زندانیان عرب عبدالزهرا هلیچی فرزند خزعل متولد ١٩٨٠و عبدالإمام زائری فرزند محمود متولد ١٩٧٨ به اتهام محاربه با خدا، أقدام علیه امنیت ملی در سال ٢٠٠۵ توسط دادگاه انقلاب اهواز به حکم أبد محکوم شدند. انها بعد از دستگیری ماه ها در بازداشتگاه اطلاعات زیر شکنجه فیزیکی و روحی قرار دشتند.
عبد الإمام زائری
هم اکنون عبدالامام زائری از بیماری قلبی و درد معده و مشکلاتی در دستگاه گوارش هم بند وی عبدالزهراء هلیچی نیز از درد پا و بیماری عفونتی رنج می برند. این أفراد چندین بار از مسؤولین زندان درخواست معالجه در بیمارستان کرده اند أما نتیجه ای نگرفتند و از فرستادن انها به بیمارستان جلوگیری نموده اند.
عبدالزهراء هلیچی
یکی از زندانیان سابق بنام جواد حیدری که چند روز پیش به بریتانیا رسید وضعیت این زندانیان را این چنین توصیف می کند: به بیمار در زندان کارون توجهی از نظر بهداشتی نمی شود و حتى اگر وضع او وخیم وبدتر مى شود در همان آسایشگاه یا بند عمومی با دیگر ان می ماند. وی اضافه کرد: بعد از اعتراض دیگر زندانیان بند و دادن رشوه به مسؤولین او را به درمانگاه زندان که فاقد هر گونه امکانات مراقبتهای ویژه می باشد، منتقل می کنند. حیدری شاهد تحقیر بیماران زندانی در درمانگاه بوده و حتى به انها گفته شده شما ضد انقلاب و محارب با خدا هستید چگونه شما را مداوا می کنیم. حیدری می گوید: تنها چیزی که به زندانیان سیاسی و امنیتی بیمار داده می شود فقط قرص آسپرین و در بهترین حالت آمپول مسکن به وی می دهند. یکی دیگر از زندانیان سابق گفت: اگر کسی در اثر بیماری مزمن فوت می کند فوت وی را به عنوان نرسیدن مواد مخدر معرفی می کنند.
توفیق حمادی یکی از زندانیان و هم بند أشخاص فوق که در خارج از کشور است، می گوید بهیچ عنوان زندانی سیاسی در زندان کارون جهت معالجه به بیمارستان منتقل نمی کنند وی از وضعیت بهداشتی أسف بار و وجود نداشتن تفکیک بین زندانیان سیاسی و دیگر جرائم سخن گفت.حمادی می گوید: مسؤولین زندان روزانه این زندانیان را شکنجه روحی کرده و با هماهنگی بین مسؤولین زندان با مسؤولین وزارت اطلاعات از مداوای انها ممانعت می شود نا گفته نماند که زندانیان سیاسی هم کنون در بند سبز همراه زندانیان جرائم دیگر مانند قاچاق مواد مخدر و اعتیاد نگهداری می شوند.
خانواده های زندانیان فوق، جهت رسیدگی به وضعیت فرزندان خود و معالجه انها در بیمارستان از تمام نهادها و سازمانهای حقوق بشری درخواست کمک می نمایند. آزار و اذیت جسمی زندانیان بر خلاف مفاد قوانین بین المللی و ایران بوده و به صراحت منع شده است. ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی که ایران نیز بدان متعهد شده است هر گونه آزار و شکنجه و رفتار غیر انسانی با زندانیان را منع نموده است. ماده ۱۰ همین میثاق اذعان میدارد که با زندانیان باید با انسانیت و احترام به حیثیت ذاتی انسانی رفتار شود.
کریم دحیمی فعال حقوق بشر
