ دعواهای درون شورای شهرو …
در این میان نقش و سهم مطبوعات پیشرو قابل طرح است و کسب اطلاعات، انتشار و افشاگری بی طرفانه یعنی اصلی ترین و مهمترین وظیفه گوش و چشم ملت که به ان «رکن چهارم مشروطیت» نام نهاده اند.
این نگهبانان و پیشقراولان آزادی و منادیان عدالت، الزاما بایستی پیوسته و شرافتمندانه مشابه بسیاری نقاط دنیا از ورود به «خطوط قر مز خود ساخته و خود پرداخته» واهمه ای نداشته، ضمن پرسشگری مستمر، همه متولیان ریز و درشت و صاحبان اختیارات فراوان را که تا کنون پاسخی به چرایی ها نداده اند را به انجام درست وظایف و مسیولیتها و آمادگی جوابگویی وادار سازند.
مثال بارزی دیگر در بحبوهه خبررسانیهای اخیرو تحلیل ها:
_ صحبتهای قاضی القضات در رابطه با حصر و پاسخ صریح و قابل تمجید سخنگوی دولت که بیایید در شورای امنیت ملی که عضو آنید مذاکره کنید و هر نظری را با تصور قدرقدرتی رسانه ای نکرده و در ارتباط با وظایف عدالت گستری خویشتنداری و کوتاهی نفرمایید،
_ یا صحبتهای فرد شکست خورده مدعی پیروزی در انتخابات اخیر که بسیاری نظریات در این رابطه گفته و نوشته شد.
بعضی از این عزیزان با تصور ملبس بودن به لباس روحانیت و سمت «نشسته قضاوت» باور دارند که نمیتوان و نباید به دیدگاههایشان معترض شد، که در این چند روز شاهد نقد صریح واصولی آن نظریات بودیم.
بعد از مناظره های انتخاباتی اخیر که از ابعادی با اصول «مدیریت کلان کشور» و جامعه نامنظم فعلی با ویژ گیهای مردممان که گروهی نمی اندیشند، چندان مناسب نبود (که مطلبی جداگانه میطلبد) بایستی اذعان نمود که «خود کرده را تدبیر نیست » و این محصول کِشته ها میباشد که خوشبختانه ملت دروید.
نقد صریح و دعوت به ارامش و پاسخگویی، از سوی دیگر «دفاع افراد از عملکردها یشان» و نهایتا «قضاوت خوانندگان، شنوندگان و بینندگان» ره اورد مثبت امکانات الکترونیکی، وسایل ارتباط جمعی و کم و کیف مبارزات انتخاباتی اخیربوده و ضرورت تقویت وادامه ان هدف مطلب میباشد.
در این دوران نبایستی دو باره به دلایل مختلف بر آمده از «توهم و خود سانسوری» اهالی دست اندرکار وسایل ارتباط جمعی «پرسش گران و منادیان حقوق انسانهای گرفتار» درون کشورمان مخصوصا مطبوعات پیشرو «عافیت را بر شجاعت وصراحت» ترجیح داده از مراجعه و پناه آوردن معترضین به مطبوعات و تقاضای انتشار نظریاتشان ممانعت واز همه مهمتر مقامات مقتدر را به حال خود رها نکنند.
بعد از «رفراندم ۲۹ اردیبهشت» ادامه احتیاط و مراعات حال خاطیان بروال گذشته مسموع نیست و تحت هیچ شرایطی مقبول خاص و عام نخواهد ماند و بیقین دولت روحانی مدافع این خواسته و توقع قانونی و حداقلی میباشد.
همه وسایل ارتباط جمعی منجمله صدا و سیمای میلی، لازمست در مسیر «وظایف قانونی و اجتماعی» که مبنای حضور و فلسفه تاسیس آنهامیباشد، افشاء حقایق، بیان نارسایی ها و معرفی مقصرین را طبق موازین موجودالویت داده «عافیت طلبی» را پیشه نفرمایند.
شهامت کشف وافشاء خطاها و اهتمام بر«ایفای نقش فرهنگی اجتماعی ورسالت اخلاقی» هر چند با تاخیر بسیار را بایستی در میان «نویسندگان و دلاور مردان صحنه نشریات» تقویت و توصیه نمود تحت هیچ شرایطی تسلیم فشارهای گوناگون نشوند که خودمحوران درپی ابقاء روش و منش های گذشته بر آمده از«رانت و رانت خواهی» میباشند….. که چنین باد.